Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

42-Esrarengiz Bayan

Kır Çiçeklerim yine yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Beğeneceğinizi ümit ediyorum. Beklediğinize değecek bir bölüm olduğunu düşünüyorum. Okuma ve oy oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Yorum yapmayı da ihmal etmeyelim lütfen. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere dilerim. Hepinizi kocaman öpüyorum.😘😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

Önümdeki çaydan bir yudum alıp tabağımdakileri gayet rahat bir şekilde yemeye başladım. Bir zaman sonra Zara hanımda kahvaltıya teşrif ettiler. Günaydın dediği an herkesin ağzından aynı şekilde karşılık alabildi. Ama benim dilimin ucuna bir türlü o kelime gelmiyordu. Başımı kaldırıp önce Zara ya hemen ardından Kerem'e baktığımda yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle bana rahat olmam gerektiğini hatırlattı. Napabilirdim ki, Zara her ne kadar kardeşim de olsa, zaman zaman kavga etmişliğimiz de olsa ben her adım atmaya yeltendiğim de daha bir hafta öncesine kadar bana herkesin içindeki nefretini haykırdığı aklıma geliyordu. Doğru duydunuz o olayın üzerinden tam bir hafta geçti ama ne o bu konuda benimle tek kelime konuştu ne de ben onunla konuşmaya cesaret edebildim. Onu kardeşim olarak benimsediğim gece odasına gitmiştim ya hani? İşte ondan sonra bir iki kere daha gizlice odasına girip yüzüne karşı söyleyemediklerimi sadece o uyurken söyleyebiliyordum.

Bütün bunları düşünüp kendimi daha da kötü hissetmeme sebep olurken Kerem'in seslenmesiyle ancak kendime gelebilmiştim.

"Güzelim kahvaltın bittiyse çıkalım artık."

Şok olmuş bir vaziyette Kerem'in gözlerine "naptın sen?" Bakışıyla bakarken o ise önce dudağını ısırıp yanlış söylediğini yeni yeni kavramıştı, daha sonra ise içten içe sessizce gülmeye başladı. Bu çocukla ilgili genel de düşündüğüm şeyler, ne kadar yakışıklı oluşu, sadece bana ait oluşu, ve de en önemlisi onu her geçen gün büyüyen bir aşkla sevdiğimdir. Ama şu an bunların hiçbirini düşünmüyor tek düşündüğüm şey bazen aptallığının üstünde olmasıydı. Ya olacak şey mi Allah Aşkına? Ailemin önünde bana diğer kızlara söylediği gibi güzelim demişti. Tamam evet bunu normal de de bana diyor. Eskiden başkalarına karşı da demiş olabilir ama şimdi benim sevgilim olduğu için bu kelimeyi benden başkasına karşı kullanamazdı. Hadi diyelim ki kullandı, onun bu kelimeyi söyleyen dilini kökünden keserdim Alimallah!

Başımı şöyle bir önce babam başta olmak üzere sırayla, annem, yengem Selen, amcam Boran, erkek kardeşim Bulut, ve son olarak kız kardeşim Zara'nın üzerinde gezdirmiştim. Hepsi şaşkınlıkla bana ve Kerem'e bakıyordu. Bir tek Zara sinsi sinsi gülüyordu. Neden güldü? Diye kendi kendime sorular sorupta zamanımı boşa harcayacak değildim. Zara'nın bizi bildiğin başından beri farkındayım. Sadece merak ettiğim neden kimseye bu konuda tek kelime etmiyordu. Beni koruduğu için mi? Yoksa Kerem'i koruduğu için mi? Yoksa ikimizi de mi? Bana olan nefretini göz önünde bulunduran eğer bunu bilakis Kerem için yaptığı ortadaydı.

İkimizde ne diyeceğiz diye dut yemiş bülbül gibi susup öylece kalırken annemin sesiyle kulağımızı ona verdik.

"Kerem böyle işte her genç ve güzel kıza isminden ziyade güzelim demesini tercih ediyor. Bu sayede karşısındaki güzelliği etkilemekte üstüne yok."

"Abartma Zehracığım, oğlum da neden kabahat arıyorsun ki? Benim oğlum bu kadar yakışıklı ise suç onun mu? Asıl onun yakasını kimler kimler bırakmıyor bir bilsen?"