{Dit is het vervolg van 'ontvoerd!!'. Het is verstandig om eerst deel 1 en 2 te lezen.}
Het ging goed, geweldig zelfs. Ik had zo mijn rare leventje opgebouwd en het ging allemaal zijn gangetje. Maar toen, kwam ik háár tegen.
Laat ik bij het begin be...
"Zie het als een medicijn om lekker rustig te worden." Hij houdt de aansteker eronder. "Voorgeschreven door dokter Romano."
"Ik weet het niet, Enzo."
"Kom op babe, één trekje maar." Hij duwt de folie onder mn gezicht. "Één trekje."
"Enzo, ik-"
"Inhaleren." Beveelt hij.
Ik weet niet waarom maar op een of andere manier word ik bang van hem. "Enzo, stop. Je maakt me bang."
"Dat is precies de reden dat je moet inhaleren. Dan ben over een paar minuten helemaal zen."
Voorzichtig inhaleer ik de damp. "Kom op babe, je kunt beter dan dit." Hoor ik hem zeggen. Ik inhaleer nog een keer diep en zet dan een stap achteruit.
"Goed zo, schatje." Hij legt de folie weg en zet weer een stap dichterbij.
Verward kijk ik naar de folie. Waarom neemt hij niks?
Enzo grijnst. Hij duwt me tegen de muur en begint me kusjes te geven.
Ik probeer hem weg te duwen. Het lijkt wel of al mijn kracht weg is. "S-stop."
"Sst, Caramellina." Hij streelt liefkozend over mijn wang. "Il silenzio di un bacio vale più di mille parole."
"W-Wat?"
Hij kust me zacht op mijn mond. Ik verzamel alle kracht om hem weg te duwen. Hij valt verbazingwekkend genoeg enkele stappen achteruit. Snel ren ik een kant op.
"Emma!" Hoor ik hem nog roepen. "Kom terug!"
•
Ik schrik op uit mijn gedachten. Wat was dat? Dat was zo eng. Is dit wat er is gebeurd? Heeft Enzo..? Oh my, mijn vriend is een psychopaat.
Ik bedenk me dat ik het nog moest opzoeken van zijn vriendin. Roberto zij dat hij zijn vorige vriendin heeft vermoord. Hoe heette ze ook alweer? Britney? Nee, Bethany. Ja, dat was het, Bethany de Vries.
Ik type de naam 'Bethany de Vries' in en klik op enter. Al gelijk verschijnt er een artikel in beeld.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Nog steeds geen spoor in zaak vermiste Bethany.
Na twee jaar is er nog steeds geen spoor in de zoektocht naar de, nu, tweeëntwintig jarige Bethany de Vries die op 28 mei 2018 verdween na een avond stappen.'
Ik sla een hand voor mijn mond. Het is waar, hij heeft haar vermoord.
"Heeeyyy, Mega Mindy!" Een enthousiaste stem laat me opschrikken uit mijn gedachten. Snel klik ik mijn mobiel uit. "Snap je? Omdat je zei dat je kon vliegen." José ploft naast me neer.
"Huh? Wat?" Vraag ik verbaasd.
"Ohja, dat kan jij je niet herinneren. Laat dan maar." Hij schudt zijn hoofd. "Hoe gaat het?"
Ik kijk hem aan met een 'meen je dit?' Blik. "Kan niet beter." Reageer ik sarcastisch. Een zachte zucht verlaat mijn mond. "Bedankt, dat je me ophaalde. En dat je niet boos bent."
"Tuurlijk ben ik niet boos, dit overkomt iedereen wel een keer."
"Nik is wel boos."
"Ja, maar Nik is Nik en Nik wordt overal boos over." Hij glimlacht lief naar me. "En daarbij, hij is gewoon bezorgd."
"Gewoon bezorgd?" Vraag ik. "Hij was woest."
"Trek je er niks van aan, dat is morgen wel weer over."
Een zachte zucht verlaat mijn mond. "Ik hoop het."
"Ik zou trouwens je vriendin even bellen. Ze was erg bezorgd."
"Eva?" Vraag ik.
José knikt als antwoord waardoor ik glimlach, en naar de deur loop. "Ik ben zo terug."
In de gang blijf ik staan. Ik zoek Eva haar nummer en klik op videobellen.
"Emma? Je leeft nog!" Roept ze zodra ze op heeft genomen. "Ben je oké? Wat was er nou gebeurd?" Ik wil antwoorden maar ze onderbreekt me gelijk. "Wacht even, dan nodig ik Chantal ook uit voor dit gesprek."
"Ey, ouwe zuiplap!"
Ik rol net mijn ogen. "Ook hallo."
"Nou, vertel. Wat was er gister gebeurd?" Vraagt Chantal.
"Ik had eigenlijk dezelfde vraag voor jullie." Reageer ik.
"Kun je het je niet meer herinneren?" Vraagt Eva.
"In ieder geval niet dat ik bij jullie was."
"Oké, laten we de feiten op een rijtje zetten." Reageert Chantal zakelijk. "Je zei dat je eerst langs je vriend zou gaan en daarna naar ons. Vervolgens kom je veel te laat en helemaal in shock aan en het eerste wat je doet is een halve fles vodka achterover gooien."
Mijn mond valt open. "Een halve fles?"
"Ja. En na een tijdje zeg je dat je je niet lekker voelt, wat heel gek is trouwens." Zegt ze sarcastisch. "En voor we het weten, lig je buiten op de straat en zeg je specifiek dat we níet Enzo moeten bellen. Dus mijn vraag aan jou is; wat heeft hij gedaan?"
"Ik weet het niet." Lieg ik. Al is het niet echt een leugen. Want, wie zegt dat de flashback wel echt was gebeurd?
"Em, als hij je iets aan doet, zeg dat dan."
"Ik praat morgen wel met hem. Misschien dat hij meer w-"
"Ey, Emmy! Crackhead!" Tulio legt lachend een hand op mijn schouder. "Jij gek tripkonijn."
"Oké, stop maar weer." Ik knik naar mijn scherm.
Hij draait zich naar mijn scherm. "Oh, hoi." Zwaait hij. "Weet je waar Collin is?" Vraagt hij aan me.
"Boven volgens mij."
"Aha thanks." Hij knikt kort naar het scherm. "Dames." Zegt hij voor hij wegloopt.
"Wie was dat?"
"Tulio." Antwoord ik schouderophalend.
"Hij is hot." Hoor ik Chantal mompelen.
"Serieus, met hoe veel mannen woon jij?"
Ik denk na. "Ik heb geen zin om te tellen." Ik laten een kleine stilt vallen. "Maar, meiden. Ik wil jullie graag antwoorden geven maar die heb ik zelf ook niet. Als iets me te binnen schiet, zal ik het zeggen."
"Zit je nou gewoon het gesprek af te kappen?" Vraagt Eva verontwaardigd.
"Ja.. Love you, Bye!" Zeg ik snel voor ik op het uitknopje klik.
Met een zucht zak ik tegen de muur. Ze hebben gelijk. Ik moet met Enzo praten..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik zou zeggen, ghosten die asshole.. Maar hé, don't look at me, elk boek heeft een beetje drama nodig!
