Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

39-SOĞUK BİR NEFES❄️❄️❄️

Kır çiçeklerim merhaba yeni bir bölümle daha karşınızdayım. bu sefer çok beklettim farkındayım ama Ramazan Bayram dj başka işler di derken vakit bulamadım. Umarım beklediğinize değer bir bölüm olmuştur, bu bölüm Tarım ve Duygu sahnesi ağırlıklı tabiki Zey&Ker sahneleri de var. İyi okumalar diliyorum okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hepinizi kocaman öpüyorum.

Rabia Deniz KONUK

~Duygu~

Bugün kafede yaşanan o rezillikler sadece beni değil herkesi perişan etmeye yetmişti. Üstelik bunda benim de payım çok fazlaydı. İlk başta kafe ortaklık işine sıcak baksam da şimdi acaba bu kararı vermekle doğru mu yaptım diye düşünmeden edemiyordum. Belki de ne Kerem'in ne de Zeynebin hayatında olmasaydım bütün bunlar olmazdı. Kerem'i yıllardır tanırdım ama Tarıkın onun kuzeni olduğundan haberim bile yoktu. Olsaydı Kerem'le bu kadar yakın olur muydum ki? Her ne kadar hayatımı Ona borçlu olsam da ona bir zarar gelmemesi için ondan uzak durmayı tercih ederdim. Zaten Kerem de bunca yıldır bir kuzeni olduğundan bahsetmemişti. Defalarca kızımın babasını ısrarla sorsa da her seferinde duymazlıktan gelmiştim. Başının belaya gireceğinden korkuyordum ve şimdi korktuğum şey başıma geldi. Beni bir kenara bırak neysi bugün kafede Kerem'le Tarıkın birbirlerine girmesi. Onu da geçtim Tarık ne demek istemişti? Kerem gerçekten Tarıkı öldürmeye mi çalıştı? Peki ya Yeşim denilen o kız kimdi? Napmıştı da iki kuzenin birbirine bu denli düşman olmasına sebep olmuştu? Bütün bu soruların cevabı sadece Kerem ve Tarık ta saklı. Evet belki Kerem'e tarıkı söylemedim ama onun haricinde hayatım da olan biten herşeyden haberi var. Bunun harici hiçbir şeyimi saklamamıştım. Onun da bana bütün olup biteni anlatacağın dan eminim eğer anlatmaz sa da merakımdan ölsem de asla ısrar etmeyeceğim.

"Anne?"

Eylül'ümün sesini duymamla biraz olsun rahatladım bu karmaşık soruların içinde boğulmak üzereydim. Çözülmüş değilim hala kördüğüm halindeyim ama olsun şimdilik bunu bir kenara bırakıp kızımla ilgileneceğim.

Yanıma gelip kucağıma oturduğun da yanağına yumuşak bir öpücük kondurup başını göğsüme yasladım.

"Ne oldu Anneciğim? Neden hala uyumadın?"

"Seni bekledim de sen olmayın ca uykum gelmiyor biliyorsun."

"Oyy!" Tekrar derin bir öpücük bırakıp kucağıma aldım. Odasına götürüp yatağa yatırdım.

"Masal okumamı ister misin?"

"Iı yanımda kal yeter benim için."

Yanına uzanıp sımsıkı sarıldım prensesime.

"Bana küsmedin değil mi anne?"

"O nerden çıktı kızım? Neden küseyim ki sana?"

"Bugün sana herkesin içinde yalan söylüyorsun dediğim için belki bana küsmüşsündür sandım."

"Yok anneciğim unuttum bile onu, sen düşünme bunları uyu hadi."

"Biliyorum ben o abi seni ağlattı. Biliyorum o köti biri. İlk gördüğümde iyi biri sanmıştım onu, neden seni ağlattı ki anne,sen naptın ona?"

Yine ve yine cevaplaması zor sorular soruyordu. Yaşı çok küçük olmasına rağmen aklı o kadar zor şeyleri anlamaya yetiyordu. Kendim hariç yıllardır hiç kimseye tek kelime edemediğim şeyleri şimdi sana nasıl anlatırdım ki meleğim. Benim bile güç bela dayanmışken senin o minicik çarpan kalbin bunları öğrendiğin de dayanabilir mi hiç? İşte o zaman sana bir şey olursa nasıl yaşarım yıllarca ailem olmadan yaşadım çünkü beni ayakta tutacak en önemli şey sendin. Bütün bunları öğrendiğinde senin gözünden akan tek bir damla yaş işte o an benim sonum olur. En iyisi hiç öğrenme daha iyi meleğim.