Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

82-TAHTALARA VAR!

Kır Çiçeklerim biliyorum uzun bir süredir bölüm atamıyorum, çünkü işe girdim çalışıyorum, boş zaman bulup yazamadım ne yazıkki, umarım bundan sonra ki bütün bölümleri daha erken yazıp atabilirim. Zaten daha öncesinde de dediğim gibi, finale çok yaklaştık. 3,4 bölüm birşey kaldı. Finale az kaldığı içinde biran önce bölümleri yazıp atmak istiyorum, umarım fırsat bulup ta yazıp atarım. Bölümün geç gelmesinin telafisi olarak yine upuzun bir bölüm yazıp attım. Umarım beğenirsiniz, şimdide sizi bu uzun bölüm ile baş başa bırakıyorum.

Okuma ve oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen? Okurken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Şimdilik hoşçakalın, bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

Zara'nın herşeyi rahat bir şekilde anlatabilmesi için öncelikle sakin olması gerekiyordu, geldiğinden beri iki göz iki çeşme ağladığı için her bir damla akan göz yaşları sakin olmasının önüne geçiyor, daha da nefesinin teklemesini sağlıyordu.

Bir bardak su bile sakinleşmesine yardımcı olmadı bir türlü, bende elemanlardan iki çay isteyerek birini Zara'nın önüne verip, diğerini ise çayı yudumlarken ona eşlik etmek bahanesin de kendi önüme koydum.

Çay gerçekten de insanın sakinleşmesinde önemli etkenleri olan bir formülmüş, bunu Zara'nın sakinleşmesi için iyi bir rol oynadığı için söylüyorum.

Zaten bazı şeyleri tahmin edebiliyorum ama her insan gibi benimde yanılma ihtimalim var öyle değil mi? Ve öyle olmasını umut ederek gerçekte ne olup bittiğini bizzat Zara'nın ağzından duymak iyi olacak. Çayından bir iki yudum aldıktan sonra daha fazla dayanamayarak konuya bodoslama giriş yaptım.

"Zara, hadi ablacım, yeteri kadar sakinleştiysen, artık neler olup bittiğini anlatabilirsin öyle değil mi?"

Zara çayından zorla bir yudum daha alarak göz yorgunluğu ile başını salladı. Çayı tutan elini çekerek başının üstüne getirip saçlarını geriye attı.

"Ya işte herşey bergüzarın yüzünden oldu."

"Bergüzar mı? O ne alaka şimdi Zara?"

"Ne alakası olacak, ben geçmişi unutmaya çalıştıkça o bir yolunu bulup mutlaka açıyor, her defasında beni sıkıştırıp gerçek duygularımı öğrenmeye çalıştı, bugün de aynısını yapmaya çalışıp konuyu açtı, ama onun konuyu açması herşeyi mahvetti Zeynep." Dedikten sonra göz kapaklarını bir kere yumdu, geri açtıktan sonra bir iki damla göz yaşını da beraberinde getirdi.

Artık ona susupta sakinleşmesi için süre tanımak istemiyorum, böyle ağlamaya devam ederse hiç konuşamayacağı ortada çünkü.

Elimi uzatarak masanın üzerindeki elinin üzerine koyup okşamaya başladım. Belki bu bile kardeşimin sakin olması için bir çözüm olabilir.

"Hadi ablacım susma, devam et, devam et, sana yardımcı olmamı eğer gerçekten istiyorsan bana bütün olan biteni anlatmak zorundasın."

Zara bir iki nefes alıp verdikten sonra bugün olup bitenleri teker teker anlatmaya başladı.

"Bugün hafta sonu olduğu için tolgayla buluşmaya karar verdik, zaten okul dolayısıyla doğru dürüst çocuğa zaman ayıramaz oldum..."