Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 25♡

"Emma!"

Ik kijk op. Dilano komt met een snelle pas de kamer inlopen. "Em, ben je oké? Ben je ontvoerd?"

"Ze is niet ontvoerd." Reageert Orlando. "Waarom vraagt iedereen dat?"

Dilano kijkt van Orlando naar mij. "Knipper twee keer als je wel ontvoerd bent."

Een zachte lach verlaat mijn mond. "Ik ben niet ontvoerd."

"Bonjour bitches!" Roept iemand voor we het gesprek af kunnen maken. Roberto loopt lachend de kamer in.

"Oké," zegt Orlando. "Nu iedereen er is-"

"Iedereen?" Kap ik Orlando af. Ik kijk de kamer rond. Ik weet niet wie, maar we missen wel iemand.

"Oh, kijk eens aan. Onze runaway kid kan tellen." Roberto lacht.

"Geraldo is verhuist naar Spanje, Thiago woont nu bij zijn verloofde en Collin is in het prachtige paradijs." Legt iemand snel uit.

"Is hij dood?"

"Nee, en waarom zeg je dat zo blij?"

Ik hoor een lach. "Hij zit in de bak. Gevecht in een kroeg."

"Voor hoe lang?"

"8 maanden, nu nog drie."

"Krijg je daar 8 maanden voor?" Vraag ik geschrokken. Dat is best veel.

"Ja, hij stak iemand neer."

"Krijg je daar máár 8 maanden voor?" Dat is best weinig.

"Jep. Die gozer heeft het overleefd dus het telde niet heel zwaar mee."

"En Tinkerbell kon niet even met een toverstokje zwaaien en hem vrijkrijgen?" Met Tinkerbell refereer ik naar Orlando trouwens.

Tulio lacht. "Dat kon wel, maar Collin wilde het niet."

"Collin was een beetje door gedraaid. Hij heeft de rust wel nodig."

Ik kijk hem verrast aan. Zei hij nou rust? Over een gevangenis?

"En hoe zit het met jou?" Roberto kijkt me vragend aan. "Jij dacht, ik kan wel wat rust gebruiken laat ik maar naar Orlando toe gaan?"

"Wat? Nee, zo was het niet gegaan! Orlando is zo dwingend."

"Maar waarom ben je niet naar Layla gegaan?"

"Omdat Layla is verhuisd."

"En je vriend?"

Een zachte zucht verlaat mijn mond. Dit wordt alleen maar pijnlijker. "Ik heb geen vriend."

"Ach, is Emmy gedumpt?"

Ik mompel iets onverstaanbaars in zijn richting wat voor Orlando het teken is om zijn verhaal te beginnen.

"Oké, wat ik net al wilde vertellen, voor Emma me onderbrak."

"Sorry." Mompel ik zacht. Orlando kijkt me met een 'meen je dit?' -blik aan, wat mij doet beseffen dat ik hem wéér onderbrak. Ik kuch zacht. "Ja, sorry. Ga maar weer verder."

"Weet je het zeker? Of ga je me weer onderbreken?"

"Nee, ga je gang. Ik hou mijn mond wel."

"Mooi zo. Dus, wat ik al drie keer probeer te zeggen," hij stopt even om mij aan te kijken. Ik glimlach hem onschuldig toe. "Zoals jullie al hebben gemerkt, is Emma hier. En ze blijft hier een tijdje dus wees aardig."

"Één dag." Verbeter ik hem. "Ik blijf hier één dag."

"Sure, één dag."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nog snel een tussentijds deeltje omdat deze en de vorige erg kort waren.

Én om mee te delen dat ik gister een tattoo heb laten zetten!! Whoopwhoop🎉🕊🕊