Charlotte pov
'Hoelang nog?' schreeuw ik naar meneer Dielewit. Inderdaad ik weet inmiddels de naam van de leraar die zich ontzettend aan mij irriteerd. 'Charlotte, doe een keer rustig, we zijn nog maar drie uur onderweg, en dat inclusief de pauzes tussendoor.' zegt hij alweer geïrriteerd. Mijn mond valt open. Nog maar drie uur? Ik dacht al één dag. 'En hoelang nog, meneer Dielewit?' schreeuw ik. Ik hou ervan om leraren te irriteren, net zoals ze mij irriteren. En met de achternaam irriteren is altijd leuk. Hij zucht geïrriteerd en komt naar me toe lopen. 'We zijn nog maar net in België.' zegt hij. 'Dus nog, laat me schatten, één dag.' zegt hij. 'WAT?!' roep ik. Blijkbaar was het heel hard, want hij wrijft over zijn oren. 'We nemen straks ook nog twee keer een pauze van twee uur, voor eten enz.' zegt hij en staat op het punt om weg te gaan. 'Wacht.' roep ik hem nog na. Geïrriteerd draait hij zich om. 'Ja?' 'Wilt u een spel met me spelen?' vraag ik. Oké, klinkt best raar. Maar ik verveel me te pletter. 'Nee.' zegt hij en loopt weer weg. Opeens beweegt mijn stoel weer vanzelf. Ik draai me geërgerd om. Ik sta op het punt om wat te zeggen, maar zie Brendan zoenen met Chelsea. Ik weet niet waarom ik er nog naar kijk, maar trek een vies gezicht. Het lijkt net alsof ze elkaar opeten. Nog steeds sta ik daar te kijken met een raar blik, tot dat ze ophouden. 'Wat the hell Brendan?' vraag ik. 'Vond je het geen prachtig show, schoonheid. ' zegt hij met een gemene grijns. 'Nee, getver, als je honger hebt kun je ook gewoon kip eten.' zeg ik droog. 'Kan wel ja.' zegt Chelsea. 'En jij mag even je bek houden.' zeg ik tegen haar en draai me om. Heb je dat soms ook wel eens? Dat je je irriteerd aan mensen en denkt, je mag wel even je bek houden a.u.b. . Dat heb ik dus, elke seconde. 'Sorry, ik heb geen bek.' hoor ik haar zeggen. Argh, mensen wees originieel. 'Sorry ik heb geen bek' is al zo oud, nog ouder dan Nelson Mandela. 'Moeilijk he, iets zelf verzinnen.' zeg ik tegen haar en draai me weer om. 'Sorry, ik heb geen zin om originieel te zijn, niet voor jou in iedergeval.' kaatst ze terug. 'Grappig, heel grappig, zie je me lachen? Nee, dus zo grappig is het niet.' zeg ik tegen haar. 'Mevrouw Charlotte, wilt u weer normaal gaan zitten?' hoor ik de stem van meneer Dielewit zeggen. Geïrriteerd laat ik me weer zakken en zie meneer Dielewit daar zitten. 'Meneer, ik weet dat u me niet mag, gelukkig voor u is het wederzijds.' schreeuw ik. Hij trekt een gezicht. Ik zie een paar leerlingen giechelen en hoor Brendan achter mij zeggen 'Badass' . 'Charlotte, ik denk dat het beter is als je even je mond houdt.' zegt meneer Dielewit en je ziet duidelijk dat zijn geduld op is. 'Meneer Dielewit, ik probeer aardig te zijn tegen u, respecteer dat eens een keer.' zeg ik met een glimlach terug. 'Weetje, ik heb hier geen zin in.' zegt hij en loopt weg. Even later wil ik mijn oortjes in doen, maar dan komt opeens Bert naar me toe lopen. Bert is de vieste, dikste klasgenoot van ons. 'Ik heb gehoord dat je me leuk vindt.' zegt hij met veel tuf eruit spatten. 'Sorry, Bert, maar waarschijnlijk moet je dan toch even naar de oorarts gaan.' zeg ik zo aardig mogelijk. 'Ik heb het toch echt gehoord, dus geef me maar een kusje.' zegt hij en tuit zijn lippen. Alle leerlingen die het zien kijken hoopvol of ik hem ga zoenen. Sorry mensen, maar dacht het even niet. Ik pak vanachter snel Brendan's tas. Ik smeer zijn tas tegen zijn lippen. Ha, nu is Brendan's tas vol met slijm. 'Alstublieft, helemaal clean.' zeg ik tegen Brendan en geef zijn tas terug. Ik weet wel dat hij het heeft gezegd tegen Bert. Bert loopt teleurgesteld weer terug naar zijn plek. 'Wat the hell, ben je gek in je hoofd.' zegt Brendan. 'Nee.' zeg ik en doe mijn oortjes in.
--------------------------------------------------------------------------
Had weer inspiratie (:
