Amour | √

Chapter 73

Daveigh Jane aka Blue's POV

Nasa ospital pa rin ako hanggang ngayon. Kakauwi lang nila Dixie at Josh kaya kaming dalawa na lang naiwan ni Blake dito.

"Hoy, Blake. Yung totoo, kaya ka ba laging pumunta dito para kumain?" parang tanga ko na sabi kay Blake.

"Hindi, gusto talaga kitang puntahan." nakasimangot na sagot ni Blake sakin habang kumakain siya.

"Bakit? Anong kailangan mo?" tanong mo habang nakaupo ako sa aking hospital bed. Dito na ata ako matutulog habang buhay eh.

"Nalulungkot ako, wifey!" malungkot na sabi ni Blake sakin at mas lalo pang sumimbangot.

"Huh? Bakit nanaman?" iritado kong tanong.

"Si Kendall kasi eh, narinig kong may ibang lalaking kausap sa cellphone." sobrang upset na sabi ni Blake sakin.

"Huh? Baka praning ka lang. Malay mo Kuya niya, o kaya pinsan, kaibigan?" I answered while I'm shrugging my shoulders.

"Hindi eh. Wala siyang Kuya. Sa pamilya nila, lahat sila babae." napa-iling na lang si Blake sakin.

"Hay nako, Blake. Hayaan mo na 'yun. Ikaw nga may kausap din na ibang babae eh, mas marami pa nga yung sa'yo." I giggled.

"Seryoso ako, Blue. Okay? Seryoso ako." nakabusangot na sabi sakin ni Blake.

"... Nahihirapan kaba?" bigla kong tanong kay Blake.

"Hindi pa ba halata?" tinaasan lang ako ni Blake ng kilay.

"Kung ganun, bakit hindi mo na lang siya hiwalayan?" tanong ko. Malay mo hindi naman pala talaga sila pero for me, ayoko silang maghiwalay, kung may babae man akong gusto para sa kaibigan ko, si Kendall na 'yun. Ewan ko nga bakit nasabi ko na makipag-hiwalay na siya eh.

"Oo nahihirapan ako pero never kong pinlano na makipag-hiwalay sa kanya." seryosong sabi ni Blake sakin.

Aww... That's my boy.

Keane's POV

A few days later, Blue was finally discharged from the hospital and investigated who stir my car.

Blue and I are in the office now, I told her not to come here first but she said she was okay. So I let her in, pero hindi ko siya pinapagalaw.

I saw Blue take a nap the couch. What did Blue do last night, she looks like she hasn't slept for four days.

I suddenly smiled and I immediately walked over to her and sat on the couch next to her.

In the depths of Blue's sleep, she was already bowing down. So on her second bow, I also bent down to catch her kiss.

Blue suddenly woke up and immediately hit me.

"Anong ginagawa mo, Keane?!" she said irritably to me.

"Sayang yung halik eh." I giggled.

"Letche ka!" Blue embarrassed said as she kicked me.

"Hahaha." I just giggled, she's kinda cute.

Daveigh Jane aka Blue's POV

Nasa labas na ko ng building ni Keane. Syempre, uuwi na ko. Tapos na ang trabaho pero actually, hindi naman ako nagtrabaho kasi any inutos lang sakin ng Boss ko maupo dun sa couch niya.

Damn, fresh air. Wala akong ibang naamoy kanina kundi yung hangin sa air-con.

"Gusto mo bang sumabay?" tanong ni Keane pagkahinto niya sa gilid ko.

"Bakit? May kotse kaba?" humarap ako sa kanya at tinanong ko siya hahaha. Hoy malanding Keane, baliw kana sa ginawa mo sakin kanina. Kadiri!

"Hindi, bus lang." Keane's smirked so I immediately giggled.

"Okay." I giggled nang biglang may tumawag sakin kaya agad kong kinuha sa bag yung phone ko.

"Hello?..... HA? ANO? SI BLAKE? ANO PONG NANGYARI SA KAIBIGAN KO? MAMAMATAY NA BA SIYA?" sigaw ko nang tumawag sakin yung hospital, naaksidente daw si Blake.

"What's going on, Blue?" nagaalalang tanong sakin ni Keane.

"Si Blake daw nasa ospital. Si Blake, yung kaibigan ko." in case na hindi na marecall si Blake.

"Ano pang hinihintay mo? Puntahan na natin siya." seryosong sabi ni Keane kaya tumango lang ako at agad na kong pumara ng taxi.

Pagdating namin ni Keane sa ospital, tumakbo agad ako sa ICU.

Pre, hindi ka pwedeng mamatay sa heartbreak.

"BLAKE!" pasigaw ko ng pangalan niya sa labas ng ICU.

Kamusta na kaya si Blake? Jusko, ang masamang damo hindi namamatay ng maaga!

"AHHHHHHHHHH~" narinig kong sigaw ni Blake.

"BLAKE! BLAKE!" napapraning kong sigaw ng pangalan niya at gad akong pumasok ng ICU kahit bawal.

"Hoy, Blake! Bakit kaba sumisigaw ng malakas! Tinakot mo ko ng todo, jusko ka!" reklamo ko pagpasok ko ng ICU nang maabutan ko siyang tinatahi ng doctors yung left arm niya.

"Ang sakit~" umiiyak na sabi sakin ni Blake.

"Hays! Tanga-tanga kasi. Hindi masakit 'yan! Simpleng hiwa lang 'yan! Deserve mo 'yan! Lasingero!" panenermon ko kay Blake sa harap ni Doc.

Walang hiya talaga ako hahaha. Akala ko kasi mamamatay na si Blake eh, nakahanda na yung itim kong damit, char.

"AHHHHHHHHHH~" sumigaw nanaman si Blake kaya pinalo ko yung right arm niya.

"Tumigil ka nga. Baliw kaba? Hindi kaba nahihiya? Kalalaki mong tao, kung makasigaw ka. Nung mamamatay na ko sa gilid ng bangin, sumigaw na ko ha?!" iritado kong sabi kay Blake.

"Hindi ka nga sumigaw pero kung makapikit ka naman ng mata akala mo wala ng balak dumilat." Keane's giggled.

"Manahimik ka dyan." reklamo ko naman kay Keane.

"Bobo." sigaw ni Blake sakin kaya agad ko siyang nilakihan ng mata.

"Ano?! Doc... Tahiin niyo na po yung sugat niya as hard as you can. Tutulungan ko na po kayong hawakan 'tong kupal kong kaibigan." tumawa lang si Doc samin at nagtinahi na yung sugat ni Blake kaya hinawakan ko ng mahigpit si Blake para hindi maglikot.

Jusko ka!