Ontspoord!! (Deel 3)

Deel 72♡

Pov Eline
"Kijk is wat ik heb gevonden!" Een man waarvan ik de naam niet kan onthouden houdt een fles omhoog. Er zit groen spul in. Ik probeer de naam te lezen maar de letters lijken wel te dansen. Netzoals de rest van de kamer.

"Absint?" Vraagt Orlando die zich voor de eerste keer bemoeit met wat Collin en die andere man aan het doen zijn. "Dat is 70% alcohol, dat kan zij niet aan."

"Er is maar één manier om daar achter te komen." Hij draait zich tot mij. Voor ik het weet heeft hij een klein shot glaasje in mijn handen geduwd. "Gewoon in een keer naar achter gooien."

Ik kijk Orlando aan in de hoop dat hij me gaat helpen maar hij doet niks. Hij staart me alleen aan.

Ik slik mijn moed in. Oké, hoe erg kan het zijn? Zonder erover na te denken, giet ik de inhoud van het glaasje achterover. Ik begin te hoesten, shit, dat brandt!

"Goed zo!" De man klapt in zijn handen. Ik staar hem lang aan. Hoe heette hij hij ook alweer? Ik denk telkens aan Ronald, ook al weet ik dat dat fout is.

"Oké, volgende." De man die vanaf nu Ronald heet, pakt een andere fles erbij. "Absint of tequila? Welke wil je?"

Ik kijk naar de flessen. "Geen..?"

"Zei ze nou allebei?" Vraagt hij grijnzend aan Collin.

Orlando lacht. "Jij bent een echt een klootzak."

Ronald duwt twee shotglaasjes in mijn handen. Zonder dat ik het wil, drink ik de twee drankjes op.

"We hebben ook nog goldstike."

"Nu je toch bezig bent Roberto, haal dan gelijk de wiskey voor me."

Ronald, sorry, Roberto loopt de kamer uit en komt even later terug met nog meer flessen. Hij geeft eerst Orlando een glas, voor hij zich op mij richt. "Oké, whats next?"

Met een wanhopige blik draai ik me naar Collin die naast me zit. "Collin?" Zeg ik smeekend.

"Oh, je wil Collin? Daar kan ik je niet bij helpen." Reageert Roberto.

Voor een kort moment kijkt Collin naar Orlando, dan draait hij zich tot mij. Hij pakt mijn hand vast. "Het komt goed." Zijn stem klinkt zacht. "Luister maar naar Roberto."

"Top. Goldstrike it is." Met een grijns duwt hij nog een glas in mijn handen. "Bon apetit."

Pov Orlando
Collin zijn hand heeft die van Eline vast. Hij wrijft geruststellend over haar trillende hand. Ik draai me naar Roberto. "Manos." (Handen) Zeg Ik zacht tegen hem.

Roberto kijkt me kort aan voor hij zijn blik op Collin zijn hand richt. Een wantrouwende blik ontstaat op zijn gezicht. Hij denkt hetzelfde als ik.

"Vodka." Zegt Roberto plots. Hij wil nog een fles pakken tot ik hem tegen houd. "Ik zou eerst even wachten. Als alles er straks in kickt, gaat het helemaal fout." Ik kijk naar Eline. Ze schommelt op de bank. "We willen haar dronken hebben, niet in coma."

Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten. Ze kijkt me met rode ogen en wijde pupillen aan. Dit kind is al helemaal lam. Ik pak haar gezicht vast. "Waar is Emma?" Vraag ik vrij direct.

Ze kijkt me raar aan. "Emma is mijn zus."

"Ja, dat weten we. Waar is ze."

"Weg." Murmelt ze met dubbele tong. "Ze heeft me verlaten." Ze trekt haar gezicht los en draait zich tot Collin. "Netzoals jij."

"Ouch." Hoor ik Roberto lachen.

Maar Collin lacht niet mee. "Misschien weet ze het echt niet." Zegt hij.