TUTSAK

39.bölüm İtiraf

  @Potteer9. Eylül Akça'ya ithafen yazıldı. Seni seviyorum balım 😘

    Sessizlik içinde biten yolculuğun ardından eve girmişti ikili.
Barlas, Sare'nin küçük evine baktığında içinin ısındığını hissetti. Sade döşenmiş  küçük ev onun evinden daha sıcak gelmişti ona. Yıllar sonra kendini bir yere ait hissetmişti. Oda bu küçük ve sıcak evdi. Sare'nin evi olduğu için belki de böyle hissediyordu. Sare, üzerinden çıkardığı elbiseyi odanın bir köşesine fırlattı. Sevmiyordu bu kadar açık kıyafet giymeyi. Bir sınırı yoktu ama fazlasıyla ilgi çeken biri olduğunu bildiğini için fazla iddialı şeyler giymeyi sevmezdi. Yine arkadaşlarının ısrarı ile giymişti. Üzerine rahat bir eşofman giyinip mutfağa giderek iki kahve yaptı. Barlas'la konuşsa iyi olacaktı. Bu gece ki kıskançlık nedense ona birden Kenan'ı hatırlatmıştı. Biliyordu, Barlas öyle biri değildi ama yine de onu uyarmak istiyordu. Odaya geçtiğinde Barlas'ın yüzünde ki ifade onu afallattı. İlk defa onu berrak bir şekilde gördü. Duvarları olmadan. Her şeyiyle görsün onu istedi Barlas. Biliyordu karşısında duran kadını korkutmuş o hasta adamı hatırlatmıştı. Bu gece her şeyi anlatmak istiyordu ona. Oda emin değildi ama yine bilsin istiyordu.
Barlas, kahvesinden bir yudum aldığında üzerine değiştirip makyajını temizleyen duru kadına baktı.
" Seninle konuşmak istemediğim şeyler var Sare."
Sare ayaklarını altına alarak kahvesini eline aldı.
" Benim de var."

  Barlas'da rahat bir şekilde oturup yanında oturun lordun başını sevdi.
" Biliyorum daha iyileşmedin. Anılarında başka şeyler var ama yine de bil istedim. Ben vurup kıran bir adam değilim. Kıskançlığı ve öfkesi sevgisini geçen biri de değilim. Bu gece ki tavrım sana değil oradaki kişiler içindi. Ben sana karşı bir şeyler hissediyorum. Tam olarak ne bilmiyorum ama yanında olmak yanımda olmanı istiyorum Sare. Benim için yeni bu duygular ama bil istedim. Ben gizli saklı ilişki yaşayan biri değilim. Ne hissedersem paylaşarım. Her zaman net bir adam oldum."
Sare, her şeyi duymayı bekliyordu ama Barlas'ın böyle bir itiraf yapacağını hiç düşünmemişti. Şuan öyle şaşkındı ki ne cevap vereceğini bilmiyordu.
Ellerinin titrediğini fark edince elinde ki kupayı bıraktı. Derin bir nefes alarak içinde oluşan acının geçmesi bekledi. Sanki biri onun kalbini avuçlarının arasına almış sıkıyordu.
Barlas, Sare'nin birçok duyguyu aynı anda yaşadığını gördü. En belirgin olanı ise korkuydu. Yumruğunu sıkarak içinde beliren öfkeyi dizginlemeye çalıştı. Kenan'ın bıraktığı hasarlar öyle çoktu ki hangisinden başlayıp iyileştireceğini bilmiyordu.

  " Ben böyle bir şey beklemiyordum. Bana karşı olan tavrını hep Hande'ye yordum. Onda yarım kalanları bende tamamlamak istediğini düşündüm."
Barlas, kaşlarını çatarak Sare'nin gözlerine baktı. Ona kardeş gözüyle hiç bakmamıştı.
" Seni kardeşimin yerine koymadım Sare. Hande gibi Kenan'ın kurbanı olmanı istemedim doğru ama duygularım başka. "
Kimsenin onu sevmesini istemiyordu. Yine aynı şeyleri yaşamaktan deli gibi korkuyordu. Heskes Kenan gibi değildi ama yine de çekiniyordu.
" Bir adam tarafından sevildim. Bana deli gibi aşık olan bir adam tarafından hemde. Çok hasar bıraktı bende. Onun diliyle aşkın ve sevginin karşılığı bu benim gözümde saplantılı bir adamın. Kenan'ın bende bıraktığı yaralar onun bana karşı beslediği duyguların karşılığı Barlas. Birinin beni sevmesi yada aşık olması beni korkutuyor. Ben bunu yapamam. Hem çörümeye başlayan bir ruhu, bedeni yaralar, duyguları korku dolu olan bir kadını kim sever ki."

   Korkusunu ve yaralarını biliyordu Barlas. Zaten ondan öyle çok bir beklentisi yoktu ki. Yanında olmasına izin verse yeterliydi onun için.
" Senden normal çiftler gibi olalım demiyorum hemen, tensel bir ilişki de beklemiyorum.
Elini tutayım mesela, saçlarını koklayıp sevebileyim, birde hep gözlerinin içine bakayım yeterli. Sen benim yüreğimi evin olarak görmediğin sürece ben sana dokunmam Sare. Bırak yaralarını sarayım, kanayan yerlerini öpeyim, ruhunu ruhuma katayım ki bir daha hiçbir şey incitemesin seni."
Görünüşü sert ve ürkütücüydü belki Barlas'ın, yapısı böyleydi. Keskin bakışları öfkeden değildi doğduğundan beri böyleydi mizacı. Bu görünüşünün aksine çok güzel severdi adam. Öyle güzel severdi ki her adamın harcı değildi böy sevmek.
Bilmiyordu genç kadın, karşısında duran bu adamın güzel kalbini ve yüreğini, nasıl delice sevebildiğini aşk denilen duygunun onunlayken gerçekten yaşandığını bilmiyordu.