Charlotte pov
De bel ging, maar ik had geen zin om de deur te openen. "Pap, doe de deur eens open!" riep ik vanaf de bank. Ik pakte een hand vol chips, en wou het in mijn mond stoppen, tot dat ik besefte dat mijn vader helemaal niet thuis was omdat hij zat te werken. Zuchtend rolde ik van de bank af, en rechtte met mijn schone hand mijn kleren. Met mijn zak chips liep ik naar de deur. Welke duivel probeert nu weer mijn zaterdag te verpesten, ik zweer het. Tegenwoordig gunt niemand mij meer lol. De bel ging alweer. "Jaha ! Kun je niet wachten ofso." mompelde ik. Ik deed de deur open. Voor me stond een jongen van ongeveer 1.80 - 1.85 lang. Hij had bruine krullen, en grijze ogen. Fronsend keek ik hem aan. Kende ik hem niet ergens van? "En jij bent?" vroeg ik. Serieus, waarom komt er een wildvreemde bij me langs. "Ah kom op, Cherrie. Je herkent me toch nog wel?" Wat? Welke schimmelkop durft hier mij Cherrie te noemen? "Cherrie? Wil je weten wie hier-" Hij onderbrak me door een lach. Wat was er mis met deze dude? "Cherrie. Herken je me niet meer?" Herkennen? Uhm, maybe not. Welke papzak noemt mij nou Cherrie dat kan nie-. Mijn gedachte maakte plaats voor herkenning. "Jonas!" schreeuwde ik en trok hem in een knuffel. "Werd tijd, Cherrie." Ik trok me weer los en keek hem beledigd aan. Ugh, mijn hersenen werken soms echt niet. "De enige echte, trouwens."
"Wat de enige echte?"
"Nog steeds zo dom." grinnikte hij, en ik gaf hem een stomp. "Kom binnen." Ik deed een stap opzij zodat hij naar binnen kon komen. Jonas heb ik lang niet gezien - sterker nog al bijna 5 jaar niet. En nee, Jonas is niet mijn ex vriendje van vroeger. Beter nog, hij is mijn neef. "Wat brengt jou hier?" Hij staarde heel creepy naar me. Ik keek hem fronsend aan. "Hé, creeper." zei ik. Hij schudde met zijn hoofd en keek me glimlachend aan. "Wat mij hier brengt?" zei hij snel en wreef over zijn achternek. "Tsja? Jou?"
Ik wist het.
Ik ben geweldig, natuurlijk kwam hij hier voor mij, wie anders? "Oké. Serieus." zei ik nu. Hij zuchtte. "Je bent mooi geworden." Ha, hij dacht dat hij van onderwerp kon veranderen? Mooi niet. Ik keek hem met een en-nu-ga-je-me-het-echt-vertellen blik aan. "Oké. Nou leuk verhaal; ik heb geen geld voor mijn studie en dus ga ik voor een tijdje werken bij je vader zodat ik wat kan verdienen." Zo leuk was dat verhaaltje niet.
Alhoewel dan kwam hij hier intrekken. Dat verklaart zijn koffer. "Oké." zei ik. Hij wreef door mijn haren. Gosh. "Oké oké, en nu is het over met de pret." zei ik nep chagrijnig. Hij glimlachte. "Nog steeds problemen met je ouders?" vroeg ik.
Hij glimlachte. "Jep."
"Zo, maar ik heb mijn Cherrie lang niet gezien. Hoe gaat het ermee?" Hij deed alsof hij me geïntresseerd aan keek, maar ik wist wel beter. "Juist. Mijn leven? Saai, kut stom.''
Hij knikte begrijpend. "Je ziet er niet al te blij uit." Hij keek me serieus aan, en geloof me, Jonas is echt eng als hij serieus is. "Je komt niet op een al te best moment."
"Hoezo?"
"Mijn moeder komt over een paar dagen." Zijn gezicht viel bijna letterlijk van zijn gezicht af. Hij schudde wild met zijn hoofd, waardoor zijn krullen overal en nergens bewoog. "Oh nee. Die trol." Ik glimlachte, maar vond het niet erg dat hij mijn moeder uitmaakte voor trol. "Maaaar.." zei hij enthousiast en grijnsde. Oh god, hij grijnsde, dat kon nooit iets goed betekenen. Ik bereidde me mentaal voor. "Hoe gaat het met de liefde. Of ben je nog steeds op mij." Hij maakte kusgeluidjes. "Shut up. Ik vind je niet leuk, niet zo." Hij keek me niet gelovend aan. "Ja ja. Maak dat de tafel maar wijs."
