Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 33♡

~~{Een paar maanden later}~~

"Ik weet een leuke challenge."

Ik kijk verbaasd opzij naar Orlando. Wat doet hij? Ik was net aan het genieten van de stilte.

"Er mag een week lang niet gescholden of gevloekt worden, wie als eerste scheldt verliest."

"Sorry, ik dacht dat je zei dat je een leuke challenge wist." Zeg ik met nadruk op leuke.

"Dit is leuk, voor mij. Omdat jullie veel schelden."

"Wat als je verliest?" Vraagt Marcio.

Orlando denkt na. "Dan moet je met mij mee volgende week."

"Dat is geen straf." Zegt Roberto verbaasd.

"Naar Emanuel."

Gelijk hoor ik geprotesteer. "Nee! Ik word nog liever overreden door een trein." "Serieus, ik ga níet mee. Al zet je een pistool tegen mijn hoofd aan."

Verbaasd kijk ik de mannen aan. "Wie is Emanuel."

"De grootste hufter die er bestaat. Wolf in schaapskleren."

Ik kijk Collin aan. Is zijn tweede naam Emanuel?

"Hem wil je niet kennen, Roodkapje." Reageert Roberto.

Orlando kijkt bedenkelijk. "Misschien moet ik een andere straf bedenken."

"Waarom?"

"Omdat ik zeker weet dat jij gaat verliezen. Jij kan nog geen minuut zonder te schelden."

"Dat is niet waar."

"Oh nee? Wil je wedden?"

Verbaasd kijk ik hem aan. "Oké. Ik wed dat.." Ik maak een snelle over tussen Collin en Marcio. "Dat Marcio als eerste scheldt."

"What the fuck, waarom ik?"

Ik kijk Orlando tevreden aan. "Nee, we beginnen pas morgen." Zegt hij snel. "Waar wedden we om."

"Uhmm.." Wat zou hij nou echt níet willen?

"Als ik win, moet jij je haar roze verven." Als hij ergens om geeft, is het zijn haar. Volgens mij heb ik hem zijn haar weleens heilig horen noemen.

Ik hoor hem iets over zijn haar mompelen. "Oké, dus we gaan het zo spelen." Hij denkt na. "Als ik win, moet jij een tattoo laten zetten en ik mag kiezen welke."

"Wat? Dat is oneerlijk! Haarverf groeit eruit, een tattoo is voor eeuwig."

"Ik ken iemand die tijdelijke tattoos zet. Die verdwijnen na ongeveer twee maanden." Waarom voel ik een maar aan komen? "Maar," en daar is hij al. "Maar dan wil ik geen permanente verf." Hij steekt zijn hand uit. "Deal?"

Twijfelend pak ik die aan. Er schiet een tinteling door mijn hand wanneer ik de zijne vastpak. "Deal."

~~

Tevreden loop ik door de gang. Nog een paar dagen en dan is de 'niet schelden week' voorbij. Al moet ik nog wel proberen om Marcio te laten schelden. Natuurlijk heb ik hem mateloos geïrriteerd, zelfs zo erg dat hij een glas naar me toe gooide. Maar hij heeft nog niet gescholden. Helaas.

"Goedemorgen, sleeping beauty." Grijnst Roberto wanneer ik de woonkamer in loop.

Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond maar al snel grijns ik. "Goedemorgen, Gaston."

Hij kijkt me boos aan. "Jij kleine, irritante tr-"

"-Roberto!" Onderbreekt Orlando hem voordat hij zijn scheldwoord kan afmaken.

"Waarom zo vrolijk, Em?" Onderbreekt José mijn gelach.

Ik krijg een glimlach op mijn mond. "Zomaar." De waarheid is dat ik een date heb. Met Enzo. Alweer. Helaas is het slecht weer en moeten we de roadtrip afzeggen maar we gaan vanavond een spelletjes avond houden bij hem thuis.

"Auw, tyfus, tering, klotezooi!" Hoor ik hard.

Gelijk kijk ik op. Wie was dat? Was het Marcio? Laat het alsjeblieft Marcio zijn. Ik zie Tulio met zijn hand wapperen, hij heeft een boze blik op zijn gezicht.

"Nee!" Roepen Orlando en ik tegelijk.

Een harde lach vult de kamer. "Ha! Nu moet jij je haar roze verven en jij krijgt een tattoo."

"Verdorrie, Tuul! Wat doe je nou?" Dit was niet de bedoeling. Nu krijg ik een tattoo en Orlando mag kiezen wat en waar. "Jij gaat eerst." Zeg ik snel.

Orlando haalt zijn hand door zijn haar. "Shit."

Hij staat op. "Wat moet, dat moet." Een grimas staat op zijn gezicht. "Ik ben een man van mijn woord."

Verbaasd kijk ik hem na. Gaat hij nu al?

~~

Marcio barst in lachen uit. "Het is zo fel, mijn ogen doen gewoon pijn."

"Stop met lachen, ik vermoord jullie."

Tulio, die al op de grond ligt van het lachen, hapt naar adem. "Dat heeft je haar al gedaan."

"Het ziet er zo zacht uit." Mompel ik.

Orlando draait zich richting mij. "Stop maar met lachen, Em. We gaan een tattoo laten zetten."

Abrupt stop ik met lachen. Ohja, dat gedeelte was ik vergeten. Straks laat hij zijn naam op me tatoeëren. Geschokt kijk ik hem aan. "Toch niet in mijn gezicht, hè?"

Er onstaat een grijns op zijn gezicht. "Ik zeg niks."

Oh boy.. Hij pakt mijn hand en loopt naar buiten waar hij een autodeur voor me opent. Ik mompel een zacht bedankje en stap in.

Orlando stapt zelf ook in en kijkt me lachend aan. "Ready?"

"Nee, ik vertrouw jou totaal niet."

Orlando lacht en rijdt de weg op. "Je gaat het leuk vinden."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oké, oké, ik weet het, uitstelgedrag.. Maar ik BELOOF dat er meer actie gaat komen, beginnend bij het volgende, volgende deel!