Seokjin ve Namjoon birlikte odaya girdikten sonra Seokjin kapıyı kapatmış ve hala ayakta dikilen sevgilisini elinden tutup yatağının kenarına oturmasını sağlamıştı. Ardından Seokjin de Namjoon’un yanına oturdu ve ona yeniden sımsıkı sarıldı. Namjoon onun bu ani hareketinden sonra kocaman gülümseyerek kollarını Seokjin’in beline sarmıştı.
“Çok özledim seni.”
Seokjin ona biraz daha sıkı sarılırken dudaklarından ilk bu cümle dökülmüştü. Namjoon onu biraz daha kendisine doğru çekerek aynı ses tonuyla cevapladı sevgilisini.
“Ben de seni sevgilim.”
“Niye gelmedin o zaman?”
“Seni rahatsız etmek istemedim. Son final sınavlarımız ve-“
“Ben de seni rahatsız etmemek için kendimi tuttum ama ancak bu kadar dayanabildim.” diye söylendi Seokjin Namjoon’un açıklamasını yarıda keserek. “Demek ki ben daha çok özlemişim.”
Seokjin’in sözlerinden sonra Namjoon hızlı bir hareketle geri çekilmiş ve Seokjin’e bakmıştı.
“Hiç de bile!” dedi hemen sonra gözlerini kocaman açarak itiraz ederken. “Benim kadar özlemiş olman mümkün değil.”
“O yüzden mi sana gel dediğimde naz yaptın?”
“Ben sen şaka yapıyorsun sandım. Sınavların olduğu için de sesimi çıkarmamaya çalışıyordum ayrıca. Sürekli olarak aklımdaydın ve finallerinin bitmesini bekliyordum. Sona erdiği anda kapında bitecektim.”
“Namjoon..” dedi Seokjin, Namjoon’un arka arkaya cümlelerini sıralamasını dinledikten sonra. Daha sonrasında Namjoon’un çatık kaşları ve büzülmüş dudaklarına bakıp kendini tutamayarak gülmüştü. “Şaka yapıyorum. Niye bu kadar alındın sen?”
“Çünkü seni en çok ben seviyorum.”
Seokjin gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırarak Namjoon’a bakmış ve onun çocuksu bir şekilde somurtan yüzünü süzmüştü. O kadar tatlıydı ki, Seokjin yeniden gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmak zorunda kalmış ve daha sonra da Namjoon’a doğru eğilip, yanağına sesli bir öpücük bırakmıştı. Onun bu beş yaş halleri Seokjin’in şüphesiz ki favorisiydi.
“Tamam hayatım, anladım.”
“Ben seni dört koca yıl boyunca bekledim.” diye devam etti Namjoon eliyle dört parmağını Seokjin’in gözlerinin önünde sallayarak. “Biraz saygı lütfen.”
Seokjin içinden gelen gülme isteğini yeniden bastırdı ve hemen arkasından kafasını aşağı yukarı sallayarak ciddi bir ifadeyle onu onayladı.
“Haklısın hayatım.”
“Ayrıca da ben daha çok özledim.” diye devam etti Namjoon huysuz bir ifadeyle konuşmaya devam ederek. Seokjin ise alt dudağını dişlemek zorunda kalmıştı.
“Anlaşıldı.” dedi kafasını gülümseyerek sallarken. Bu hareketi Namjoon’un onu somurtkan bakışlarıyla süzmesine neden olmuştu.
“Resmen idare ediyorsun şu an beni, değil mi?”
“Yok canım, ne haddime.” dedi Seokjin alaycı bir ifadeyle omuzlarını silkerek. Oturduğu yerden kalkmış ve Namjoon’a parlayan gözleriyle bakarak konuşmayı sürdürmüştü. “Koskoca Kim Namjoon karşıma geçmiş ve ben de onu idare edeceğim öyle mi? Asla olamaz öyle bir şey. Mümkün değil.”
