နှလုံးသားကို အရင်းတည်၍ ချစ်ခဲ့ရပါသော ကိုကို

Chapter32(Unicode)

အခုဆိုရင် မောင်က နှောင်းရိပ်ကို သိသိသာသာကို ရှောင်ဖယ်လာသည်။

မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ နှောင်းရိပ်ပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာကိုဘဲ အမြဲစားတတ်တဲ့မောင်က အခုဆိုရင် ကေသရီနဲ့ အတူ အပြင်ထွက်စားတတ်နေပြီလေ...

ကေသရီကလည်း မနက်၈နာရီဆိုရင် အိမ်မှာအရောက်..အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မောင်ဆင်းအလာကို စောင့်နေကြ...

ခံစားရတယ်မောင်..နှောင်းရိပ် မောင့်ကို သူနဲ့ အတူ တွဲတွေ့ရင် သေမတတ်အောင်နာကြင်ရတယ်ဗျ...

​အန်တီမြကတော့ နှောင်းရိပ်ကို အမြဲ နှစ်သိမ့်ပေးပါတယ်...အကို စိုင်းရောပေါ့..

တစ်ခုဘဲ...မောင်က နှောင်းရိပ်ကို ကြီးမေတို့နဲ့ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာ...

နှောင်းရိပ်ရဲ့ ဖုန်းကိုလည်း မောင်က သိမ်းထားသည့်အပြင် အိမ်ဖုန်းတစ်လုံးဘဲ အိမ်မှာရှိတယ်လေ...

အိမ်ဖုန်းရှိလို့ ခိုးဆက်လို့ရမယ်မကြံနဲ့ ...မောင်က နှောင်းရိပ်ဘာလုပ်လုပ် အကုန်ကိုသိတာ...ဘာလို့လဲဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းဘဲလေ မောင်က အိမ်မှာ နေရာလပ်မကျန် CCTV အပြည့်တပ်ထားတာလေ...နှောင်းရိပ်နဲ့ မောင့်ရဲ့ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကလွဲလို့ပေါ့...

အရင်တုန်းကဆိုရင် သင်တန်းတွေဘာတွေ သွားရတော့ အပြင်လေးဘာလေး ထွက်ရသေး..အခုဟာက နှောင်းရိပ်သင်တန်းကလည်း ပိတ်ထားတာလေ..အိမ်မှာဘဲ အချိန်ပြည့်နေရတဲ့ နှောင်းရိပ်ဘဝက အရမ်းပျင်းဖို့ကောင်းတာ...

ဒီနေ့တော့ နှောင်းရိပ်လည်း အလုပ်တွေပြီးလို့ ခြံထဲကို အန်တီမြနဲ့ ခဏ ထွက်လာခဲ့တယ်...

'ဆရာကတော်...ဘာလုပ်မလို့လဲ...'

'အော်...သစ်ပင်တွေရေလောင်းမလို့လေ အန်တီမြရဲ့...'

ထိုသို့ပြောတော့ အန်တီမြက နှောင်းရိပ်လက်ထဲက ရေပိုက်ကို အတင်းဆွဲလုတော့တာ..

'ဆရာကတော်ရယ်...နေပါ...ရေတွေမကိုင်ပါနဲ့..ပေး..ဒေါ်မြလုပ်မယ်...'

'မဟုတ်တာ...နှောင်းရိပ်လည်း ပျင်းလို့ပါ...ဒီတိုင်း ခြံထဲဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်ရင်း အခွင့်ကြုံလို့ ရေလောင်းယုံပါ...'