Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 71♡

Pov Eline
"Lieverd," hij draait mijn gezicht naar hem toe. "Ik ben niet de slechterik in dit verhaal."

"Elke slechterik is een held in zijn eigen gedachte."

"Dus jij vindt me slecht? Lientje, lieffie, jij hebt half nog niet gezien hoe slecht ik kan zijn." Hij legt zijn hand op mijn wang. "Ik wil het best even laten zien hoor."

Collin grijnst en loopt de deur uit. "Ben zo terug."

Verbaasd kijk ik hem na. Wat gaat hij doen?

Niet veel later komt hij alweer de kamer ingelopen. Hij duwt een glas in mijn handen. "Hier, drink op."

Ik kijk naar het glas. "Wat zit erin?"

Collin glimlacht. "Je zult het vast lekker vinden. Het is een nieuw recept. Ik noem het de Gin Glorix. Appelsap, Ceder's crips, ijsklontjes en een klein beetje bleekwater."

Mijn ogen vergroten bij het woord bleekwater. Ik wist dat er wat inzat maar bleekwater? Overleef je dat wel?

"Geen zorgen, er zit maar een klein beetje in dit keer." Reageert Collin alsof hij mijn gedachten kan aflezen. "Ik weet dat je niet van dat branderige gevoel houdt." Hij leunt tegen de muur. "Bon appetit, ik hoop dat je het lekker vindt."

Ik breng het glas naar mijn mond. Geloof me, ik wil het niet drinken maar we weten allebei dat Collin toch wel zijn zin krijgt. Dat heb ik ondertussen wel geleerd. In het begin vocht ik nog maar dat heeft me geen ene keer geholpen. Collin is de reden dat ik vlucht, in plaats van vecht.

In een paar slokken drink ik ongeveer de helft van het glas leeg. Het brandt in mijn mond.

"Helemaal graag." Stookt Collin.

Met tranen in mijn ogen drink ik de rest op. Het branderige gevoel wordt steeds erger en erger. Het lijkt zelfs alsof mijn luchtwegen weg smelten. Het glas glipt uit mijn hand en klettert op de grond.

Niet alleen het glas maar ook ikzelf val op de grond. Ik val op mijn knieën en begin te hoesten. Voor me zie ik hoe er bloed op de grond terecht komt. Oh gosh, ik ga dood.

Pov José
Ik hoor iemand hoesten. Jeetje het klinkt alsof er iemand wordt vermoord. Gelijk spring ik op. Shit! Er wordt iemand vermoord.

Ik ren naar boven. "Help!" Hoor ik uit Emma haar kamer komen. Ik ren erheen en duw de deur open. Eline ligt huilend en bloed ophoestend op te grond terwijl Collin met een grijns toe kijkt.

"Gast!" Roep ik naar Collin. "Wat heb je gedaan?"

"Niks hoor." Hij loopt naar Eline toe en hurkt naast haar neer. "Aanschouw dit al een welkom terug cadeautje." Zonder nog een woord loopt hij de deur uit.

Die gast is gestoord.

Ik ren naar Eline toe, die half dood ligt te gaan op de grond. "Wat heeft hij gedaan? Gaat het goed?"

Voor een aantal seconde kijkt ze me aan. "Rafael?" Vraagt ze mompelend voor ze omvalt en haar ogen sluit.

Pov Eline
Een zachte kreun verlaat mijn mond. Het geluid doet pijn aan mijn keel. Ik draai me om. In de hoek zie ik een silhouet. Gelijk schiet ik omhoog en schuif zo ver als ik kan naar achter. Mijn hartslag slaat gelijk hoog.

De man die op een stoel zit kijkt op. Hij houdt zijn handen omhoog. "Rustig maar, ik ga je geen pijn doen."

Ik blijf hem aankijken, goed in de gaten houdend wat hij doet. Maar ik zeg niks.

"Ik ben José." Zegt hij. "Een goede vriend van Emma."

"Jij bent degene die zei dat je het hier niet mee eens was." Mijn stem klinkt zacht en schor. Het doet ook pijn om te praten.