TUTSAK

37.bölüm Yeni Hayat

@Nazangrer ithafen yazıldı. 😘😘

  Bazı insanlar vardır. Sevip sevmediğini anlamazsın. İki duyguyu da eşit yaşarsın. Onların varlığı hayatına hiçbir şey katmadığı gibi eksiltmez de. Suat ve Enes'de öyleydi benim için. Kenan'nın arkadaşlarıydı. Her koşulda yanında olan arkadaşları. Bu bile yeterli bir neden değil miydi onları görmek istememem.
Suat, aynı hüzünlü gözlerle bakıyordu bana, Enes, saçlarımı görünce küçük bir şaşkınlık geçirdi. Başını olumsuz anlamda sallayıp bir şeyler söylediğinde Suat, onun omzunu sıkıp bize doğru gelmeye başladı. Enes de arkasından onu takip ettiğinde korkuyla yutkunup Barlas'a biraz daha yanaştım. Suat bana zarar vermezdi ama Enes için aynı şeyleri düşünmüyordum.

" Merhaba Sare, seni yeniden görmek çok güzel. Eğer müsaitsen biraz konuşalım."
Suat'ın yumuşak sesiyle biraz da olsa içimde ki korku gitmişti. Barlas, bana baktığında alt dudağımı dişleyip Enes'e kaçamak bir bakış attım.
" Korkma sana zarar vermek için burada değiller. Eğer öyle bir şey olsaydı şuan karşında olmazlardı."
Enes, hastanenin bahçesinde olan oturma yerine oturup elindeki kutuyu yanına koyunca tekrar bana baktı.
" Ölmeni isteseydim sana silah uzatanları ortadan kaldırmazdım güzellik. Hadi gel otur bak sana hediye getirdim."

  Enes'in söyledikleriyle aklım tamamen karışmıştı. Beni öldürmek isteyen kişilerden haberi vardı demek ki. Suat'da Enes'in yanına geçtiğinde Barlas, hala bana bakıyordu.
" Bence onları dinle. Sana zarar vermek isteselerdi yerini bana söylemezlerdi değil mi? Hadi gel."
Şaşkın bir şekilde yürümeye başladım. Yerimi onlar mı söylemişti?
Yine yan yana oturan ikilinin karşısına oturduğum da Barlas da yanıma oturdu. Enes, her zaman yaptığı gibi gözlerini kısarak bana baktı. Çok değişik bir adamdı. İki arkadaş da çözülmesi zor insanlardı ama Enes başkaydı.

  " Yerimi siz mi söylediniz? Kenan, sizin arkadaşınızdı. Ben anlamıyorum."
Suat, her zaman ki buruk gülümsemesi ile baktı bana. Biliyorum bana bakınca onu görüyordu. Bir zamanlar aşık olduğu kadını Hande'yi.
" Hayatımda bir kadını sevdim sadece oda arkadaşımı. Sende onunla aynı kaderi paylaşma diye Barlas'a yerini söyledik. Kenan, bizi dinlemedi. Anneni öldürdüğünü öğrendiğimiz zaman kararımızı verdik."
Annemi öldürdüğünü duymak kalbimi param parça ediyordu. Ruhumda kapanmayan yaralar kanıyordu yeniden onun öldüğünü her  duyuşumda. Hiç geçmeyecek bir acıydı bu ve hiç iyileşmeyecek bir yara...

" Beni öldürmek istiyorlar. Barlas, Kenan'nın adamları olduğunu söyledi. Ne istiyorlar benden. Neden ölmemi istiyorlar."
Enes, homurdanıp arkasına yaslanarak ensesini ovaladı. Belli ki küfür ediyordu yine.
" Adamlarına önceden talimat vermiş. Ölürse seni öldürmeleri için. Korkma ama bugün bitecek."
Suat, Barlas'a baktığında onaylar biçimde başını salladı Barlas.
" Akşama kadar sorun halledilecek."
Enes, kaşlarını kaldırıp yaktığı sigarısından bir nefes çekti.
" Halledilmezse, onları da ben temizlerim diğerleri gibi."
Barlas, kaşlarını çatıp Enes'e onaylamaz bir bakış attı.
" Benim işlerime senin aklın ermez. Haberim olsaydı diğerlerini de hallederdim."
Barlas'ın keskin sözleriyle Enes, omuz silkip yeniden bana baktı.

   Önünde olan paketi bana doğru itti. Küçük kutuya şaşkınlıkla baktığımda Enes, sigarasını söndürüp gözlerime bakarak yutkundu.
" Ben onu hastaneye götürdüm. Biliyorum nefes almıyordu ama yine götürmek istedim. Keşke ona nefesini verebilseydim. Beklediğin gibi sana getirseydim ama olmadı. Bu kutuda ki şeyler senin için. Elimden bu kadarı geldi."
Meleğimden söz ettiğini anladığım da gözlerim doldu. Onu hastaneye götürmesi için Enes ve Suat'a yalvarmıştım sanki yaşayacakmış gibi...
Titreyen ellerimle kutunun kapağını açtığımda küçük bir hıçkırık çıktı dudaklarımdan. Yüzümü ıslatan göz yaşlarımı umursamadan Meleğimin kıyafetini çıkarıp kokladım. Kokusu sinmiş minik bez parçasını göğsüme yaslayıp diğer eşyalar baktım. Ölürken üzerinde olan kıyafetleri ve çorapları vardı. Birde birkaç resim.