Amour | √

Chapter 80

Daveigh Jane aka Blue's POV

Paglabas namin ng restaurant biglang pinagkaguluhan ng mga tao si Calix kaya agad akong hinila ni Keane sa isang gilid.

Kung tatanungin niyo kung nasaan na si Alanis, kanina ko pa siya pinalayas.

"Kapag nakita ka nila na kasama mo yung lalaki 'yun, pagkakaguluhan ka din nila." seryosong sabi sakin ni Keane habang hawak-hawak yung braso ko, agad kong binawi yung braso ko at tinarayan siya.

"Eh ano namang pake mo?" reklamo ko.

"Girlfriend kita, fiancee kita at mapapangasawa na kita." sagot ni Keane sakin kaya tinaasan ko siya ng kilay.

"Gago. Ang cute mo." I giggled.

"What did you say? Ang cute ko?" pantasya pa more.

"Gago, ang sabi ko, ang tarantado mo." bobo.

Inaasar ko lang si Keane, hindi siya mukang cute no, muka siyang sugar Daddy.

Pinanood lang namin si Calix na pinagkakaguluhan ng mga tao habang nasa escalator na. Calix bakit mo nanaman akong iniwan? Huhuhu. Tsar lang!

"Do you want to go home with me?" biglang tanong sakin ni Keane kaya agad akong nag-cross arms.

"May kotse kana ba this time?" tanong ko.

"Wala." kalmadong sabi sakin ni Keane kaya huminga na lang ako ng malalim. Hays.

"Sana naman kung magaalok ka yung may dala ka ng sasakyan." reklamo ko at naglakad na.

"Hey, wait for me!" sigaw ni Keane.

"Gago, bakit kita hihintayin?" bulong ko sa sarili ko habang naglalakad.

Keane's POV

We're on the bus now, actually I have 12 transportation. But, I want to spend time with Jane, that's why I said I don't have.

Jane suddenly fell asleep on my shoulders so I immediately held her face.

"I want our time to stop... So we can be like this for a long time." I whispered to her ears while she was sleeping.

"I love you. I don't like feeling of jealousy, please don't approach Calix ever again." I whispered again.

"If you can't love me, please don't live anyone... Oh, I remember, you can't do it. Your heart is already taken by Jai." I sadly said.

Daveigh Jane aka Blue's POV

Oh shit! Biglang umulan! Wala kaming dalang payong! Hala! Pa'no na 'to! Si Keane kasi, yaman-yaman walang pambili ng sasakyan. Yawa.

"Hi, Ate Jane, you don't have umbrella?" someone approach me so I immediately nodded.

"Yes, hehe." I smirked.

"You can take mine. My dad is about to be here." a girl said to me with a smile. So I immediately take it.

"Thank you so much." hulog ka ng langit, sissy.

Buti na lang may mabait na anghel na ginawa si lord. Binuksan ko yung payong at sabay na kaming naglakad ni Keane papalayo sa waiting shed.

Sobrang lakas ng ulan. Dapat nag stay muna kami do'n pero kung nag-stay kami do'n, anong oras na kami makakauwi?

Nakita kong nababasa yung balikat ni Keane kaya agad kong tinapat yung payong sa kanya. Ang CEO dapat hindi nababasa ng ulan. Ang CEO dapat may sariling sasakyan, jusko.

Bigla akong hinila ni Keane papalapit sa kanya kaya agad akong napatingin sa kanya.

"Kung hindi ako magbabasa, ikaw naman yung magkakasakit. And I don't want you to come back at the hospital." Keane seriously said to me, I'm just looking at him.

Ayaw ko siyang mabasa, ayaw niya kong mabasa, ang ending magkayakap kaming naglalakad. Hays.

Nandito na kaming dalawa sa condo niya. Heto nanaman tayo.

"You can sleep at the bed. I'm going to sleep at the sofa." Keane said without any emotion so I immediately stopped him.

"No, you can sleep beside me... I know you're gentleman but... We're already sleep together, remember? Just sleep next to me." I smirked.

"Kapag may ginawa ka... Ibig sabihin non nagsisinungaling ka." dugtong ko at nahiga na.

Inaantok na ko.

Pero hindi ako matulog.

Namamahay ba ko?

Pagtalikod ko, saktong tumalikod din si Keane kaya magkaharap kami ngayon.

Nginitian ko lang siya at sinabing...

"Good night." naka-ngiti kong sabi sa kanya nang bigla niya kong hinila papalapit sa kanya.

"Move a little bit closer, if you don't want your parents see you at the hospital again." Keane's said emotionless.

Tumango na lang ako at natulog na. Good night. Mag good night back kayo sakin, yawa.

Pagkatapos ng nakakapagod na araw... Naramdaman ko na may humalik sa noo ko kaya nagising ako agad. Hinawakan ko kung saan niya ko hinalikan at humarap ako sa kanya. Nakatitig lang sakin si Keane kaya agad ko siyang niyakap.

"Thank you, simula nung nakilala mo ko hanggang ngayon, wala kang ibang ginawa kundi alagaan ako." ba't bigla akong nagdrama?

"My dear beloved friend!" nagulat kaming dala nang biglang binuksan nila Aye, Dixie at Blake yung pintuan ng kwarto ni Keane.

"Shit! Balak ka naming gulatin pero kami yung nagulat sa'yo." Dixie said in shocked.

"Janeeyeh!... Oh shit! Beh, bumigay kana ba? Hala siya! Daveigh Jane." biglang dumating si Josh at nagsterikal.

"How did you get here so easily?" seryosong tanong ni Keane sa kanila kaya agad akong tumayo at pinuntahan sila Aye.

"Sorry, sinabi ko kasi sa kanila labag na sunduin nila ko dito... Uhh, kaya sila nakapasok dito kasi sinabi ko yung pass code mo sa kanila hehe." nahihiya kong sagot at hinila ko palabas sila Dixie tska ko sinarado yung pintuan.