Charlotte pov
twee maanden later
Het was nu twee maanden later, en alles in mijn leven liep goed en rustig. Met Alex liep het goed, Stephanie was een van mijn beste vriendinnen geworden, mijn enigste eigenlijk. Chelsea zag ik af en toe, maar we hebben nog geen een woord tegen elkaar gezegd. Van mijn moeder heb ik gelukkig ook niks meer gehoord, en Brendan? Tsja, hij blijft zijn irritante zelf. Ook al zag ik hem wel vaak met Chelsea, niet dat ik daar voorderest om gaf. Op dit moment zat ik mijn koffer in te pakken, morgen zou ik naar Parijs gaan met heel de derde klas. Eerlijk gezegd? Ik had er geen zin in. Gewoon om het feit dat we weer helemaal met de bus gaan, en ik vorig jaar al was geweest. Via via had ik gehoord dat Chelsea niet mee ging, wat ik ergens wel verwachtte. Toch hoopte ik dat ze wel mee zou gaan, gelukkig had ik Stephanie nog. Stephanie was geweldig, en ze was grappiger dan ik dacht. Of ze ooit Chelsea kon vervangen? Ik wist het niet, maar het zou kunnen. Ik wist ook niet of ik het wilde, Chelsea was anders dan Stephanie. Ik stopte een paar broeken in mijn koffer, een bikini voor de zekerheid, ik wist niet of we gingen zwemmen. Het was net winter, en best koud. Ik hoopte ergens dat we gingen schaatsen of so. Ik stopte nog wat andere spullen in mijn koffer, waarvan ik dacht dat ze wel nodig waren.
Next Day
Ik zat buiten te wachten met de rest van de leerlingen uit mijn klas, gelukkig werden we dit jaar niet gehusseld. Ik zag op een afstand Chelsea staan, wat deed zij hier? Zou ik naar haar toe gaan, en het vragen? Het is best raar, ik heb iets van twee maanden niks tegen haar gezegd, en als ik nu opeens vraag wat ze daar doet is het best gemeen. Maar ik heb niets te verliezen, dus waarom niet. Ik liep op haar af. ''Hey.'' zei ik. Ze keek me bang aan? Bang. Waarom was ze bang voor me? ''Hey.'' reageerde ze eindelijk terug. ''Ga jij ook?'' er kwam er veel te verbaasd uit en een tikkeltje arrogant, dan het eigenlijk moest. ''Ja?'' ze antwoordde verbaasd terug. Oh. Dus tip van de dag, geloof niet in roddels.
''Geef me je zure matjes.''
''Nee.''
''Please.''
''Nee.''
''Alsjeblieft.''
''Doei.''
Op dit moment waren we een discussie aan het voeren over MIJN zure matjes. Zure matjes zijn gewoon heaven, plus ze zijn in regenboog kleur. Die ga ik never nooit weggeven. Stephanie keek me verdrietig aan. ''Gordijnen dicht alsjeblieft.'' zei de Chauffeur zenuwachtig. Gordijnen dicht? Oké. Maar waarom zo nerveus. We deden alle onze gordijnen dicht, en het werd opeens stukke donker. Meneer Dielewit merkte er niets van en sliep gewoon verder. ''Dit doet me denken aan vorig jaar, toen je ging dansen in de bus.'' zei Brendan, die aan de overkant zat, met een gangpad er tussen. Ik trok een wenkbrauw op. ''Dat komt mooi wel door jou.''
''En toch was het grappig.''
De bus stopte opeens, en iedereen keek elkaar vreemd aan. Laat het niet zo eindigen als vorig jaar. Ik kon dat gejank écht niet aanhoren. ''Ehm, er is geen probleem hoor. Alleen .. eh .. heel even tanken.'' Iedereen ademde opgelucht, maar het voelde niet goed. Het voelde alsof er iets ging gebeuren, maar ik weet niet wat. Na een tijd ging de bus eindelijk rijden, tot dat hij weer stopte. Iedereen keek elkaar weer vreemd aan, maar ging daarna verder met waar ze mee bezig waren.
Na een halfuur begon opeens iemand te kotsen. ''Meneer , er kotst iemand!'' riep ik door de bus heen. Hij werd wakker, en zijn ogen zagen er vermoeid uit, tot dat hij het meisje zag kotsen. Hij pakte een zakje en gaf het aan haar. ''De gordijnen mogen nu wel weer open.'' mompelde hij. Eindelijk. Ik opende het gordijn, maar wat ik zag was geen weg, of geen voorbijkomende bomen.
Het was veel en veel erger.
----------------
Hallo, sorry voor het niet updaten.
Ik heb daar echt mijn redenen voor.
Ik zit midden in de toetsweken.
Plus ik ben al een week ziek, waardoor ik een paar dagen niet naar school ging, waardoor ik veel toetsen moet inhalen. HET SPIJT ME ECHT.
Ik hoop dat jullie dit stukje leuk vonden.
EN MIJN BOEK BESTAAT BIJNA 8 MAANDEN YAY. Okay. Nouja. Ik moet nu weer verder met huiswerk. Nouja, mijn tekening voor bv. En ik ben nog niet begonnen en moet nog twee tekeningen maken. WISH ME LUCK, want ik kan echt niet tekenen.
Echt niet.
DOEIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
LOVE YOUUUUUUU
FOUTEN KUNNEN ERIN KOMENNNNNNNNN
