Amour | √

Chapter 24

Daveigh Jane aka Blue's POV

Jusko dai. Salamat talaga kay Keane. Putangina kasi ni Jai eh. Tangina niya talaga sagad. Nanggigigil ako sa taong 'yun.

Kung may nangyari talaga sa'yong bata ka, mapapatay ako ng Ama mo, alam mo ba 'yun ha?

Blaire and I sat in the backseat of Keane's car. He offered us a ride. Nakakahiya na talaga kay Keane.

"I'm going to ask you, Blue." Keane suddenly said while driving so I immediately looked at him.

"You have a child... But why did you introduce me as your boyfriend to your family?" Nagulat ako sa tanong ni Keane. Ha? May pakialam pala siya do'n.

"Ha? Wala nga akong boyfriend, anak pa kaya. Hindi ko anak si Blaire." I giggled.

"But she calls you Mommy." Keane answered while driving.

"Pamangkin ko lang siya. Anak siya ng Kuya ni Jai." Sagot ko. Totoo naman eh, hindi ko naman talaga anak si Blaire but I treat her as my own daughter na.

"Really?" Keane smirked. I saw Keane raised his brow.

"Hell yes. Tsaka, paanong ang isang CEO, magaalala kung may anak yung FAKE GIRLFRIEND niya." I smirked. Sa sobra niyang busy, na try niya pa kong isipin. Sabi ko na eh, crush ako nito hahaha.

Hindi na nagsalita si Keane at nagmaneho na lang siya papunta sa office. Pagdating namin do'n, sinabi niya na ihahatid niya na daw kami and gosh, tinulungan niya pa kong bitbitin yung mga gamit ni Blaire. Woohoo. So gentleman. Partida, ayaw pa sakin ni Keane niyan aaa hahaha.

"Blue, anong nangyari sa'yo?!" Bungad sakin ni Dixie. Binagyo ako, daiz.

"Para kang sabog, girl. Tsaka, akala ko ba tapos na yung deal niyo nitong kasama mo?" Parang tanga na sabi ni Aye. Harap-harapan talaga? Pero kailangan nga ba 'to matatapos? Sabihin ko na kaya kayla Mommy na break na kami?

"Tsaka bakit kasama mo si Blaire? Nasaan si Jai?" Tanong naman ni Josh sakin. Nasa impiyerno na, tinapon ko na siya do'n.

"Hindi hinatid ni Jai si Blaire sa bahay. Pupunta pa ko ng Batangas, pwede ba na sa inyo muna si Blaire?" Tangina parang Nanay ako na pinapamigay yung anak. Hoy! No way!

"Ano? Sige. Sige." No choice din sila kaya kinuha na ni Dixie si Blaire, sila Aye kinuha yung dalawang bag ni Blaire kay Keane. Toys yung laman nung isang bag, tapos yung isa naman mga needs ni Blaire.

Naglakad na ako papunta sa labas, papara na sana ako ng taxi nang maalala ko si Keane. Shit. Ba't bigla ko siyang nakalimutan.

"Ay jusko po! Keane!" Nagulat ako nang nasa gilid ko na pala si Keane.

"Where are you going in Batangas?" Keane asked without looking at me.

"Bakit?" I asked while my brow raised. Wala akong pambayad sa service niya ha.

"I will take you there." Keane brief said so I immediately held my waist.

"Hoy, CEO ka hindi driver" Baka sakaling hindi niya alam. Sabog siguro 'to ngayon.

"Yes, I'm a CEO so speak to me with respect." Nagulat ako sa sinabi ni Keane. Ano daw? Bakit niya ba ginagamit niya yung mga words ko.

"Aba  Aba. Hoy. Ano bang gusto mo? Ganito ba... Sir Keane, gusto mo ba ng kape?" Parang tanga na sabi ko sa kanya.

"Get in the car." Utos niya. Hoy. Matigas yung ulo ko, hindi mo ko pwedeng utus-utusan no. Nanay ko nga hindi ko sinusunod, ikaw pa kaya.

Sumakay na siya sa sasakyan niya pero ako nakatayo pa rin dito. LOL, hindi ako sasakay sa sasakyan niya. Attitude ko no? Libre na nga eh. Pero kasi ano... CEO siya hindi siya driver.

"Are you going in or do you want me to carry you?" Nagulat ako sa sinabi niya. Adik ba 'tong si Keane. Nung una, ako yung feeling close sa kanya, ngayon siya naman.

Napabuntong hininga na lang ako tsaka padabog na sumakay sa passenger seat. Hays.

"Sasakyan ka rin pala ang rami mo pang sinasabi." I heard Keane whispered.

"Baba na ko." Seryoso kong sabi sa kanya. Ngumiti lang siya at biglang pinaandar yung sasakyan niya.

Pupunta ko sa Batangas para mag trabaho. Actually, para itanong kung pwedeng i-extend yung bayad hahaha. Nandito na kami sa hotel. Bumaba na ko ng kotse niya nang hindi siya pinapansin.. Bahala siya sa buhay niya.

"Good afternoon, Ma'am. May reservation po ba sila?" Tanong agad sakin nung receptionist.

"Ako yung kausap nung manager niyo last day. Pwede ko ba siyang makausap?" Tanong ko naman sa receptionist.

"Sige po. Maghintay lang po kayo dito." Lumabas siya sa reception desk niya at pinaupo kami sa upuan. Commonsense. Para saan ba yung upuan? Para upuan diba? Alangan naman na sa lamesa kami umupo.

Nakita ko si Keane na pumasok ng hotel. I just rolled my eyes and ignore him. Swerte ko naman, isang CEO naging driver ko hahaha.

"Hello Ma'am, may I ask what do you need?" The manager said to me with a smile to I immediately stood up.

"Hello, Sir, ako po yung wedding planner ni Faith Cortez. Itatanong ko lang sana kung pwedeng i-extend yung bayad. Medyo nagkaproblema lang kasi." Kinakabahan kong sabi. Baka hindi pwede eh, wala talaga akong hawak na pera ngayon.

"Uh. Kayo pala 'yun Ma'am......" Nagusap lang kami nung manager.

AFTER 45 MINUTES

Napakamot na kang ako ng ulo pagkalabas ko ng hotel. Nasaan na ba si Keane?

"Are you hungry?" Halos mapatalon ako sa kinatatayuan ko nang biglang sumulpot nanaman si Keane. Para kang multo. Hindi, para kang kabute.

"Bakit? Nagugutom kaba?" Maangas kong tanong sa kanya. Kung nagugutom kana, pwes wala sakin yung kaldero ng kanin.

"Yes." Keane brief answered.

"Edi kumain ka mag-isa mo." I annoyed and got in his car. Ang kapal ng muka ko. Nakita ko na naka-ngiti lang si Keane. Hanggang kailan ka ngingiti dyan ha?

Naglakad na si Keane papunta dito sa sasakyan. Hindi ko ulit siya pinansin. Nagmaneho na siya sa kung saan. Nakatingin lang ako sa salamin nang biglang huminto si Keane.

"Ay putangina." Napamura ako kasil muntik na kong mangudngod sa compartment ni Keane.

"Get out." Utos niya at bigla siyang bumaba sa sarili niyang sasakyan.

"Hoy, don't bossy me around and tell me what to do. You don't own me!" Sigaw ko sa loob ng kotse pagkatapos niyang bumaba. Alam kong boss ka pero hindi mo ko empliyado. Ganyan mo ba tratuhin yung girlfriend mo ha?