Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 44♡

Nerveus tik ik met mijn voet op de grond. Mijn hartslag is hoog, heel hoog. Niet veel later zie ik een auto aan komen rijden. Enzo stapt uit en loopt naar me toe.

"Wat is er?" Vraagt hij. "Waarom wil je me hier spreken?"

Omdat ik niet naar zijn appartement durf aangezien hij me dan kan vasthouden. Daarom kies ik, heel slim, voor een drukke straat.

Enzo kijkt me vragend aan. Oh Ja. "Ik heb nagedacht." Begin ik. "Ik denk niet dat wat wij hebben, slim is." Ik zeg het langzaam en bedenkelijk.

"Waarom? Omdat ik bij Carlos hoor? Mag je niet met me omgaan van Orlando, en je luistert naar hem als een domme puppy?" Hij pakt mijn arm vast. "Je kunt bij ons komen." Zegt hij dan.

Ik ruk mijn arm los. "Nee, dat kan ik niet."

"Laten we dit even in de auto bespreken, het regent." Hij houdt de deur voor me open. Zuchtend stap ik in.

"Ze hoeven er niet achter te komen." Zegt hij wanneer hij ook is ingestapt.

"Uiteindelijk komen ze erachter, dat weet jij ook."

Ik kijk weg. Teder pakt Enzo mijn gezicht vast en draait het zijn kant op. "Weet je wat Orlando gaat doen als hij het weet van ons."

Langzaam schud ik mijn hoofd, wat hij nog steeds vast heeft.

"Je mag geluk hebben als hij je het huis uit gooit. Waarschijnlijk is hij iets veel ergers van plan. Hij geeft niks om je." Zijn duim aait mijn bang. "Babe, ik geef wel om je. Waarschijnlijk ben ik de enige die echt om je geeft."

"Enzo, st-"

Zijn hand om mijn mond kapt me af. "Kom bij mij wonen. Blijf bij me, ik beloof je dat het de beste keuze is die je ooit zult maken."

Ik duw zijn handen weg. Orlando zou dat nooit doen, hij geeft wél om me. "Enzo." Zeg ik zacht, bang voor de komende woorden. "Ik kan het niet. Dit, wij, het is over."

Hij legt zijn hand op mijn been, gelijk sla ik die weg maar hij legt hem er weer op. "Dus je kiest hen boven mij?"

Ik kijk even twijfelend maar antwoord, "Als je het zo ziet, dan wel ja."

Zijn hand verstrakt. "Je maakt een grote fout."

Geschrokken kijk ik naar zijn hand op mijn been. "Laat me los."

"Zo'n grote fout." Er onstaat een valse grijs op zijn gezicht. Zo heb ik hem nog nooit gezien..

Snel draai ik me om om de deur te openen maar hij is sneller en klikt op het kinderslot. Waarom gebeurd dit altijd?

"Doe die deur open." Ik hoor de trilling in mijn stem.

"Ach," hij legt zijn andere hand op mijn wang. "Ben je bang, schatje?"

"Ik meen het, open de deur."

"Jij gaat nergens heen, doe je gordel om."

Langzaam schud ik mijn hoofd. Zuchtend buigt hij naar me toe. Hij pakt de gordel en klikt hem vast, waarna hij de auto start en begint te rijden.

"Waar gaan we heen?"

"Als ík jou niet mag hebben, dan mag niemand dat."

"W-Wat?"

"Zo jammer." Hij legt zijn hand weer even op mijn wang. "Je bent nog zo jong en mooi."

Ik kijk naar het pistool in zijn binnen zak. Daar kom ik nooit bij. Tranen schieten in mijn ogen. "Nee.." Zeg ik zacht. "Enzo, alsjeblieft." Ik probeer de auto te open maar hij zit nog in het kinderslot. Shit shit shit.