ARAL(+18)

KAMER

Selam bebekler😘

Öncelikle şuraya okuduğunuz saati yazar mısınız?

Ve başlamadan aşağıdaki yıldızı ⭐ parlatır mısınız benim için?

Şimdi nasılsınız?

Umarım çok iyisinizdir. Bende iyi sayılırım. Çünkü size çok güzel bir haberim var. Kasım ayının ilk haftası Umre'ye gidiyorum. 🕋 Çok heyecanlıyım.Umarım bana çok iyi gelir. ÇünkÜ manevi anlamda o kadar ihtiyacım var ki. Bir müddet her şeyden uzaklaşacak olmak bana inanılmaz heyecan veriyor.Galibabu sene benim senem değildi. Umarım bundan sonra her şey düzelir. Reels, video ve umre paylaşımlarını İnstagram dan yapacağım.Göz atabilirsiniz.

Beklediğiniz bölüm geldi. Umarım çok seversiniz. Daha fazla tutarak zaman kaybettirmeyeyim.

Bölümde gözden kaçan harf hası varsa af buyurun. Düzenlemeye alındığında hepsi düzeltilecek bebekler❤

Şuraya bir kalp bırakır mısınız benim için?

Sizi çok seviyorum. Kendinize iyi bakın❤

Yeni bölüm duyuru, alıntı ve bildirimlerden haberdar olmak için Wattpad hesabımı takip ediniz💕

Reels, video ve storyler içinde buyrun İnstagram hesabımıza. ✨
İnstagram: aynur7_a
İnstagram: aralresmi

♕♕

Varlığından kaçtığımız her şey daha büyük bir yük olarak sırtımıza biniyor ve bu kaldıramayacağımız ve yahut kaldırmakta zorlanacağımız o kadar büyük yaralar bırakıyordu ki bize, yinede Aral'a baktığım an uzatmakta, ısrar etmem için bir neden göremiyordum.

Gözlerindeki tanıdık acının fotoğrafı ben olayın üzerine her gittiğimde o kadar netleşiyordu ki en azından kafasını toplaması, yaşadıklarını ve belki sadece annesinin ölümünü kabul etmesi için ona biraz zaman tanımamız gerekiyordu.

Kız kardeşini o kadar savunmasız ve tek başına bir halde bırakmak ne benim nede Yağız'ların ve Yağız'ın iknasıyla Emir'inde içine sinmezken bu konuda elimizden gelen her şeyi yapmaya da kararlıydık.

Bu gece kulübe gelip Aral'ın gözleri içine bakarken o denli bir acı vardı ki kadının bakışlarında, sanki öldüğünü biliyordu.

Öldüğünü biliyor ama bunu bize söyleyemiyor gibiydi.

Ölü ölmeden önce öldüğünü hisseder tezine artık çok daha fazla inanıyorum.

Elimi tutarken ki elleri o kadar soğuk ve ten rengindeki değişimi ben ağlamasına ve belki kilo vermesine bağlasamda, işin aslı hiç de öyle değildi anlaşılan.

Parmaklarımı Aral'ın yanağına doğru uzandırırken o içinde olduğumuz çardakta kendini minderin üstüne bıraktı ve benim elim yanağını okşarken oda gökyüzünü izledi.

Aramızdaki boşluğu bir adım daha kapatıp yanına yaklaştığım an bende onunla birlikte uzanıp başımı göğsüne koydum.

Elinin hızla sırtımı sarıp beni kendine daha çok yapıştırdığını fark ettiğim an bende başım altındaki göğsünden gelen kalp çarpıntılarını dinledim.

Onu ilk tanıdığım zaman bana gösterdiği tavırları o kadar sert ve yıkılmazdı ki bazen onun bir insan olduğunu bile unuttuğumu düşünüyorum.

Ama şimdi şimdi kalp atışlarını bile duyuyorum. Bizim gibi. O kadar seyrinde ve net duyuyordum ki sesini. Hayır dışarı gösterdiği, göstermek için çabaladığı o profile çok zıttı bu adam.