Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 1♡

Voor je begint met lezen..
Sorry moewhahaha

Veel lees plezier schatjes XX

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Wᥱ ᥲᥣᥣ mᥲkᥱ mιstᥲkᥱs. Wᥱ sᥲყ ᥲᥒd do thιᥒgs oᥙt of hᥙrt, ᥲᥒgᥱr ᥲᥒd ᥲᥣᥣ kιᥒds of ᥒᥱgᥲtιvᥱ ᥱmotιoᥒs. Bᥙt to bᥱᥲt ιt ᥲᥣᥣ, ᥕᥱ hᥲvᥱ to bᥱ ᥕιᥣᥣιᥒg to ᥙᥒdᥱrstᥲᥒd, forgιvᥱ ᥲᥒd ᥣᥱt go.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

"Waar waren we gebleven?"

Ze bladert even door een boekje. "Oh Ja, de vraag die jij probeert te ontwijken."

Ik lach. "Of ik een fout heb gemaakt?" Ze knikt even. "Ja, tuurlijk. Iedereen maakt fouten. Ik bedoel, misschien niet zulke grote of dodelijke maar het is normaal, toch?"

"Ja, volkomen normaal."

"Geloof me, ik probeer er niet overheen te praten, ik weet dat ik een fout heb gemaakt. Ik weet alleen niet wat de fout was." Ik zucht. "Wat maakt het überhaupt uit? We kunnen onze fouten toch niet herstellen."

"Klopt. Maar we kunnen wel voorkomen dat ze nog een keer gebeuren."

"Ik heb nooit gezegd dat ik spijt heb van mijn fouten."

"Je vertoont weinig emoties." Veranderd ze het onderwerp.

"Wil je dan dat ik ga janken?"

"Nee. Ik wil dat je je gevoelens zijn vrije gang laat gaan."  Ik rol met mijn ogen. "Je hebt een dierbare verloren, het is oké dat je verdrietig bent."

Pov Emma (3 jaar eerder)
(Acht maanden na het einde van deel 2)

"Ga met me mee. Laat alles hier achter en begin een nieuw leven."

"In Californië?"

"Ja."

"Lay, ik kan niet mee." Ik krijg tranen in mijn ogen. "Ga niet. Je kunt me niet alleen laten."

"Mijn vlucht gaat bijna, Em."

"Ja, dus? Je kunt toch cancellen?"

"Ik moet echt gaan.."

Er vallen een paar tranen over mijn wangen. "Lay.."

Ze trekt me in een knuffel. "We hebben toch een hele leuke zomer gehad? En je kunt altijd langskomen."

Er wordt omgeroepen dat de vlucht naar Californië bijna gaat. Ik trek haar weer in een knuffel. "Beloof me dat we contact houden."

Ze laat me los. "Tuurlijk, als er iets is vlieg ik gelijk terug." Ze draait zich om naar Jax. "Als je haar iets aandoet kom ik je persoonlijk vermoorden."

"Veel plezier." Mompelt Jax alleen.

Ze geeft me nog een snelle laatste knuffel. "Ik houd van je."

"Ik ook van jou."

Ze stapt achteruit, kijkt nog een keer Jax waarschuwend aan en loop dan weg, richting het vliegtuig.

Jax trekt me in een knuffel. "Kom op Em, het is niet dat ze dood is."

Boos kijk ik hem aan. "Californië, Jax. Ik ga haar nooit meer zien."

"Vast wel, ze had toch gezegd dat ze in vakanties terug komt?"

Ik snuif eigenwijs. "Ja, toch heb ik liever dat Eline gaat."

"Dat meen je niet."

"Dat meen ik wel."

"Ze draait wel bij."

Ik kijk hem veelzeggend aan. "Het is Eline, volgens haar is alles mijn schuld."

"Zullen we naar huis gaan? Of durf je de grote boze wolf niet onder ogen te zien?"

Ik kijk door het grote raam en zie hoe het vliegtuig weg rijdt. Op weg naar de startbaan. Op weg naar Amerika..

Ergens hoop ik dat Layla terug komt rennen en toch blijft, maar dat gebeurd niet.. Snel slik ik de tranen weg. "Oké, laten we maar gaan."

Jax pakt mijn hand. "Laten we eerst langs de Starbucks gaan."

Glimlachend kijk ik hem aan. "Je kent me te goed."

~~~~~

"Zullen we naar jou gaan?" Vraag ik aan Jax wanneer we de straat in rijden.

"Waarom wil je altijd naar mij?"

"Omdat Eline bijna nooit bij jullie is." Ik kijk hem raar aan. "Is je dat serieus nog nooit opgevallen?"

"Nee..?"

Ik lach. "Het is altijd dat of Raf en Damian óf Maddison en Damian bij jullie zijn."

"Oh, nee dat is me nog nooit opgevallen." Hij parkeert de auto voor de deur en stapt uit. Ik stap ook uit en volg hem naar de deur. Hij opent de deur en laat mij voor gaan. Ik kijk hem lachend aan. "So, gentleman."

Mijn glimlach verdwijnt wanneer ik de huiskamer binnen kom.

"Of ze zijn er allemaal." Hoor ik Jax zacht zeggen. Ik kijk hem geërgerd aan.

"Was het afscheid leuk?"

"Ja, heel leuk, Lien. Echt heel leuk dat je je beste vriendin nooit meer gaat zien."

Eline zucht. "Ben je boos?"

"Nee, zie ik er boos uit dan?" Antwoord ik sarcastisch.

"Sorry."

"Goh, ik wist niet dat je dat woord kende."

Jax duwt me naar voren. "Doe niet zo kinderachtig, Em. Ze heeft sorry gezegd."

Zuchtend kijk ik naar Eline. "Excuses aanvaard."

"Oh shit, ik moet gaan." Zeg ik na een tijdje. "Moet nog iets voor mijn werk afmaken."

"App je als je thuis bent?" Vraagt Jax.

Ik kijk hem raar aan. "Jax-"

"Ja, je hebt gelijk. Ik loop wel met je mee." Hij staat op van de bank maar ik duw hem weer terug.

"Jax, we wonen letterlijk tegenover elkaar."

"Er kan veel gebeuren als je een straat oversteekt."

"Ik zou maar meelopen Jax, straks wordt ze nog ontvoerd." Stookt Maddison.

"Maddy!" Eline kijkt haar geschrokken aan.

"Oh sorry, te vroeg?"

"Ja."

"Nee." Reageer ik. "Jongens het is acht maanden geleden, stop eens met zo voorzichtig doen." Zuchtend loop ik naar de deur. "Ik ben niet breekbaar, oké?" Zonder op antwoord te wachten sla ik de deur achter me dicht en loop ik naar de overkant.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wow did I just do that??
Jep, het eerste hoofdstuk van deel 3 alweer! Het wordt nog groter, dramatischer en ingewikkelder dan ooit tevoren! En geloof me, je gaat me haten..

Anyways, I hope you liked it!