Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 56♡

Pov Eva
Hijgend stop ik met rennen. Ik kijk achter me. Er is niemand. Waar is Emma? In paniek kijk ik om me heen.

"Emma!" Al snel heb ik spijt. Wat als die mannen hier nog zijn? Zou ze... Shoot!

Ik pak mijn mobiel en bel Emma. Voicemail. Met een vloek hang ik op wanneer ik na vijf keer nog geen gehoor heb. Wat moet ik doen? De politie bellen? Misschien is dit wel een zieke grap.

Ik haal diep adem voor ik een besluit neem. "Ik bel José."

Pov Orlando
"José!" Roberto komt geërgerd de kamer in lopen. "Serieus neem je mobiel eens op. Hij gaat al 10 minuten over, ik word er gek van." Hij gooit José zijn mobiel op zijn schoot.

José kijkt even verbaasd naar het scherm voor hij opneemt. "Hey, Eva."

"Eva?" Hoor ik iemand verbaasd vragen. Al snel klinkt er gejuich waardoor José met een geïrriteerde blik opstaat en de kamer uit loopt.

"Ik dacht dat José niet op vrouwen viel." Marcio kijkt me even vragend aan.

Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het ook niet meer."

"Is Eva je vriendin?" Vraagt iemand zodra José de kamer binnen komt.

Gelijk worden er allemaal vragen naar hem toe gevuurd. Hij heeft een paniekerige blik in zijn ogen.

"Jongens, stop!" Roep ik. In minder dan een milliseconde wordt het stil. "Wat is er?" Vraag ik nu aan José.

"Ze zei dat ze Emma kwijt is."

"Kwijt?"

"Ja, als in vermist, ontvoerd, weet ik veel. Ze is haar kwijt."

"Waar?"

"Het station."

Ik sta op. "Tulio." Gelijk staat hij ook op. "Ja, ik kom eraan."

~~

Op het station loopt José naar een meid toe. "Gaat het goed? Wat is er gebeurd?"

Een paar tranen verlaten haar ogen. "Er waren twee mannen en ze vroegen naar Emma. En toen zei er één 'grijp haar' e-en Em zei dat we moesten rennen." Ze snikt een keer. "Ik dacht dat ze achter me aan rende, José, maar toen ik me omdraaide was ze weg."

"Heb je de politie gebeld?" Vraagt Tulio. "Nee." Hij lacht. "Dus je belt José in plaats van de politie?" Hij geeft José een stoot tegen zijn schouder.

"Moeten we de politie bellen?" Ze pakt haar mobiel. "Oké, ik bel de politie."

"Nee!" Zeg ik terwijl ik haar mobiel uit haar handen trek. "Die doen toch niks de eerste 24 uur." Ik geef haar mobiel aan José. "Jullie blijven hier en dan bekijken wij de camera beelden."

Zonder een reactie af te wachten loop ik richting de kamer waar ze de beelden bewaken.

Tulio klopt op de deur. "Hoi." Zegt hij zodra de deur geopend wordt. "Kunnen we de camerabeelden zien?" Vraagt hij.

"Dat kan ik niet zomaar doen." Reageert de man.

Een zucht verlaat mijn mond. En daarom moet je nooit iets vragen. Ik pak mijn pistool en duw hem, ongezien, tegen de man zijn buik aan. "Laat ons de camerabeelden zien."

Snel zet hij een stap opzij zodat we erlangs kunnen. Ik sluit de deur achter ons. "Ga gewoon daar zitten en zeg niks, oké?" De man knikt en gaat zitten.

"Spoel een half uur terug." Beveel ik Tulio.

Hij doet wat ik zeg en versnelt het beeld iets.

"Stop hier!" Roep ik. Ik buig dichter naar het scherm.