HSGf 2: Her Mending Heart (FIN)

-34-

CHAPTER THIRTY FOUR

“Yeobo” napaangat ako ng tingin kay TOP ng yakapin niya sa ako sa may likod. Nagulat na lang ako sa pagyakap. Nag-aayos ako ng makakain sa kusina ng condo unit niya. Bago ang condo unit niya. Maganda ang lugar at mas malawak kesa sa dati. Pano ba naman buong floor ng pinaka-last floor ay sakanya.

“TOP” tawag ko sakanya at kinakalas ang pagkakahawak niya dahil di ko maayos ang mga plato sa mesa dahil sa paghigpit ng yakap niya. Isang linggo na rin kaming ganito ni TOP. We’re already okay. Minsan ay pumupunta siya ng Municipal Hall at sinusunod para sabay kaming mag-dinner kapag di naman siya pwede dahil sa shooting ay ako naman ang nagpupunta sa shooting o kaya naman ay sa text o tawag kami nagkakausap. Balik ulit sa dati kung saan tinatago pa namin ang relasyon namin. Until now we can’t tell the world that we have relationship. Yon ang mahirap dahil balik ulit sa pagtatago ang relasyon namin.

I can feel his breathe against my skin. “I just miss you” sabi niya.

Humarap ako sakanya at saka kinurot ang pisngi niya. “Miss mo ko? Seryoso ka dyan?” tanong ko naman habang nakangisi sakanya. Nasurprise ko kasi siya na pupunta ako sa condo niya. akala niya kasi ay busy ako sa work. I take a leave kaya ako andito dahil magiging busy na siya next week dahil sunod-sunod na ang shooting dahil nalalapit na ang pagpapalabas non sa sinehan.

“Of course, I am so serious.” Sabi niya then he kissed me.

That kiss is so magical for me. Sobrang namiss ko ang halik niya. yong ganito lang kami. Masaya at magkasama. I hug him after that kiss.

“I’m so happy that you’re back, Oppa” I said then my eyes can’t stop on crying again. I remembered those times that I missed him. I only stared at his picture but now he’s in front of me hugging me tightly.

“Ar e you crying, Yeobo?” tanong niya sakin kaya naman agad kong pinunasan ang mata ko.

Simple akong ngumiti sakanya.

“Yeobo, I’m back so please stop crying” sabi niya.

Kinagat ko ng mariin ang labi ko. “I’m sorry I can’t help it. Feeling ko kasi mawawala ka ulit” sabi ko sakanya.

Totoo yun, simula nong bumalik siya natakot na ako na kapag wala na siya sa paningin ko ay baka umalis siya at mawala sakin. Natatakot na ako ngayon dala siguro ng iniwan niya ako ng limang taon. Pakiramdam ko naka-depende na ang buhay ko kay TOP na halos lagi ay gusto ko syang nakikita at nakakasama.

“You don’t have to worry, Yeobo. I won’t go” sabi niya then he kiss my forehead. He assures me that he will never leave me again and I trust him this time. But I’m still afraid.

“Let’s eat?” tanong ko sakanya at saka na kami naupo sa hapagkainan.

Sa limang taon na iniwan niya ako ay natuto akong magluto. Ayoko naman kasing iasa sakanya lahat eh. Kasi dati gusto ko kapag bumalik siya ay alam ko ng magluto para ipagluto ko siya and now heto na nga siya sa tabi ko at kinakain ang mga niluto ko.

Tinignan ko siya habang kumakain. Hindi ko halos ginagalaw ang pagkain ko dahil sa tahimik syang kumakain ng sinigang na baboy na niluto ko. Nag-angat siya ng tingin.

“Why are you not eating your food, Yeobo?” tanong niya.

“Ha? Ahm. Oppa? O-okay ba yong pagkain? Masarap ba?” tanong ko sakanya.

He just smiled at me then eat his food again.

“Uy, TOP” tawag ko sakanya.