Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 27♡

Wat doe je als je ergens een leuk iemand tegen komt op een bepaalde plek?

Juist, je gaat die week erna weer erheen en hoopt dat hij er ook weer is. En dat is precies wat ik ga doen. Hopen dat mijn mystery hij er weer is.

~~

Een beetje teleurgesteld sta ik bij de uitgang. Hij was er niet. Wat had ik dan ook verwacht?

"Hey, jij."

Ik draai me om. De man van vorige week staat nu voor me. Hij was er dus toch. "Hoi, jij." Reageer ik.

"Ga je al weg?"

"Ja."

Er lijkt een teleurstelling over zijn gezicht te gaan. "Zou ik zo onbeschoft mogen zijn om je nummer te vragen?"

Ik wapper met mijn garderobe kaartje. "35."

De man lacht. "Ik bedoelde je telefoon nummer."

Er trekt een blush over mijn wangen. "Oh. Ja, tuurlijk." Hij geeft zijn mobiel en ik zet mijn naam en nummer erin. Hij kijkt kort naar het scherm. "Emma." Zegt hij dan. "Ik ben Enzo."

"Hoi." Reageer ik droog.

Hij lacht. "Leuk om je te ontmoeten. Alweer."

Ergens achter me hoor ik Sarila me roepen. "Ik moet gaan. Maar.. Bel me. Als je wil."

Hij reageert nog een "zal ik doen." Voor ik me omdraai en weg loop.

"Was dat je prins charming van vorige week? Hij is hot."

"Ja, maar waarschijnlijk belt hij me toch niet."

"Waarom zou hij je nummer vragen om je dan vervolgens niet te bellen? Dat is niet logisch."

Ik haal mijn schouders op. "Misschien om bij zijn vrienden op te scheppen dat hij weer een nummer heeft gescoord?"

"Emma." Chantal slaat een arm over mijn schouders. "Niet zo negatief, niet alle mannen zijn klootzakken."

"90%" verzucht Eva.

Een lach verlaat mijn mond. "True that. Maar ik ga, ik ben echt moe."

Sarila geeft me een knuffel. "Rij voorzichtig."

Ik loop richting mijn auto. "Zal ik doen." Roep ik hun kant op voor ik in mijn auto stap en weg race.

Wanneer ik thuis aankom, trekt het licht in de woonkamer mijn aandacht. Ik hoor stemmen en gelach. Het liefst zou ik gelijk door naar boven willen lopen maar mijn nieuwsgierigheid wint en ik loop richting de woonkamer. In de deuropening blijf ik staan. Tulio, José, en Collin zitten op de bank.

Mijn blik kruist met die van Collin. Hij kijkt me grijnzend aan. "Kijk is wie we hier hebben. Je bent vroeg."

"En nuchter."

"Dat gebeurt niet vaak."

Ik rol met mijn ogen en zak op de bank. Het is gewoon eng hoe ze elkaar zo aanvullen. "Waar hebben jullie het over?"

"Dingen van vroeger. De goede oude tijd." Het klonk sarcastisch.

"Ja, de pre-Orlando tijd."

Wat zou Collin gezegd hebben toen hij hier kwam wonen? 'Ik heb mijn vriendin mishandeld en haar tweelingzusje ontvoerd'?

Wat ik me afvraag is hoe zij hier terecht zijn gekomen. Collin is gewoon een sadist maar José lijkt te aardig om hier te zijn. En Tulio.. Ik weet eigenlijk niet hoe Tulio is. Hij lijkt heel kalm maar ik heb hem zeker ook horen schelden tegen de rest.

Weet je wat? Ik ga dat deze week uitzoeken. Hoe is iedereen hier terecht gekomen?