Ayayayayas selam bebeklerim ☺️
Öncelikle şuraya başkadığınız saati yazar mısınız?
Şimdi de başlamadan oy butonuna basıp hem yeni bölümün erken gelmesini sağlayıp hemde beni için aşağıdaki ⭐ yıldızı parlatır mısınız?
Halinizi hatrınızı sormadan olmaz. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ramazan geldi ve çok zor olmasada yinede kendi açımdan zor geçiyor.
Anlatacak bir şeyiniz varsa buraya yazın. Ben dinlerim 🤍
Uyarı: Aral'a bölüm yüklerken bir kısmı atlamışım. O yüzden tekrar ekleyip yine paylaştım. Okumayı unutmayın🌼
Bölüm yaklaşık 7.000 kelime. Harf hatası varsa mazur görün please 🙏
Bölüm sınırı: 3/500 yorum 1/750 oy
XP, ARAL ve yeni kitap duyurularından haberdar olmak için wattpad hesabımı takip edin birtanelerim🧚♀️
Post, Story, Reels videolar içinde buyrun İnstagram hesabımıza.
İnstagram: aynur7_a
İnstagram: aralresmi
Hepinizi kocaman öpüyorum ❤
Keyifli okumalar✨
♕♕
Sesimi duyan var mı?
Halbuki ne de umut verici bir cümle değil mi? Zordasınız ve birileri size elini uzatmak için geldi. Kim olduğunuzu, ne iş yaptığınızı, görüntünüzü, geçmişinizi umursamadan sadece nefes alan birilerini kurtarmak adına gelenlerin dudağından dökülen kelimelerin birleşimi bu.
Belki sokakta rastlaştığımız, birbirinizin yüzüne dahi bakmadığımız ve belki hiç fark etmediğimiz insanlara muhtacız şimdi.
Kim geldi? Adı ne? Burada mı yaşıyor? Tesadüfen mi geçti bilmiyoruz ama tek bildiğimiz ona ve onun gibi geldiğine inanmak istediğimiz birilerine sesimizi duyurmak.
Birbirimizin yaralarını sarmak için kan bağına ihtiyaç duyulmadığını ve birbirimize elimizi uzatmak için karşılık beklemeye gerek olmadığını gösterdi bu deprem.
Biz bu beton yığınlarının altında yaşama tutunmaya çalışıp, onlara sesimizi duyurmaya uğraşırken, hayatta kalanların soluksuz kaldığını o soruyu sorarken titreyen sesinden anlıyorum.
Boğazında bir düğüm varmış gibi, boğazı yırtılırcasına duyuluyor o ses.
Sesimi duyan var mı? Duyuyorsan ses ver.
Evet sesini duyuyorum ama kendi sesimi sana ulaştıracak gücüm kalmadı dedim içimden.
Ağzım bağırmaktan kuruyup, boğazım her bağırışımda daha bir yanarken ben sustum ve Aral'ın bizim sesimizi duyurma çabasını dinledim.
Benim sesime oranla o kadar kalın bir sesi olmasına rağmen bunun işe yaramadığını Aral'ın defalarca buradayız demesine rağmen adamın aynı soruyu tekrarlamasından anladım.
Sadece biz değildik burada kalan ve sadece biz değildik kurtarılmayı bekleyen. Kendi sesimizle birlikte o kadar çok yardım edin cümlelerini duydum ki o taşların arasında, hemen bir kaç adım yanımda bile kurtarılmayı bekleyen insanlar vardı.
Bu soğuk taş yığınlarının altından bir çember oluşturmuştuk sanki. Yaşayan ve yaşama tutunmaya çalışanların sesiydi bu.
Yaşama tutunmak ve o taş yığınlarının arasından kurtulmak pamuk ipliğine bağlıyken saniyeler içinde sesin bizden uzaklaştığını fark ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAL(+18)
ChickLitGerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan...
