Daveigh Jane aka Blue's POV
Ang boyfriend material talaga ng CEO niyo. Milyon-milyon na yung kinikita niya pero kumakain pa din siya sa sidewalk.
"Will you eat or not?" Keane calmly asked me.
"Hindi." I rolled my eyes as I folded my arms together across my chest.
"Why are you always upset with me now?" Keane complained at me.
"You asked me for help to be your BOYFRIEND. So be nice to me, understood?" Parang tangang sabi ni Keane. Don't worry, babe. Ilang chapters na lang hiwalay na tayo.
"Sasabihin ko na sa kanila na break na tayo." I said and looked into Keane's eye.
"Even if you say that, they will still look for me." Kupal ka aaa. Masyado ka namang high self-esteem.
"At bakit naman? Apo ka ba nila?" Tanong ko sa kanya. Bakit ba ko nakikipag-away sa nagliligtas ng buhay ko?
"Come on, babe. Kakain ka o susubuan kita?" Keane flirtatious said and gave me a flirtatious smiled.
Hinampas ko yung kamay niya at tinutukan siya ng tinidor "'Wag mo nga akong tatawagin ng ganyan. Kinikilabutan ako sa'yo."
"Babe." Nangaasar kaba ha? Tinignan ko lang siya pero nagsalita ulit siya.
"Babe." CEO niyo mapangasar pala. Nakaisip ako ng kagaguhan sa isip ko hahaha. Syempre sa isip alangan naman sa mata diba? Binabara ko yung sarili kong kakornihan.
"Babe....." I just smiled and slowly bring my face closer to him.
Nang malapit na ko sa labi niya bigla niyang tinulak yung muka ko. Hindi naman siya sampal, hindi naman malakas. Tinulak niya yung muka ko with care hahaha.
"Enough. Eat it." Keane suddenly became serious and averted his gaze from me.
"Oh. Bakit ka biglang nag-blushed? Hahaha. Ang angas mo tiklop ka din naman pala." It's my time to shine hahaha. Akala mo ikaw lang may kayang magbuska aaa.
"Daveigh Jane." Tinawag niya yung buong pangalan ko kaya kumunot agad yung noo ko.
"Anong Daveigh Jane?!" Alam kong alam mong Blue ang pangalan ko.
Pamparampampam pamparampampam. Hindi na pwedeng magiba dahil kilala na sa buong angkan.
*sighed*
I meant him as my boyfriend.
MEANWHILE
"Naputol tayo nung nakaraan bigla kasing dumating yung secretary mo eh. Anong wedding dream mo?" Tanong ko bigla. Wala akong masabi eh, 'yan na lang muna topic natin. Laging isa lang yung madaldal saming dalawa. Kapag nanahimik ako, umaariba bunganga niya. Kapag nanahimik naman siya, hindi naman mapakali yung bibig ko.
"My wedding dream?...... My wedding dream is to marry the woman I love." Keane answered without looking at me.
"Woohoo. Wow. Talaga?" Hindi ki makapaniwalang sabi sa kanya. May ganyang lalaki pa palang nage-exist.
"Yes, why? Wedding is significant event of our lives, I want to marry the woman I love. I don't want a fake, I don't want to arrange married." That's amazing, sir! Speechless na ko, gayz.
"What's your ideal person? Let me guess what." Parang tanga na sabi Keane. Are you manghuhula ba, Mr. CEO? Hahaha.
"Go. Hahaha." I giggled.
"Your ideal man is sweet boy?" Panghuhula ni Keane. Edi wow. Gwapo ka lang pero mali ka.
"No, my actually my type is taller or older man than me who can take care of me." I smirked.
Honestly, my standard is so high... Sa sobrang taas, si Jai lang nakagawa hahaha.
"Are you talking about me? Hahaha." OM— Dati ka bang siraulo?
"Hahaha. Come on, don't be ridiculous." I giggled again. Bleh.
"How about you, Mr. CEO. I think you're ideal woman is... Um. Is a wife material. I mean, babae na mahinhin?" Panghuhula ko naman. Bakit hindi na lang kaya tayo maging manghuhula?
"No... My actually my type is you." Noks, bumabanat yung CEO niyo. Galing aaa hahaha.
"Wow. Wait. Let me tell you something. Don't try to fall in love me, Mr. CEO. Our deal is just a deal and we cannot be anything." I suddenly seriously said. Come on.
"Hey, I'm just kidding." Keane tried to giggled.
I just smirked at him. Seryoso ako Keane aaa. Mahal ko si Jai. Mahal na mahal ko siya *smiled*
Keane's POV
We are back in Manila now. As I was driving, I saw Blue asleep. I think about what we talked about. Our deal is just a deal and we cannot be anything.
Sasabihin ko na..... I have known Blue for a long time. When Blue approached me and asked if we had met before, I answered no because I want to get to know her better.
I stopped my car at the side and took off my coat. I looked first at Blue for about ten seconds when she suddenly woke up.
"Nandito na ba tayo?" Blue asked me sleepily.
"Not yet. You van go back at sleeping." I calmly answered to her.
Even if Blue means to me now, that's not enough reason to say that she's a bad person. As time goes on, Blue seems to be getting better... Kidding.
I hear a lot of criticism from her, but even so, I hope Blue is kinder than I expected. Just look at bright side of life.
"Gisingin mo na lang ako pag nandun na tayo." Blue said to me so I just nodded and she went back at sleeping.
I put my coat on herso she can make a blanket. I do this as a friend, so you have nothing to worry about, Daveigh Jane.

BINABASA MO ANG
Amour | √
Roman d'amourBlue and Jai were cousins and they had a relationship that their family never imagined.