Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 61♡

*Heden*
Pov Emma
Ik staar naar mijn hand. Ik zie hoe hij zacht trillend op tafel ligt. Waarom? Omdat Collin naast me zit. Vraag me niet waarom. Ik zat hier al en hij kwam gewoon naast me zitten.

Plots voel ik Collin zijn hand op mijn been belanden.

Mijn spieren verstijven en even durf ik niet te bewegen. Zelfs mijn ademhaling is gestopt. Oké, kom op, kom voor jezelf op. "Raak me niet aan." Fluister ik zwak.

"Dwing me maar." Antwoordt hij grijnzend.

Ik kijk hulpeloos om naar Orlando. Hij staart verveeld naar zijn mobiel. Misschien als ik hem aan blijf staren, hij het kan voe-

"-Wil je iets vragen, Em?" Hij draait zich onze kant op, gelijk glijdt Collin zijn hand weg.

"Nee." Antwoord ik op Orlando.

"Kun je dan stoppen met zo eng staren?"

Ik kijk weer voor me uit. "Ja, sorry."

"Ach, helpt hij je niet?" Vraagt Collin quasi verdrietig. Hij legt zijn hand weer plagend op mijn been.

Ik een keer duw ik mijn been omhoog waardoor Collin zijn hand word geplet tussen de tafel en mijn been. Hij slaakt een pijnlijk gilletje.

Iedereen aan tafel kijkt verbaasd op. Ik sta op en buig naar Collin. "Oeps.."

Zonder nog wat de zeggen loop ik de keuken uit.

~~

"Mijn hand doet nog steeds pijn." Hoor ik achter me.

Kan hij niet gewoon oprotten? Ik draai me om. In mijn draai neem ik mijn arm mee en sla hem hard in zijn gezicht. Een tinteling verspreidt zich over mijn hand. Ouch. "Nu staan we quite."

Collin, aan de andere kant, vindt dat we nog niet quite staan. Zijn hand gaat omhoog. Automatich sluit ik mijn ogen. In plaats van dat ik wegduik, wacht ik op die klap. Maar de klap komt niet.

"Waag het." Hoor ik een stem zeggen waardoor ik mijn ogen open.

Collin zijn hand, die was tegengehouden door Orlando, zakt naar beneden. "Zij sloeg mij eerst!" Hoor ik hem beledigd zeggen.

"Daar zou ze vast een reden voor hebben. En waarom the fuck zou je een meid terugslaan."

Op Collin zijn gezicht glijdt een verbazing. Zelf ben ik ook verbaasd. Orlando neemt het voor me op? Terwijl ik degene was die eerst sloeg.

Collin kijkt mij gebeten aan en loopt met een knal tegen mijn schouder langs me. Ik kijk hoe hij mijn kamer uit stormt voor ik me weer tot Orlando richt.

"Ik heb iets voor je." Zegt hij. Hij tovert een knuffelbeer tevoorschijn. "Voor als je een knuffel nodig hebt maar het niet wil vragen."

Ik pak het beertje glimlachend aan. "Is dit een teken dat ik niet meer naar jou toe moet komen?"

"Wat? Nee tuurlijk niet. Dit is-" hij stopt zijn zin wanneer ik lach. "Oh het was een grapje."

Ik grimas. "Dank je." Zeg ik terwijl ik hem in een knuffel trek. Orlando, niet de beer.

"De laptop is open." Hoor ik heel random vanuit de deuropening.

Orlando lijkt dit heel interessant te vinden want hij pakt mijn hand en trekt me mee de kamer uit. Heel leuk dat ze een laptop open hebben, maar waarom moet ik dan mee?

In de keuken gaat hij aan tafel zitten, Tulio schuift een laptop naar hem toe. "Aan jou de eer."

Voor een ogenblikkelijke seconde staart Orlando naar het scherm, dan begint hij plots te klikken.

"Van wie is hij?" Vraag ik aan Tulio aangezien Orlando helemaal in de laptop is opgegaan.

Tulio kijkt op. "Van degene die jou ontvoerd hadden. Ze verzamelen informatie om die vervolgens door te verkopen." Hij knikt naar de laptop. "En die informatie staat dus op deze laptop."

