Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 42♡

"Schatje.." mompelt hij. "Ga nou niet lastig doen."

"Lan, ik weet dat-" Ik stop mijn eigen zin. Zeg me alsjeblieft dat ik dat níet heb gezegd. Maar Enzo zijn boze blik bevestigd het tegenovergestelde. Oh. Mijn. God. Ik ga eraan.

"Lan? Vraagt hij. "Wie is Lan?"

"Niemand." Zeg ik snel, té snel.

Enzo zet verontwaardigd een stap naar me toe. "Wie, verdomme, is Lan?" Schreeuwt hij.

Gelijk zet ik een stap naar achter. Mijn adem stokt. "I-ik.." Hopeloos kijk ik om me heen. Ik weet even niet wat ik moet zeggen.

Een harde klap laat mijn hoofd draaien. Al snel volgt er een pijnscheut. Ik klem mijn kaken op elkaar om mijn tranen binnen te houden.

Zijn hand pakt mijn gezicht vast en draait het ruw zijn kant op.

"Antwoord op mijn vraag!"

"H-hij is gewoon e-een vriend."

"Lieg niet tegen me!" Schreeuwt hij.

"W-Wat? I-ik lieg niet-t." Hakkel ik.

Hij geeft me een harde zet naar achter waardoor ik tegen de bank aan val en er aan de andere kant weer af val. Ik kreun pijnlijk en begin te hoesten waardoor de pijn nog erger wordt.

Ik draai me op mijn rug zodat ik hem aan kan zien komen. Ik schrik wanneer ik zie dat hij al bijna naast me staat. Snel schuif ik naar achter.

Een hand om mijn enkel trekt me terug. Enzo hurkt naast me neer. "Ach, Emma toch." Zucht hij. "Waarom vecht je zo? Ik ben de enige die ooit van je zou kunnen houden. Accepteer dat."

Ik schud mijn hoofd en haal uit en schop tegen zijn buik waardoor hij naar achter valt. Zo snel als ik kan sta ik op en ren naar de keuken. Ik pak een mes uit het messenblok en houd het, ter bescherming, voor me.

Hij loopt, ondanks het mes, naar me toe.

"Blijf daar!" Probeer ik dreigend te roepen maar we zien allebei dat het mes in mijn handen trilt.

Een zachte zucht verlaat zijn mond. "Emma, leg dat mes neer. Straks bezeer je jezelf nog."

"N-Nee! Stop. Stop met lopen!"

In plaats van dat híj stopt met lopen, loop ík achteruit. Al snel bots ik tegen het kookeiland maar hij loopt nog steeds naar me toe.

Tranen rollen over mijn wangen. "Serieus, stop."

Ik zie nog dat hij met zijn ogen rolt voor hij plots mijn pols strak vast pakt. Automatisch laat mijn hand het mes vallen, wat hard op de grond klettert.

Hij bukt en pakt het mes op. "Babe." Zucht hij. "Voor je een wapen pakt," hij duwt het puntje van het mes tegen mijn buik aan. "Moet je er zeker van zijn dat je het durft te gebruiken."

Enzo draait met het mes zodat mijn shirt een stukje omhoog gaat. Hij zet nu het mes schuin op mijn blote buik.

"Enzo.." Piep ik. Hij lijkt echter in trans en duwt het mes dieper mijn vel in. Ik zie hoe mijn bloed zich verzamelt.

In paniek geef ik hem een harde zet naar achter. Hij kijkt even verbaasd maar zet al gauw weer een stap naar me toe. Snel sprint ik langs hem. Ik voel een scherpe steek in mijn zij maar blijf rennen. Ik ren de eerste  beste kamer in en draai de deur achter me op slot.

Met een gehaaste ademhaling kijk ik de kamer rond. Shit, ik sta in de badkamer..

Ik ren naar het raam toe maar een harde bonk op de deur laat me halverwege stilstaan.