Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 16♡

"Oh wow, Saar. Beste mocktail die ik ooit op heb."

Ze lacht. "Dank je. Het zit hem in de munt pletten."

Ik lach. Ik zag hoe ze het deed en het was eerder liefdevol dan verpletteren.

"Toch mis ik de vodka." Reageert Chantal. "Het gevoel van even alles vergeten."

"Het gevoel van misselijkheid, overgeven en hoofdpijn de volgende dag?"

Ik lach om Eva haar opmerking. Ze is nooit echt een voorstander van alcohol geweest. Het moet vast niet leuk zijn om met ons naar een club te gaan. Want volgens haar regels moet er altijd iemand een beetje nuchter blijven en dat is negen van de tien keer zij. Ze is ook te zorgzaam en lief, wat haar de moeder van de groep maakt.

"Maar," Chantal staat op. "Ik moet gaan."

"Wat? Nee, blijf. Je kunt blijven slapen." Oppert Eva.

"Nee, ik moet morgen vroeg beginnen." Verzucht ze.

Sarila springt ook op. "Oh, shit. Ik ook. Moet om 6 uur al mijn bed uit. Maar we kunnen vrijdag wel stappen?"

"Ja, gezellig. Dan doen we dat."

"Tot vrijdag!"

Nadat ze weg zijn zetten we nog een film aan. Maar we vallen al snel in slaap.

~~

Zuchtend draai ik me om. Mijn hand wil mijn deken pakken maar ik vind hem niet. Verbaasd kijk ik op. Dit is niet mijn bed. Dit is nieteens eén bed.

"Goedemorgen."

Geschrokken draai ik me om waardoor er iemand in de lach schiet. Eva staat bij de deur opening. Ohja, ik bleef bij haar logeren.

"Hoi."

Ze houdt twee bekers in de lucht. "Ik heb koffie gehaald. En croissantjes."

"Yess, held."

"Je schrok, hè?" Lacht ze.

Ik pak een beker van haar aan. "Ja, ik raak altijd half in paniek als ik niet in mijn eigen bed wakker word."

"Ben je dan bang dat iemand je midden in de nacht ontvoert?"

"Je moest eens weten." Dit is het perfecte moment om het haar te vertellen. Alles. Maar ik doe het niet. Ik durf het niet. Laten we het verleden maar in het verleden houden. Het is nu allemaal voorbij, toch?

"Ik bescherm je wel hoor. Een karate kick, boem, tegen zijn hoofd aan." Ze maakt een gekke sprong.

"Thanks, Eef. Ik voel me al gelijk veiliger."

Ze springt op de bank naast me. "Tenzij hij super knap is dan ga ik wel vrijwillig mee."

"Zeg dat niet, daar krijg je ongeluk van. Geloof me je wilt niet ontvoerd worden."

"Maar als ik vrijwillig mee ga is het technisch gezien geen ontvoering, toch?"

"Eef-"

"-Nee, bedenk je eens dat je opeens wakker wordt naast Johnny Depp, toen hij jong was natuurlijk. Óf de jonge Brad Pitt."

"Eva, stop. Dat is niet hoe een ontvoering werkt."

"Hoe weet je dat zo zeker? Ben je ooit ontvoerd?" Lacht ze.

"Ken je de film Taken?" Negeer ik haar vraag. "Dat was geen romantische comedy met brad Pitt."

"Toch zou ik het niet erg vinden."

"Wees voorzichtig wat je wenst."

Ze grinnikt. "Geen zorgen, stresskip. Ik zal wel wensen dat jij niet word ontvoert."

"Dankje. Ik heb geen zin om wéér ontvoert te worden."

"Weer?" Vraagt ze verbaasd.

"Uhm, ik heb geen zin óm ontvoert te worden." Verbeter ik mezelf. "In ieder geval, ik moet zo gaan."

"Waarom? Heb ik iets verkeerds gezegd?"

"Nee, het is al best laat en Jax wilde me spreken ofzo."

"Oh.. Dat klinkt.. Serieus."

Ik haal mijn schouders op. "Tja.." is het enige wat ik weet te zeggen.

Snel neem ik nog een slok van mijn koffie en geef haar een knuffel. "Ik zie je vrijdag, oké?"

"Sure."

"En bedankt hiervoor. Het was heel gezellig."

Eva glimlacht. "Moeten we echt nog een keer doen."

Ik lach, roep nog een 'doei' en loop naar mijn auto. Waar zou Jax over willen praten?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hmm ja, waar zou Jax over willen praten?

Ik ben trouwens echt een Eva. Mom van de groep, drink niet, ookal proberen mijn vrienden me elke keer weer te laten drinken hahaha. I say no to the alcoholo.

Anyway, ik hoop dat je dit mini deel weer leuk vond! :)

XX Babbel