Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 38♡

~~{Een paar uur later}~~

Pov Eva
"Em, gaat het wel? Je ziet een beetje bleek."

Ze wankelt en knikt. "Ik ga even wat water halen." Roept ze naar me en ze draait zich al om.

"Wacht, regel nummer één!" Roep ik maar ik ben haar al kwijt in de menigte. Zuchtend kijk ik om me heen. "Blijf altijd bij elkaar.." Ik loop richting de bar maar zie Emma nergens.

"Chantal!" Roep ik. Ze draait zich verbaasd om. "Ja?" "Heb jij Emma gezien?"

"Nee, hoezo?"

"Ik weet niet waar ze is."

"Ah joh, die zit vast ergens met iemand te zoenen."

"Je weet dat ze niet zo is. En ze zag er trouwens slecht uit."

Chantal lacht. "Ja ze zag er al aardig lam uit toen ze binnen kwam."

"Ik meen het, misschien is er iets ergs gebeurd."

"Welke kant ging ze op?" Vraagt Chantal nu serieus.

"Deze kant maar ze is er niet meer." Ik probeer over de menigte te kijken. "Waarom is iedereen ook zo lang." Mopper ik.

"Daar weet ik wel wat op." Chantal stapt via een barkruk op de bar. Gelijk hoor ik gejuich. Ze kijkt door de menigte. "Ze is niet binnen." Zegt ze nadat ze van de bar is gesprongen.

Voor een kort moment kijken we elkaar aan. "De wc's." Zeggen we dan tegelijk. "Dat we daar nog niet aan hebben gedacht."

Met een snelle pas lopen we naar de wc's.

"Emma?" Zeg ik maar ik krijg geen antwoord. Chantal duwt de hokjes open. "Ze is er niet."

"Dit is dus precies waarom we de regels hebben. En jullie mij maar uitlachen."

"Rustig, we vinden haar vast wel. Ze kan heus wel voor zichzelf zorgen."

"Niet in deze staat."

Chantal loopt de wc's uit. "Well.. Als ze niet binnen is, dan moet ze buiten zijn." Ze loopt door de menigte naar buiten. "En als ze hier niet is, dan is ze ontvoerd."

"Stop." Zeg ik. "Wat als dat echt is gebeurd?" Ik begin in paniek te raken.

"De kans dat ze ontvoerd is, is heel klein."

"En waarom denk je dat?"

"Omdat ze daar staat."

Gelijk draai ik me in de richting waar ze heen knikte. "Emma!" Roep ik. Ze draait zich naar ons om maar valt tegen een verkeerdbord aan waardoor ze op de grond valt. Snel ren ik naar haar toe. "Gaat het?" Vraag ik.

Ze mompelt iets en probeert op te staan maar ze valt gelijk weer om.

Chantal zwaait voor Emma haar gezicht maar ze reageert niet. "Wat heeft ze op?"

"Geen idee." Mompel ik. " Weet je waar ze woont?" Vraag ik.

"Nee, ze zei dat ze zelf het adress niet weet."

Ik zucht. "Ik weet ook niet hoe ik haar op de fiets mee krijg naar mijn huis. Ze kan nieteens staan."

"Taxi bellen?"

"Die staken dus ze rijden niet." Ik kijk even bedenkelijk. "Haar vriend, Enzo? Hij woont hier in de buurt toch?"

"Nee." Hoor ik plots uit Emma. "Niet Enzo." Mompelt ze. Ze mompelt er nog iets achteraan maar ik versta het niet.

"Wat zei ze?" Vraag ik.

"Nick? Staat er een Nick in haar mobiel?"

Ik pak haar mobiel en open hem, toch handig dat we elkaars code weten. Ik kijk bij de recente gebelden. "Uhm.. Nikolas?" Ik kijk even naar Chantal.