{Dit is het vervolg van 'ontvoerd!!'. Het is verstandig om eerst deel 1 en 2 te lezen.}
Het ging goed, geweldig zelfs. Ik had zo mijn rare leventje opgebouwd en het ging allemaal zijn gangetje. Maar toen, kwam ik háár tegen.
Laat ik bij het begin be...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Speciaalvoorhp_lover_08 de foto's en namen van de meeste personages! (Ik vergeet ze zelf ook de hele tijd XD)
Pov Orlando "Volgensmij vond iemand de film saai."
Ik volg Roberto zijn blik naar Emma. Ze ademt langzaam in en uit. Er vormt zich een lach op mijn gezicht. Ze ziet er zo schattig uit.
"Wat heb je met hem gedaan?"
"Hetgeen wat hij verdient."
"Dus dat is je plan? Elke keer als iemand haar pijn doet vermoord je hem?"
"Het gaat er niet om of iemand háár pijn doet. Het gaat erom dat die Italiaanse klootzakken moeten weten dat je niet met ons moet fucken." Ik kijk Marcio strak aan. "Ik heb hem niet vermoord, trouwens."
"Wat dan? Je hebt het Roberto laten doen?"
"Let op je toon." Dreig ik. Ik adem diep in en laat het langzaam ontsnappen. "Nee," antwoord ik dan. "Ik heb een waarschuwing gegeven aangezien ik niet wil dat er een maffia oorlog aan komt."
"Een waarschuwing? Je hebt hem meer dood dan levend achter gelaten." Reageert Roberto.
"Oké, misschien hebben we hem wel vermoord. Maar dat was totaal verdiend."
"Was het echt zo erg dan?" Vraagt Collin.
"Ik heb haar nog nooit zo erg in paniek gezien."
"Ja maar ze was ook duidelijk bang dat jij boos zou worden. Heb je gehoord hoe vaak ze sorry zei? Zeker wel twintig keer."
Ik kijk naar Emma. Is ze bang voor me?
"Nik." Zeg ik na een korte tijd van stilte. "Stop met haar negeren."
Ik hoor hoe Nik iets mompelt in de richting van 'dat bepaal ik zelf wel'.
"Dat is een bevel." Sis ik. "Wees toch is volwassen, ze heeft je verdomme nodig."
Nikolas kijkt me boos aan maar zegt verstandig niks. Ik sta voorzichtig op zodat Emma niet gelijk valt, waarna ik haar van de bank af til. Een zacht zuchtje verlaat haar mond maar ze blijft rustig slapen. Ik mompel een zachte 'welterusten' voor ik naar boven loop.
Ik leg Emma in bed, aai over haar haar en loop de kamer weer uit. Ik loop door naar mijn kamer en zak op het bed.
"Waarom ben je boos?"
"Is dat een serieuze vraag?" Vraag ik terwijl ik opkijk. "Waarom the fuck zou ik boos zijn?"
"Je hebt hem gegeven wat hij verdient, nu moet je het laten gaan."
Een schamper lachje verlaat mijn mond. "Ik ben niet boos op die klootzak. Ik ben boos op háár. Ik ben boos dat ze al die tijd niks gezegd heeft. Dat ze nog liever geslagen wordt dan dat ze mij om hulp vraagt."
Roberto kijkt me ietwat verbaasd aan. "Ze riep je vanochtend." Zegt hij dan plots. "In haar slaap. Ze riep jou om hulp."
"Waarom vraagt ze me dan niet om hulp?" Reageer ik geërgerd.
"Geen idee, maar zo kwam ik achter de snee in haar zij."
Verbaasd kijk ik op. "De snee in haar zij?"
"Oh.. Dat had ze je niet verteld.."
Een vloek verlaat mijn mond. "Jezus, ik blame Enzo niet dat hij haar wilde vermoorden."
Roberto komt naast me zitten. "Dat meen je niet."
"En wat als ik het wel meen?" Ik kijk hem aan. "Wat dan Ro, wat moet ik dan doen?"
Hij grijnst. "Dan vermoord jij haar toch."
Ik schud mijn hoofd, ook al weet ik dat hij een grapje maakt. "Dat kan ik niet."
"En waarom niet?"
"Omdat ik van haar houd." Roberto kijkt me enkel aan en zegt niks. "Het maakt me gewoon zo boos dat ze niks heeft gezegd." Een moedeloze zucht verlaat mijn mond. "Is ze bang voor me?"
"Volgens mij is iedereen een beetje bang voor je."
"Oh, dus jij bent ook bang voor me?" Reageer ik aanvallend.
Roberto schiet in de lach. "Ik? Bang voor jou? Jij bent echt een softie man."
Lachend schud ik mijn hoofd. Hij legt zijn hand op mijn schouder. "Je hoeft er niet altijd voor haar te zijn. Laat haar dingen ervaren en het zelf oplossen. Ze kan prima voor zichzelf zorgen."
"Ja, ik merk het." Reageer ik sarcastisch.
"Gast, het was Enzo. Je weet hoe hij is. Als ze niet voor zichzelf had kunnen zorgen had ze nu dood geweest, dat weet jij ook." Roberto grijnst. " Ze is uit een auto gesprongen, badass als je het mij vraagt." Hij klopt op mijn schouder. "Ga slapen, je bent helemaal oververmoeid."
Ik knik, wetend dat hij gelijk heeft. Wanneer was nou de laatste keer dat ik echt goed heb geslapen?
Roberto staat op en loopt naar de deur. "En niet piekeren over dingen waar je geen controle over hebt." Met die woorden slaat hij de deur dicht.
Met een zucht val ik achterover. En nog met het licht en mijn normale kleren aan, val ik in slaap.
