Charlotte pov
Ik word wakker, in mijn eigen bed, en besef dat het al dinsdag is. Binnen enkele seconde wordt mijn hoofd onverspoeld met herinnerigen, van gister. Brendan die het erge nieuws vertelde, dat we samen in een vijver flikkerde, dat we de rest van de dag hebben geskipt, maar het belangrijkste dat hij me een soort van gezoend heeft. Nouja, zoenen, zijn lippen waren maar een á twee seconde op mijn lippen. En het voelde goed, en ik weet het nog niet helemaal 100 procent zeker, maar ik denk dat ik verliefd ben. Verliefd op Brendan, wie had dat nou gedacht? Gister mocht ik hem nog totaal niet, en nu ken ik een heel andere Brendan. Ik wrijf in mijn ogen en besluit dan toch maar uit bed ga.
Een halfuur later ben ik helemaal klaar, ik plug mijn oortjes in mijn mobiel, waarna ik ze in mijn oor stop. Ik leg mijn tas voorin in mijn krat, en fiets weg. Het fietsen is eenzaam, nu zonder Chelsea, en er is ook niet iemand anders die ik ken, die hier woont. Even later gaat mijn mobiel, ik herken het nummer niet. 'Hallo?' vraag ik als ik mijn telefoon heb opgenomen. 'Hey, met Brendan.' hoor ik vanuit de andere kant komen. 'Ehm, hoe kom je aan mijn nummer? En heb je een nieuw mobiel?'
B: 'Connecies, en ja.'
C: 'Oké .. hoe gaat het met je moeder?'
B: 'Een beetje beter.'
C: 'Oké dat is mooi'
B: 'Jup'
C: Ja ..
B: ...
C: ....
C: 'Wanneer kom je weer terug?'
B: 'Ligt eraan.'
C: 'Ligt aan wat?'
B: 'Je bent ook echt nieuwsgierig, aan de omstandigheden met mijn moeder.'
C: 'Oh oké.'
B: 'Maar ik moet gaan.'
Op de achtergrond hoor ik een meisjesgiechel, en ik frons.
'Brendan, babe come back, I wanna kiss you.'
Ik hoor een Engels, bekakt meisjes stem. En een steek van jaloezie gaat door mijn lichaam. Hoe dom kon ik ook zijn, Brendan is en blijft een player.
B: 'Eh, ik moet gaan, ik spreek je later.'
Hij hangt gelijk op. Hoe dom kon ik ook zijn, hij kon op dat moment gewoon gebruik van mij maken.
Tijdsprong van 2 weken
Van dat 'Ik spreek je later' is niks meer gekomen. Ik heb van zijn vrienden gehoord dat hij vandaag weer op school is. Ik loop alvast naar het lokaal, ik heb toch niks te zoeken. Tot mijn geluk is het lokaal open. 'Hallo, Charlotte, wat ben je vroeg.' zegt mijn leraar geschiedenis verbaasd. Ik rol met mijn ogen en ga ergens zitten. Even later gaat de bel en de klas stroomt langzaam vol, tot dat iedereen er is. Stephanie komt naast mij zitten. 'Hey.' zegt ze. 'Hey.' zeg ik en kijk weer voor me uit. 'Vandaag mogen jullie iets voor jullie zelf doen, behalve Brendan, want hij heeft de toets gemist. Brendan kun je iemand vragen om te helpen, met de uitleg?' vraagt hij. Hij knikt en even later is heel de klas luidruchtig. 'Kun je me helpen?' hoor ik een stem vragen. Ik kijk opzij en zie een bleke Brendan. Ik knik voorzichtig. We lopen de klas uit en gaan alweer naar de oude studieruimte, Ik ga zitten op een stoel en hij gaat tegenover me zitten. 'W-wat is er?' vraag ik zachtjes. 'Mijn moeder valt niet meer te redden..' en ik krijg weer een déjavu. 'Oh.' is het enige wat ik kan zeggen. 'Sterker nog, ze is al dood.' gaat hij verder. En dat raakt mij echt. Zijn facking moeder is dood? Dat kan niet ... En dat mag niet. Ik kende haar niet goed, maar ze leek me echt aardig. 'Gecondoleert.' 'Dankje.' Het verbaasd me dat hij niet moet huilen. 'Moet je niet huilen?' vraag ik zomaar random. Goede zet Charlotte, goede zet. 'Nee, niet meer.' zegt hij. Ik knik alleen maar. Als mijn moeder dood zou gaan, zou ik echt dagenlang huilen. 'E-en nu?' 'Ja wat nu Charlotte? Ik moet gewoon doorgaan met mijn leven.' zegt hij alsof het niets is. Ik knik en antwoord met een simpele oké en sta op. 'En Charlotte?' vraagt hij. 'Ja?' zeg ik en draai me om. 'Die kus .. dat was niet echt. Ik weet niet wat er gebeurde, oké?' zegt hij. Ik knik alleen maar. Het enigste wat ik nu wil, is snel wegrennen, weg van Brendan en weg van mijn stomme gevoelens.
-------------------------------------------
Slecht geschreven iknow :(. Oeioeioieoie Brendan's moeder is dood. Wat zielig :( . Maar hij verbergt zijn emotie's. En zag je het einde (van dit hoofdstuk) aankomen? Misschien sommige van jullie wel. En ik vind het echt leuk als jullie reageren!
