Pov Emma
"Emma, word wakker."
Ik voel hoe iemand me zacht door elkaar schud.
"Ga weg." Mompel ik. Ik draai me om maar schrik op wanneer er een hand door mijn haar gaat.
"Goedemorgen." Glimlacht Orlando.
"Hoi." Reageer ik. "Hoe laat is het? En waarom maak je me wakker?"
"Het is 7 uur. Tulio zei gister dat ik je wakker moest maken om te kijken of je alert reageert."
"Verwacht je serieus dat ik alert reageer om 7 uur 's ochtends?"
"Nee," lacht hij, "al vind ik dit wel alert genoeg."
Over alert gesproken, hij ziet er zelf heel moe uit. "Lan, ben je wel oké? Je ziet eruit als een zombie."
"Thanks." Mompelt hij.
"Als ik jou was zou ik weer gaan sla-"
Nog voor ik mijn zin af kan maken valt hij op het bed.
"Lan?" Vraag ik maar hij houdt zijn ogen gesloten. Zou hij dood zijn? Nee, hij ademt nog. Halleluja.
Ik leg de deken over hem heen en glimlach. Hij ziet er zo schattig uit met dat warrige roze haar. Net een mafia versie van Jack Dawson.
Ik word uit mijn dagdroom gehaald door een hard geluid. Het komt van Orlando zijn mobiel. Ik pak de mobiel op en klik de wekker uit.
Ik gun een laatste blik op de, nogsteeds, slapende Orlando en loop met een glimlach mijn kamer uit. Op de gang bots ik tegen iemand aan.
"Oh, sorry." Zeggen we tegelijk.
Verbaasd kijk ik op. Wie is dat? Niemand hier zegt ooit sorry. Er staat een meisje van mijn leeftijd.
"Ben je ontvoerd?"
"Nee." Reageert ze lachend. Al snel is haar blik serieus. "Jij wel dan?"
"Nee." Lach ik nu ook.
Ze steekt haar hand uit. "Sil."
"Emma." Reageer ik. "Mucho Gusto."
Ze glimlacht. "Hetzelfde."
Aha, ze spreekt dus Spaans.
"Oh nee." Marcio komt aangesneld. "Ik zei 'ongezien naar beneden', niet 'ga met Emma kletsen'."
"Hoezo moet ze ongezien naar beneden?" Reageer ik voor Sil zelf kan reageren.
"Em, bemoei je je er niet mee."
"Nee," reageert nu het meisje. "Ze heeft gelijk, Mar. Waarom mag niemand me zien? Schaam je je voor me?" Ze slaat haar armen over elkaar.
Ik volg haar en doe hetzelfde. "Inderdaad, leg dat eens uit."
Sil draait zich naar me om. "Ik mag jou."
"Thanks, ik ook!" Antwoord ik enthousiast.
"Wat? Sil, nee. Ik schaam me niet voor je, tuurlijk niet, kijk naar jezelf. Ik wil gewoon niet dat je nu derest leert kennen. Ze kunnen best gemeen zijn."
"Ja, dat is waar." Stem ik toe.
"Ey!" Zegt Sil beledigd. "Ik dacht dat je aan mijn kant stond."
"Er zijn geen kanten." Reageert Marcio. "Tulio vermoord me als hij er achterkomt."
"Het boeit me niet wat Tulio vind."
"Mij wel. En geloof me, hij gaat het niet leuk vinden als zijn kleine zusje met een vriend van hem heeft."
JE LEEST
Ontspoord!! (Deel 3)
Adventure{Dit is het vervolg van 'ontvoerd!!'. Het is verstandig om eerst deel 1 en 2 te lezen.} Het ging goed, geweldig zelfs. Ik had zo mijn rare leventje opgebouwd en het ging allemaal zijn gangetje. Maar toen, kwam ik háár tegen. Laat ik bij het begin be...
