Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 15♡

Pov Emma
"En die huisjes!" Eva zwijmelt bijna weg. "Wij moeten ook echt een keer een weekje weg!"

Ik kijk op van de papieren. "Zeg maar waar je heen wil. Ik ga graag weg hier."

"Ik wil een keer naar Parijs." Ze springt enthousiast op. "Of we gaan naar Istanbul! Ja, ik wil zo graag naar Istanbul!"

Ik lach hoofdschuddend. "Kies jij maar, ik vind alles best."

"Emma García," zegt ze streng, "zo komen we nergens."

"Nee, en met jullie werk ook niet." Petra staat in de deuropening. "Minder kletsen, meer werken."

Gelijk na ze de deur uit is schieten we in de lach. "Zij is zo streng."

"Wacht maar tot de nieuwe directeur er is." Lacht Eva. "Ik heb gehoord dat hij harteloos is."

"Nieuwe directeur?" Vraag ik verbaasd.

"Ja. Lees jij je mailtjes nooit?"

"Mailtjes?"

"Ja, hij komt vandaag hierheen. Dus we moeten weg zijn voor hij hier is."

"Eva Berkers," zeg ik op dezelfde strenge toen als die zij net gebruikte. "Wat ben jij vals."

"Slim." Verbeterd ze me. "En nu ik het zeg, we moeten gaan. Hij is er over een kwartier. We skippen het laatste half uurtje wel, niemand die het merkt."

Mijn mond valt open van verbazing. "Ik kan niet geloven dat dit uit jóuw mond komt."

"Ja, sorry, maar ik ben echt níet in de mood om hem nu te ontmoeten."

"Nee, ik ook niet." Snel sta ik op en pak mijn tas. "We vluchten wel."

Eva lacht nerveus en staat ook op. Op onze tenen sluipen we door de gang, langs de deuren van onze collega's.

Eenmaal buiten moeten we opzij springen om niet aan gereden te worden door een motor die over de stoep raast.

"Kijk uit, idioot! Ben je blind ofzo?" Roep ik naar hem. De man, die voor ons is gestopt doet zijn helm af. Damn hij is best knap.

"Werk je hier?" Vraagt hij.

"Ja, wie de fuck ben jij?"

"Ík ben jouw baas, en jíj bent ontslagen."

Mijn mond zakt een beetje open. Wat?

"Dat kun je niet zomaar doen." Reageert Eva.

"Dat kan ik wel, ík ben de baas."

"Wow, hij is echt harteloos." Hoor ik Eva in zichzelf mompelen.

"Ja, en jíj bent ook ontslagen."

Ik kijk Eva aan en kan een klein lachje niet onderdrukken.

"Wat zijn jullie namen?" Vraagt hij.

Eva wil wat zeggen maar ik houd mijn hand voor haar mond. "Dat mag je nu lekker zelf gaan uitzoeken." Ik pak Eva haar hand en trek haar weg.

"Succes met een nieuwe baan zoeken!" Hoor ik hem achter ons roepen.

Eva draait zich met een ruk om. "Succes met.." begint ze. Ze gromt gefrustreerd. "Succes met wat je ook moet doen!" Eva draait zich weer om en loopt naar het parkeerterrein.

"Goede comeback." Lach ik. Ik open mijn auto en we stappen in.

"Wat een klootzak." Mokt ze. Ze slaat haar armen over elkaar. Dan lijkt het tot haar door te dringen. "We zijn ontslagen." Zegt ze. "Het spijt me zo erg."

"Het spijt jou?" Vraag ik. "Ik had hem geen idioot moeten noemen, sorry."

"Nou.." Ze draait een plukje haar rond haar vinger. "Als ik niet eerder weg wilde hadden we hem niet tegen gekomen."

Ik kijk haar glimlachend aan. "Ach, ik heb liever geen baan dan dat ik voor zo'n klootzak werk."

"Daar proost ik op." Ze kijkt me blij aan. "Ja, laten we een girls night houden. Dan blijf jij logeren en bel ik Chantal en Sarila of ze ook komen. Please!"

"Oké, sure. Ik wil nu toch niet thuis zijn."

Ze knikt begrijpelijk aangezien ze het hele verhaal vanmiddag al heeft gehoord. Ze pakt haar mobiel en typt iets.

Ik stop voor haar deur en stap uit. "Komen ze?" Vraag ik.

"Ja." Eva opent de voordeur en loopt door naar de woonkamer. "Zal ik de pizza's bestellen, dan kies jij de wijn." Ze knikt naar een groot wijnrek.

"We kunnen ook alcoholvrije cocktails maken?"

"Zei je nou alcoholvrij?" Ik knik op haar vraag. "Jij? Alcoholvrij?"

"Ja, het is maandag. En daarbij, ik ben echt geen alcoholist hoor."

"Sure. Wat jij wilt, pimpelaar." Ze loopt met een grijns de kamer uit. Ik schud even mijn hoofd en pak mijn mobiel. Laat ik maar zeggen dat ik niet thuis kom voor ze me weer als vermist opgeven.