Deel 7♡

489 20 8
                                    

Pov Emma

"Uhm.. Deze gang loopt dood." Ik draai me om naar Jax. Hij heeft een pop in zijn hand. "Moet je kijken." Lacht hij.

"Jax, de gang loopt dood."

"Dat is niet het enige wat dood loopt." Hoor ik hem zeggen.

"Excuse me?"

Hij draait zich naar me om en lacht. Opeens hoor ik een raar geluid. Verward kijk ik naar de muur. Een plaat verschuift. Shit.. Ik ren naar de muur maar hij slaat al met een klap dicht. "Jax!"

"Emma?" Ik hoor zijn stem aan de andere kant van de muur. Ik vloek en sla hard tegen de muur. Oké, rustig blijven ademen.

"Gaat er bij jou ook een deur open?"

Ik draai me om. Er wijzen allemaal lichtgevende pijlen naar een deur. Die zat er net nog niet.

"Aan welke kant is die van jou?" Vraag ik.

"Rechts. Dus jouw links."

Ik denk even na. "Ja, die van mij ook. Mijn links, jouw rechts." Ik kijk naar het zwarte gat. "Gaan we naar binnen."

"Nee, misschien moeten we eerst een uur lang wachten en dan pas gaan." Reageert hij sarcastisch.

Ik rol met mijn ogen. "Tegelijk naar binnen gaan?"

"Oké."

Ik loop naar binnen en kom in een soort doolhof. Correctie, een doolhof met spiegels.

"Em? Kun je me nog horen?"

"Ja. Ben jij ook op een kruispunt?"

"Ja. Recht door gaan?"

"Oké." Ik loop weer door maar knal al snel tegen iets aan. "Jax ik kan niet meer recht door alleen links."

"Ik denk dat we het doolhof door moeten en aan het einde weer bij elkaar komen."

"Jax, laat me niet alleen."

"Het spijt me, het kan niet anders."

Ik zet een stap maar links. "See you on the other side."

"Stay safe."

Ik lach even en loop het doolhof verder in. Ik kom bij een kruispunt en besluit rechts te gaan. Na een tijdje lopen loopt het dood. Zuchtend draai ik me om maar daar loopt het ook dood. Wat? Verward kijk ik om me heen. Nu is er links een doorgang. Die was er net nog niet. Ik zie de deur verschuiven. Snel spring ik er door. Het doolhof veranderd..

Ik zie een doorgang, snel ren ik erdoorheen voordat hij weer dicht gaat, maar hij gaat niet meer dicht. Ik draai me om en loop verder. Ik kijk in de spiegel en zie mijn spiegelbeeld, maar dat is niet het enige wat ik zie. Er staat iemand achter me. Ik draai me om, achter me staat het enge meisje weer.

"Kom je met me spelen?" Vraagt ze.

"Nee, zoek maar een bal ofzo."

Ze zet stapjes naar me toe. "Ik voel me zo eenzaam, kom met me mee."

Oh mijn god ze heeft totaal zwarte ogen. Zelfs haar oogwit is zwart. Oogzwart dus. Ze draait haar hoofd schuin en stapt naar me toe. Ik loop naar achter maar bots tegen een spiegel aan.

"Ananas!" Roep ik. "Ananas!!"

Ergens in de verte hoor ik gelach, het klonk niet heel ver. Jax is dus nog dichtbij genoeg om hem te horen.

Ik voel hoe de spiegel verschuift en een doorgang maakt. Snel ren ik weg, door de gang en bij een kruispunt sla ik rechtaf. Ik bots tegen iemand aan en gil hard.

"Vind je me eng, schatje?"

Ik kijk omhoog om een grijnzende Jax te zien.

"We gaan dood." Zeg ik. "Er is daar een demonen kind."

Jax kijkt me even raar aan. "Oké. Gezellig."

Ik pak zijn arm en trek hem mee. "Laten we maar gaan voordat de muren weer verschuiven."

Opeens zie ik de uitgang. Ik ren erheen, bang dat hij plots dicht valt. "Ja! Vrijheid!"

"Zeg dat maar wanneer we weer buiten staan." Hij loopt langs me en pakt mijn hand. "Als dat ooit gebeurd."

"Shut up." Mompel ik.

Plots blijft Jax staan waardoor ik tegen hem aan bots. Hij pakt mijn hand steviger vast en staart naar de grond.

Ik volg zijn blik en zie dat we naast een soort afgrond staan. Verbaasd kijk ik Jax aan. "Je hebt hoogtevrees?"

"Nee."

Ik lach. "Je hebt hoogtevrees!"

"Dat is niet grappig."

Ik loop naar de afgrond. "Emma?" Vraagt hij. Vlak voor de afgrond blijf ik staan. "Em, dat is gevaarlijk. Kom terug."

"Het is nep, Jax." Ik laat mijn ene voet naar achter hangen, boven de afgrond.

"Emma! Alsjeblieft, kom hier."

Opeens spring ik naar achter, dus zogenaamd de afgrond in.

"Em!" Hoor ik Jax in paniek roepen.

Maar zoals verwacht land ik niet in een afgrond maar een klein stukje naar beneden. Ik lach om Jax zijn gezicht.

"Ha-ha heel grappig." Hoor ik hem mopperen.

"Nu weet je dus hoe ik me voel."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wat houd ik toch van die Jamma momentjes!

Ontspoord!! (Deel 3)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu