Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 20♡

"Volgens mij was het geen smintje." Hoor ik Eva zeggen. Ik draai me naar haar om.

"Holy shit, Em! Je bent paars!" Roept Chantal.

"We hadden geen pilletje aan moeten van iemand die we niet kennen."

Ik begin te lachen, geen idee waarom.

"Emma?" Verbaasd draai ik me om. "Jace? Wat doe jij hier?" Vraag ik.

"Ik werk hier." Hij wijst naar zijn shirt. Er staat iets op maar de letters lijken te dansen.

"De lichtshow hier is echt gaaf."

Jace kijkt me verbaasd aan. "Welke lichtshow?"

Ik kijk om me heen. Ben ik de enige die dit ziet?

"Gaat het wel goed? Je ziet een beetje bleek. Wil je wat water?"

"Nee, dankje. Het gaat goed."

Hij kijkt me onderzoekend aan. "Oké. Hoe gaat het met jou en Jax."

Ik begin te lachen. "Wow, goede timing Jace. Echt perfect. Hij heeft me van de week gedumpt als een gekke afgedankt pop. Maarja, meiden spelen met poppen en jongens spelen met meiden, toch?"

Jace wil wat zeggen als ik een arm om mijn schouder heen voel. "Mogen we haar weer terug, meneer de agent?" Sarila lacht en trekt me voorzichtig naar achter.

Ik lach en roep nog snel "doei!" naar Jace.

Sarila trekt me naar de dansvloer. Ze staat half te stuiteren. "Waarom heb ik zoveel energie? Ik kan haast niet stil staan."

Ik lach en stuiter met haar mee, een lange avond tegemoet.

~~

Een zachte kreun verlaat mijn mond. "Hebben jullie ook zo'n hoofdpijn?" Vraag ik.

Iedereen knikt. "Het voelt alsof ik mijn hoofd honderd keer tegen een muur heb geslagen."

"Hoe weet je hoe dat voelt?"

"Stel maar geen vragen."

"Ik voel me zo somber." Zegt Eva. "Waarom voel ik me zo somber? Hebben jullie dat ook?"

"Partydrugs zorgt ervoor dat je een te veel van serotonine gebruikt. Dat is de stof die je gelukkig maakt. En aangezien er veel is gebruikt heb je de dag erna te weinig waardoor je je somber voelt."

Verbaasd kijk ik Sarila aan. "Wat? Hoe weet je dat?"

"Ik studeer biologie." Zegt ze op duh-toontje.

"Oh.. En wat nou als je een badtrip hebt?" Vraag ik nieuwsgierig. "Voel je je dan de volgende dag heel gelukkig?"

"Nee, niet dat ik weet."

"Oh, jammer." Ik kijk even op de klok. "Shit, ik moet gaan. Het was gezellig, ik zie jullie ooit nog wel."

"Doei!" Hoor ik ze roepen voor ik de kamer uit loop.

Ik loop naar mijn auto en race snel naar huis.

"Lien!" Roep ik. Ik struikel half de kamer in. Alleen Eline en Damian zijn er. "Hoi."

"Em? Waarom zo gestrest?"

Ja, waarom ben ik eigenlijk zo gestrest? Misschien komt het door het jagende onderbuik gevoel die zegt dat er wat slechts staat te gebeuren. En ik weet dondersgoed dat mijn onderbuik gevoel altijd gelijk heeft.

"Emma." Zegt Eline weer. "Wat is er?"

"Niks. Ik ben gewoon moe en nog half aan het trippen. Tenzij iemand hier een discobal heeft opgehangen."

"Wat? En je hebt gereden?"

"Het is niks. Ik zie alleen leuke kleuren en, raar genoeg, vliegende paarden..?"

"Wat heb je gister gedaan?" Lacht Damian.

"Dat is de vraag die niemand weet te beantwoorden."

"Heb je Jace gezien?" Vraagt Eline op haar beurt.

Iets in me zegt dat zij het antwoord beter weet dan ik. Want, waarom zou ze het vragen als ze niet weet dat ik hem heb gezien. Dat bedenkende antwoord ik, "ja. Ik heb hem inderdaad gezien. Hoe weet jij dat?"

"Hij stuurde Jax een berichtje dat hij je had gesproken."

"De verrader." Mompel ik. "In ieder geval, ik ben moe en wil heel graag gaan slapen. Dus als je niks meer te zeggen hebt.."

Ze zucht moedeloos. Alsof zij degene is die de hele nacht heeft staan stuiteren. "Nee, ga maar slapen."

"Oké, welterusten!" Met snelle passen loop ik naar mijn kamer. Oh wat heb ik mijn bed toch gemist.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Beetje olie op het vuur gooien kan altijd XD

Ik moet nog een uur in de auto en plas bijna in mn broek :(
Oké, doei.