"Je bedoelt kat."
"Maar je hebt niet eens een kat!" protesteerde hij. God, en hij noemt mij dom. "In ieder geval. Dat is privé." zei ik en grijnsde. Hij keek me beledigd aan. "Maar ik dacht dat we alles tegen elkaar zeiden."
"Dat was vroeger. Nu is nu."
"Het wordt weer zoals vroeger."
"Hmm."
Natuurlijk werd het niet zoals vroeger, ik was veertien en hij negentien, of achttien, of twintig. Ja weet ik het? Op dat moment ging zijn telefoon. Hij zette een geïrriteerd blik op. "Ja, mam?" vroeg hij nors. Ik grinnikte, het was zijn moeder.
Aka, de duivel op hakken. "Ik ben veilig..." hij grijnsde en keek me aan. "In de armen van Charlotte." maakte hij zijn zin af. Mijn ogen werden groot en ik face palmde mezelf. Aan de andere kant klonk er geschreeuw en hij zette het express op luidspreker. "- Doe normaal! Je gaat niet met je nichtje flirten. Ik citeer, NICHTJE!" het leek alsof haar stem alleen maar harder kon worden. En geez, natuurlijk zou Jonas nooit met me flirten. "Chill man." zei Jonas rustig. Uh-oh verkeerde zet. "Wát! Ik ben je moeder, ik ben niet een of andere man. Leer eens respect. Trouwens, ik hoop dat je je gedraagd bij je oom! Als ik slechte dingen over je hoor, oeh dan ben je nog lang niet jarig." Jonas schudde met zijn hoofd. "Dat komt omdat ik net jarig ben geweest."
Gosh, maakt hij nou opzettelijk zijn moeder boos? "Jonas! Wat zei ik je nou net over respect-" Jonas rolde met zijn ogen en deed haar heel overdreven na, ik probeerde mijn lach te onderdrukken. "- En trouwens. Haal die slet hier van mijn stoep!" schreeuwde ze. "Welke?" vroeg hij onverschillig. "Eentje met een erge inkijk en een rok aan waar je een stuk van haar kont nog ziet!"
"Ja hoe heet ze?" vroeg hij chagrijnig.
"Elsa."
"Heb je het misschien niet over jezelf? Jij heet ook Elsa." Hij glimlachte en ik schudde met mijn hoofd. "JONAS!" en ik zweer het als ik zeg dat zijn mobiel toen uit zijn handen viel.
*~*
"Gezellig, dit." zei mijn vader glimlachend. Hij had spaghetti en een sausje gemaakt, met groenten. Ik wilde ook wel koken, maar hij wilde waarschijnlijk zijn kook-skills laten zien. We knikte instemmend. "Lekker." zei Jonas. Ik wou net een hap nemen toen ik iets op mijn gezicht voelde belandde. Ik keek chagrijnig op en stuurde een dodelijke blik naar Jonas, die zijn lach niet kon inhouden. Wortel, er zat een wortelstukje op mijn gezicht. Hij was ook echt nog steeds kinderachtig en nog een echte badass. Maar oh, hij kwam hier niet mee weg echt niet. Ik zuchtte en at verder. "Even wat drinken pakken." zei mijn vader. Hij stond op en liep richting de keuken. "Kun je me wat saus geven?" vroeg Jonas. Ik knikte. Ik pakte saus en gooide het in zijn gezicht. Wonder boven wonder kwam het precies recht op zijn neus terecht. En op dat moment kwam mijn vader binnen. Oh, dit werd hilarisch. "Hé, wat is er met je neus? Heb je een studie om clown te worden."
"Ha - ha." zei Jonas. Ik grijnsde, de komende maanden werd nog eens leuk.
----
Jonas! Oké, ik zat al heel lang met dit idee... Dus ja.
Maar...
asdfghjkl. Ik word zaterdag VIJFTIEN . freaking vijftien.
Omg.mag ik janken in een hoekje. Trouwens, jullie zijn super tof en alles.
En leuk.
En mooi.
Maar ja ..
:D
Ik geniet nog van de laatste dagen veertien zijn.
Vote .
Comment?
-niet nagekeken-