"Wow." Ik staar naar de laptop. Die laptop moet miljoenen waard zijn..

~~

Heel zacht zet ik mijn glas water weer op de tafel, bang om geluid te maken. Nee, niet omdat Collin hier is, maar omdat Orlando zojuist woedend de laptop dicht heeft geklapt en Roberto hem net nog tegen kon houden voor het apparaat in stukken op de grond knalde. Geen idee wat er stond, maar hij is er niet vrolijker van geworden. Sterker nog, hij is razend.

"En ik maar denken dat we een pact hadden om elkaar met rust te laten." Er vliegt een glas door de keuken. "Maar nee hoor, dat moesten ze perse verbreken door informatie te verkopen aan de grootste klootzak op aarde."

"Aan Collin?" Vraag ik verbaasd.

"Nee, mijn zogenaamde vader, idioot."

"Wees blij dat ze die informatie nooit hebben kunnen geven." Sust Roberto hem.

"Blij?" Vraagt Orlando sarcastisch. "Ik ben pas blij als ik die hijo de puta dood zie."

"Je oma is geen hoer, Orlando."

Ik sla een hand voor mijn mond om mijn lach te smoren. Rob keek doodserieus bij deze opmerking.

Het plotselinge geluid van de bel haalt Orlando en Roberto uit hun verdere discussie. Grommend staat hij op. "Wat nou weer?"

Met een ietwat geërgerde blik kijkt Roberto me aan. Alsof het míjn schuld is dat de bel hen uit hun discussie haalt.

"Emma!" Klinkt het hard uit de gang.

Met een zucht sta ik op. "Wat?" Vraag ik wanneer ik bij de deur aankom. Ik kijk van de politie agent naar Orlando en weer terug.

"Emma García, je staat onder arrest vanwege de moord op Enzo Bianci."

"Wat?" Vraag ik verward. De agent pakt mijn arm vast en draait deze op mijn rug. Ik probeer me los te trekken. "Dit is een grap, toch? Lan?"

"Je hebt het recht om te zwijgen, alles wat je zegt kan en zal tegen je gebruikt worden." Begint de agent. Hij slaat mijn handen in de boeien. "Je hebt het recht op een advocaat, als je deze niet kunt veroorloven, krijg je er een aangewezen. Begrijp je deze rechten?"

Hij zegt zijn hele cautie maar de woorden vliegen langs me. Ondertussen is Orlando ook tegen de agent aan het praten maar ook dat versta ik niet. "Begrijp je je rechten?" Vraag de agent nog een keer.

Ik knik zwak. Tranen branden in mijn ogen. "Ja." Reageer ik schor ook al snap ik er niks van. Ik ben gearresteerd vanwege moord.. Het schiet door mijn hoofd. Het schiet zeker wel duizend keer door mijn hoofd. Oh God, oh God nee, alsjeblieft niet.

Met een zachte dwang voert de agent me naar de politieauto. Ik raak ik paniek. "Lan, alsjeblieft!" Huil ik. "Help me!"

"Het komt goed, Em!" Hoor ik Orlando roepen. "Het komt goed, gewoon niks zeggen!" Ik kijk hem met behuilde ogen aan terwijl de agent me in de auto duwt. "Niks zegge-"

Zijn stem wordt afgekapt door de autodeur die met een klap dichtslaat. Ik sluit mijn ogen en laat de tranen vallen. Dit kan niet waar zijn..

Pov Pedro
"Hoi." Mompel ik terwijl ik langs Orlando, die in de deuropening staat, loop. Hij reageert niet wat mij een stap terug laat zeggen. "Wil je dat ik de deur dicht doe of blijf je daar zo naar buiten staren?"

Het duurt een korte tijdje voor hij een reactie laat zien. Met een harde gooi, wat een zucht wind om mij heen slaat, knalt hij de deur dicht. "Godverdomme!" Vloekt hij hard.

"Alles oké, man?"

Hij kijkt me boos aan. "Bel Van Slochteren."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dont look at me, Schrijfster_36 en NetflixX2 daagden Collin uit.