Charlotte pov
"Vanavond is er een feest, wel een uur rijden." zei mijn vader plots. Feest, welk feest? Ik heb hier niets over een feest gehoord. "Wát? Van wie?" vroeg ik verbaasd en liep achter hem aan. "Kort samengevat ; de opa van Brendan ligt op sterven dus hij geeft het bedrijf over aan zijn zoon, Lucia. (A/N het klinkt echt als een damesnaam. Spreek uit als : luu-tjie-ja.)." Ugh, hier had ik echt geen zin in. Want waarschijnlijk was Brendan daar ook, en werd zijn ego nog groter dan het al was. "Moet ik persé mee?" vroeg ik zuchtend, ook al wist ik het antwoordt al. Natuurlijk moest ik mee, Lucia was goede vrienden geworden met mijn vader. "Ja, we vertrekken trouwens om 6 uur." Ik keek op de klok, het was 4 uur. Ik besloot om alvast een lange douche te nemen.
Nadat ik klaar was met douchen, deed ik mijn unicorn onecie aan. Ondertussen was het al half 5, ik liep naar beneden. "Dát doe je niet aan naar het feest." hoorde ik mijn vader zeggen. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen, alsof ik niet wist dat ik dit niet aan ging doen. "Ja pap, dat weet ik." Ik ging op de bank zitten, en zapte wat op tv. Er was echt he-le-maal niks op tv. Mijn vader kwam binnen, en hij had een pak aan. "Pap, dat meen je niet."
"Wat?"
"Je gaat toch geen pak aan doen."
"Ik verwacht dat jij ook een jurk aan doet."
"Ja dag."
"Ik meen het."
"Ja, dat bedrijf is toch niet niet zo geweldig."
"Het bedrijf is toevallig U.V.S."
Ik fronste mijn wenkbrauwen. "U.V.S.? Dat meen je niet."
"Voor de tweede keer, ik meen het wel." En met die woorden verliet hij de kamer. Brendan's ego werd nu sowieso groter, ik ga dus echt niet naar dat feest! "PAP IK GA NIET." schreeuwde ik. "JE GAAT TOCH WEL." schreeuwde hij terug. Ik glimlachte, hij kende me te goed. Ik stond op en liep richting boven. Toen ik voor mijn kledingkast stond, kon ik niet beslissen welk jurkje ik moest aandoen. Dat is het leuke van een meisje zijn.
Roze? Nee dat is te mooi. Paars? Te raar. Blauw? Te opvallend. Ik kwam verder bij een zwart strak jurkje, met details erop. Dat werd hem. Zwart is altijd oké. Ik verwisselde mijn kleren voor het jurkje, en trok daaronder nog een panty aan.
"Klaar?" vroeg mijn vader. "Jup." We stapten de auto in, en hij begon met rijden. "Dus ... Je moeder komt volgende week." Hij tikte zenuwachtig op zijn stuur. Ik keek hem vreemd aan. "Ja .. Ik heb er ook niet echt zin in." zei ik twijfelend. Hij knikte enkel, maar de rest van de rit was het stil.
We kwamen aan bij een groot bedrijf, er hingen overal lampjes en balonnen. En bij de ingang was er een rode loper aangelegd. We stapten uit, en liepen naar binnen. Bij de ingang stonden Lucia en Chantal. "Welkom, fijn dat je er bent!" zei Lucia. Ze gaven elkaar een stevige hand, en mijn vader begroette Chantal met drie kusjes. Ik deed het zelfde. "Gefeliciteerd." zei mijn vader. Ze knikten als bedankje. "We komen er straks aan." zei Lucia nog, en we liepen naar binnen. Het was er donker, maar wel gezellig met lichtjes bekleed. Er was een bar, en overal waren er mensen. Iedereen zag er netjes uit, en hier en daar hoorde je gillende kinderen. "Als jij even rondloopt, misschien zie je Brendan nog." Ik knikte en liep weg, maar niet om Brendan tegen te komen. Ik zag een groepje meisjes staan van ongeveer mijn leeftijd. Ik kwam bij ze staan. "Hay." zei ik awkward. Ze keken me vriendelijk aan en begroetten me terug. "En jullie zijn hier omdat?" Misschien klonk ik nu heel bitchy. "Oh, onze vaders werken hier. Natuurlijk in hogere rang dan de andere medewerkers hier." Zei een meisje met een zelfvoldaan glimlach. Ik mocht haar nu al niet. "Oh sorry schat, heb ik je gekwetst? Is je vader hier een normale medewerker." vroeg ze nep. "Nee, mijn vader is bevriend met de nieuwe eigenaar." en ik gaf haar een nep glimlach. "Maar omijngod, heb je zijn zoon al gezien? Geez, dat wordt nog eens leuk." zei ze haar aandacht op de andere gericht. De andere meisjes begonnen te giechelen. "Daar is hij." krijste ze. Ik draaide me om en zag hem staan. "Charlotte." zei hij verrast. "Brendan." Het meisje van daarnet keek ons nieuwsgierig aan. "Jullie kennen elkaar?" vroeg ze hopeloos. "Ja." antwoorde we allebei tegelijk. "Oh, nou. Drankje, Brendan?" vroeg ze en krulde een plukje haar om haar vinger. "Nee, bedankt." Hij richtte zijn aandacht weer op mij. "Jou had ik hier niet verwacht."
"Eerlijk gezegd, ik ook niet. Gefeliciteerd enzo." zei ik onverschillig. Hij keek me arrogant aan, wat heb ik nou weer verkeerd gedaan? Zonder nog een woord te zeggen liep hij weg.
-----
Okay, mensen. Dit is een belangrijk hoofdstuk. Oh, en ik heb al een idee voor het vervolg asdfghjkl ik ben zo blij dat ik eindelijk een idee heb. Oh ja, hier boven een outfit van Charlotte.
Vote&Comment?
-nog niet nagekeken-
