Chapter 8(Unicode)

2.2K 95 4
                                    

ဒါလေးက စောစောက နှောင်းရိပ်လေး ထိုင်ခဲ့တဲ့ ခုံတန်းရှည်ပုံလေးပါ..ထည့်ပေးမယ်ဆိုပြီး  မတင်ပေးဖြစ်လို့ အခုမှ တင်ပေးလိုက်တာ..

ထည့်ပေးမယ်ဆိုပြီး  မတင်ပေးဖြစ်လို့ အခုမှ တင်ပေးလိုက်တာ

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ကဲ..ဆက်ရအောင်နော်..ကလေးတွေ..

⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️

သုံးပတ်ကြာပြီးနောက်

ညနေခင်း ကန်တောကြီးဇောင်းရဲ့ တနေရာ

ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ခုံတန်းပေါ်မှာ စကားမဆိုဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေကြသည်။

ထိုအချိန်

'မ...'

'အင်း..ပြောလေ ရှင်းစက်...'

'ဟာ..မကလည်းဗျာ..သမီးရည်းစားဖြစ်တာဘဲ သုံးပတ်ရှိတော့မယ်..မောင်လို့ ခေါ်လေဗျာ...'

'ဟို..အဲ့..အဲ့ဒါကလေ...'

'မကလည်းဗျာ..ကျွန်တော့်ကို မချစ်ဘူးလား..အပျော်တွဲတာလားဟင်..'

'ဟာ..ဒီကောင်လေးကတော့..ပေါက်ကရ..မောင်..အတွေးမလွန်နဲ့နော်..'

'ဟင်..'

'ဘာဖြစ်လို့လဲ..'

'စောစောက မက ကျွန်တော့်ကို..'

'မောင်လို့ ခေါ်လိုက်တာလေ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..မကြိုက်ဘူးလား..'

'ဟာ..ဘယ်ကသာ..ကြိုက်မှ ကြိုက်..နောက်တစ်ခေါက်လောက် ခေါ်ပါဦး ထပ်ကြားချင်လို့..မ..နော်..မရဲ့ ဟောဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကနေ ခေါ်တာကို ကြားချင်လို့..'

'မဆိုးနဲ့ကွာ..'

'မောင့်ကို မချစ်ဘူးလားကွာ..မ..'

'...'

'မ..မလို့..'

'အာ..ချစ်တယ်..ချစ်တယ်နော်..မောင့်ကို..'

နှလုံးသားကို အရင်းတည်၍ ချစ်ခဲ့ရပါသော ကိုကိုWhere stories live. Discover now