Charlotte pov
Twee weken later excursie
Met veel moeite leg ik mijn laatste koffers bij de andere koffers. Vandaag gaan we met de bus, ja met de bus, naar Parijs. Ik keek er echt naar uit, maar dankzij Brendan niet meer. Chelsea heb ik ook niet meer gesproken, maar ze heeft telkens weer met Brendan en dan dumpt hij haar. Ik loop naar onze leraar toe. 'Hier zijn jullie busopstellingen.' zegt hij. 'Busopstellingen?!' schreeuw ik. 'Wees niet bang, jullie zitten met zijn alle bij elkaar.' zegt hij. Ik laat een diepe zucht horen. Even dacht ik dat hij had gepland naast wie je moest zitten.'En nu de bussen in stappen.' zegt hij. 'Jaja.' zeg ik en loop naar binnen. Ik ga maar in het midden zitten. Ik zie Brendan een plaats achter mij zitten. En chelsea gaat er naast zitten. Wauw dit wordt een leuk busreis. 'Riemen vast.' zegt de leraar. 'We zijn geen kleuters meer, zonder riemen kan prima.' schreeuw ik door de bus heen. De leraar raakt al een beetje geirriteerd door mij. 'Geen gezeur, en vooral niet van jou Charlotte.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Meneer u zei dat we met de hele klas bij elkaar zaten?' vraag ik nu ik niet iedereen zie. 'Mensen maken fouten, ook jij Charlotte.' antwoordt hij simpel. 'Niet zulke domme fouten.' zeg ik. 'Van fouten leer je, kun je alsjeblieft tien minuten je mond houden?' vraagt hij. 'Nee, pech.' zeg ik. Jullie vragen je zeker af waarom ik zo bitchy doe. Ik haat school, het ergert me gewoon. Achter me hoor ik Brendan en Chelsea lachen. Fijn, al mijn andere vriendinnen zijn dus ingedeelt in een ander bus en zit ik hier lonely. Opeens beweegt mijn stoel. The fuck? Stoelen bewegen toch niet vanzelf. Ik kijk achter me. En ja hoor ik zie brendan voeten rusten tegen mijn stoel. 'Poten weg.' zeg ik. Hij kijkt me uitdagend aan. 'Weg met die vieze rare uitstekels.' zeg ik nogmaals. 'Jij hebt ze ook.' zegt hij. 'Die van mij zijn niet vies en raar.' zeg ik en kijk naar Chelsea. Ik zie haar arrogant kijken met een wenkbrauw opgetrokken. Bitch. Door haar moet ik samenwerken met dat daar. 'Kan je het zien, bitch.' zeg ik. 'Hou je bek slet.' zegt Brendan. Ik rol met mijn ogen en laat een diepe zucht horen. Dan laat ik me weer zakken op mijn stoel. Geen minuut later trapt er iemand op mijn stoel. Gewoon negeren Charlotte, gewoon negeren. Brendan trapt steeds harder en harder. 'HOU GEWOON FUCKING OP SUKKEL.' schreeuw ik en kijk naar achter en zie Brendan kijken. Heel de bus is meteen stil en kijkt mij aan. 'Wat moet er nou weer schelen?' vraagt de leraar. 'Die idioot daar trapt tegen mijn stoel, ik ga toch ook niet de hele tijd in zijn ballen staan trappen.' zeg ik geïrriteerd. 'Brendan houd op.' zegt hij en loopt weg. 'Wat, is dat alles?' vraag ik hulpeloos. Mokkig ga ik weer zitten. 'Goede zet, schoonheid .' fluistert Brendan door het gaatje tussen de twee stoelen. Ik draai me om. 'Ja dankje ik ben prachtig van jou kun je dat anders niet zeggen.' zeg ik . Hij rolt met zijn ogen. 'Je bent lelijk, hopelijk besef je dat.' zegt hij. Ik draai me weer om. Opeens hoor ik het liedje de wielen van de bus gaan rond en rond. Iedereen zingt voor de grap mee. 'WATTEFUCK, we zitten hier niet in een kleuterklas.' schreeuw ik. Het liedje gaat gelijk uit. 'Stop een keer mer schreeuwen niemand wilt je mening horen.' zegt de leraar geïrriteerd. 'Niemand wilt dat domme liedje horen.' kaats ik terug. 'Heb jij een beter liedje dan?' vraagt de leraar. Ik denk na en begin gelijk te glimlachen. 'Ja.' zeg ik. Ik loop naar voren zet het liedje aan en houd het bij de luidspreker. De meeste meisjes beginnen te gillen anderen houden hun handen voor hun horen, en andere negativiteit. PYD klinkt hard door de luidsprekers. 'Charlotte als jij zo graag naar dat soort liedjes luisters, dan doe je dat maar lekker in je vrije tijd.' zegt de leraar. 'Dit is mijn vrije tijd.' zeg ik. 'Ga aub terug naar je plek.' zegt de leraar. Zuchtend ga ik weer terug naar mijn plek. 'Zoals ik al zei niemand wilt dat je dat bij hem of haar doet.' zegt Brendan weer tussen het gaatje. 'Een varken wilt dat ook niet bij jou.' zeg ik. 'Maar jij wel hé.' zegt hij. 'Please, dat never nooit.' zeg ik en met dat stop ik oortjes in mijn oren en negeer de rest.
