Charlotte pov
Een aantal minuten later komen we aan, bij mijn vaders winkel, en Brendan's huis. Ik stap uit, en Lucia geeft mij mijn koffers. In Nederland is het een heel stuk frisser, en wat eenzamer. Maar natuurlijk, het is winter. Maar in Parijs was het nog redelijk warm. Ik loop de winkel binnen. 'Hey Charlotte.' zegt mijn vader en komt op me aflopen en geeft me een knuffel. Even later laat hij me los. 'Sorry dat ik je niet belde, ik had het te druk en ..' 'Pap, het geeft niet.' grinnik ik. 'Was het leuk?' 'Mwah, ja valt wel mee.' zeg ik. 'Wat was er niet leuk dan?' 'Laat maar.' zeg ik en wuif het weg. 'Dankjewel Lucia, voor het brengen.' zegt mijn vader en loopt richting hem. 'Heb je nog schone kleren?' vraagt mijn vader. Ik kijk verbaasd op. 'Hoezo?' 'Nou, ehm, ons huis wordt verbouwd en ze verwachten het zondagmiddag pas af te ronden.' zegt mijn vader. 'Oké? Waar slapen we dan?' 'Uh eh.' zegt hij en krabt achter zijn nek. 'In de logé kamers, van Lucia.' Mijn mond valt open. 'Nee!' roepen Brendan en ik tegelijk. 'Ik bedoel, kan ik niet ergens anders naartoe?' vraag ik snel. 'Je kunt naar Chelsea.' zegt mijn vader. 'Ja Charlotte, waarom ga je niet naar Chelsea?' vraagt Brendan. Ik kijk hem met een vernietigende blik aan. 'Nee, laat maar.' zucht ik. 'Oké, ik bestel zo pizza en dan houden we een filmavond met zijn vieren.' zegt mijn vader. 'Met z'n vieren?' vraag ik. 'Ja, de moeder van Brendan is met een paar vriendinnen naar Rome.' Mijn mond vormt een 'o' . 'Oké.' mompel ik. 'Laat jij je koffers maar hier staan.' zegt mijn vader. Ik knik en loop naar boven. Eenmaal boven ga ik zitten op de bank. 'Zo prinses.' zegt de meest irritantste stem ooit. Ik rol met mijn ogen. Hij springt over de bank heen en komt met een plof op de bank neer. 'Wat is er?' vraag ik en pak ondertussen de zapper en zet het op mtv. 'Hoe vond je het?' vraagt hij. Ik draai mijn hoofd om en kijk hem nors aan. 'Ik ben die momenten op het strand niet vergeten.' sis ik. Zijn grijns verandert in een streep. 'Wat was er met je Brendan?' vraag ik. 'Gewoon niets, het was gewoon een fout.' zegt hij geïrriteerd. 'Jij. Duwde. Mij. Tegen. Facking. Stenen.' sis ik. 'Ja ja fijn, maar ik zweer het je, ik doe dat nooit meer, het was vreselijk.' zegt hij vol afschuw. Ik knik vol ongeloof en richt mijn aandacht weer op de tv. 'Maar het was natuurlijk wel een fout dat ik je duwde, hé prinses.' zegt hij en schuift dichterbij. Ik schrik en schuif wat verder weg. 'Ehm, ja.' mompel ik. Hij komt nog dichterbij en ik ga nog verder zitten. 'Hoe gaat het met Chelsea?' vraag ik snel. 'Chelsea is verleden tijd.' fluistert hij in mijn oor. Ik huiver en ga wat verder zitten, maar al snel kan ik niet meer verder. Ik draai mijn gezicht om en zie hem daar, dichtbij, met een grijns zitten. Mijn ogen worden groot en ik houd mijn adem in. Hij schuift nog wat dichterbij en gaat met zijn hand op mijn wang, langs mijn kin en stopt. Zijn handen doen een plukje van mijn haar achter mijn oor. Wat gebeurd hier nou? Waar is mijn vader, of zijn vader? Iemand, help? De zenuwen gieren door mijn lijf en nog steeds kijk ik hem geschrokken aan. Zijn hand gaat weer naar mijn wang en blijft daar rusten. Hij schuift nog wat dichterbij, tot dat onze gezichten nog maar tien centimeter van elkaar zijn verwijdert. Ik voel zijn adem op mijn gezicht, maar nog veroer ik me niet. Ik kan niet meer bewegen. Zijn hoofd komt steeds dichterbij, en ik knijp mijn ogen dicht. Waarom doe ik dit? Net voordat zijn lippen de mijne raken gaat hij snel met zijn gezicht naar mijn oor. 'Ik zoen je niet, Charlotte.' zegt hij en grinnikt. Hij gaat weer wat verder op zitten. What the fuck? Waarom liet ik dat toe. Omdat ik geschrokken was? 'Ik, eh, ga even naar de wc.' zeg ik en sta snel op.
Wat gebeurde er nou net?
------------------------------------------------------------------------
Thanks voor het lezen. Ik heb eens even nagedacht en ik denk dat dit boek 50-60 hoofdstukken krijgt. En dat hierna ongeveer 2-3 vervolgen komen. Maar niks staat vast!
Vote & Comment?
