Seokjin sabah erkenden uyanmış ve mutlulukla kahvaltı hazırlamaya başlamıştı. Dün gece Namjoon'la yaptığı yüzleşme onu bir hayli utandırsa da aynı zamanda içinin rahatlamasını da sağlamıştı. Seokjin gece güzel bir uyku çekmişti ve şimdi de kendini tüy kadar hafiflemiş hissediyordu.
Masaya hazırladığı yiyecekleri dizerken kahve makinesinin ötmesiyle birlikte tezgahın üzerinde duran iki fincana kahveleri döktü ve tam o sırada Yoongi'nin kısılmış gözleriyle birlikte mutfaktan içeri girmesini izledi.
"Günaydın Yoongi." dedi gülümseyerek arkadaşının kahvesini masaya yerleştirirken. Yoongi ise onun hemen arkasından sandalyesine oturmuştu. Seokjin kendi kahvesini de alıp yerine geçtiğinde Yoongi ona sorgulayıcı bakışlar atmakla meşguldü.
"Günaydın." dedi gözlerini durduk yere gülümseyen arkadaşına sabitleyerek. "Bu ne neşe sabah sabah?"
"Hiç." dedi Seokjin omuzlarını silkerek. Fakat bu cevap Yoongi'yi zerre kadar tatmin etmemiş görünüyordu. Bu nedenle de gözlerini kısarak arkadaşına şüpheci bir tavırla yaklaştı.
"Ne olduğunu anlat çabuk." dedi Yoongi ısrarcı bakışlarını Seokjin'e yönlendirirken. "Dün akşam Namjoon'la konuştuğundan beri böylesin. Fark etmedim sanma sakın."
"Her şeyi anlattım ona." dedi Seokjin rahatlamış bir şekilde derin bir nefes vererek. "Üstümden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyorum Yoongi. Çok rahatladım."
"Ne yaptı peki?" diye sordu Yoongi meraklı bir ifadeyle konuşarak. "Kesin sinirlenip, bağırıp çağırdı değil mi? Huysuz herifin teki zaten. Parlamaya yer arıyor."
"Öyle bir şey olmadı Yoongi." dedi Seokjin gülümseyerek arkadaşına gözlerini devirirken. "Sinirlenmedi."
"Hiç mi?" diye sordu Yoongi kaşlarını kaldırarak. "Bir tek kez bile mi?"
"Hiç."
"Bağırmadı mı?"
"Hayır."
"Peki azar?"
"Azarlamadı da."
"Sesini de mi yükseltmedi?"
"Hayır. Yükseltmedi."
"Trip attı mı?"
"I-ıh, atmadı."
"Gözlerini kısarak baktı ama değil mi? Böyle huysuz huysuz ellerini de göğsünde birleştirmiştir kesin. Hep yaptığı şey."
"Hayır Yoongi, bunları da yapmadı."
"E peki ne yaptı bu adam?"
"Kahkaha attı." dedi Seokjin dün geceyi hatırlayarak. Yoongi ise bir süre öylece arkadaşına bakakalmış ve daha sonra da inanamaz bir ifadeyle tekrar etmişti.
"Kahkaha mı attı?"
"Evet."
"Nasıl yani?"
"Bütün restoranı ayağa kaldırabilecek güçte, büyük ve sesli kahkahalar şeklinde."
"Yok artık!"
"Biliyorum." dedi Seokjin başını aşağı yukarı sallarken. "Ben de böyle bir şey beklemiyordum. Ama oldu işte. Söylediklerime sadece güldü ve hiçbirisinin önemli olmadığını söyledi. Hatta bu planı yapmakta haklı olduğuma bile karar verdi."
