Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

59-Pozitif sonuçlar

Kır Çiçeklerim 🌼🌼🌼 2 haftalık bir süreden sonra yeni bir bölümle daha tekrar karşınızdayım. Aslında daha erken atacaktım ama bazı olaylar meydana geldi de. Bu arada size bir açıklama yapmam gerek. Çilek mevsimi kitabının ilk 18 kitap haline getirildi. Almak isteyen olursa özelden mesaj atsın. Satış linkini paylaşayım. Satış oranlarına göre devamı da gelecektir elbet. Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Okuma ve oy oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Oy verirken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? İyi okumalar dilerim. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere dileğiyle. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

Sabahın bilmem kaçından beri ayaktayım. Elimdeki çoğu işi elemanlar "Zeynep hanım siz zahmet etmeyin biz hallederiz" diye ısrar etmelerine rağmen hiçbirine cevap bile vermeden ısrarlarını geri çeviriyordum. Bir çok tatlıyı yapmayı zaten biliyordum ama özellikle bugün bildiklerim bile yetmiyordu. İnternetten değişik değişik tatlı kurabiye çeşitlerine bakıp ne öğrendiysem yapmayı denedim.

ÇÜNKÜ ANCAK BÖYLE STRES ATABİLİRDİM. 😔

Kendimi çalışmaya o kadar adamışım ki karnımdan gelen gurul gurul sesleri duyunca açlığımın bir hayli arttığını hissettim. Zaten sabahtan beri de birşey yememiştim. Bugün burda ben hariç kim ne isterse hazırlayıp önlerine getirdim. Bugün sadece şu konuda şanslıydım ki canımı sıkacak tek bir müşteri bile çıkmamıştı karşıma. Şimdilik güler yüzlü müşterilerin sevimli ifadeleri beni ayakta tutmaya yetiyordu.

Açlığa daha fazla dayanacağımı sanmıyordum. Üstelik bu durumda... neyse şimdi bunu düşünmenin bir anlamı yok. Menemen malzemesi olarak dolaptan domatesleri çıkarıp ince ince dilimliyordum. Hemen ardından yeşil biberleri de aynı incelikte parçaladıktan sonra ocakta eriyen yağın üzerine boca ettim.

"Zeynep?"

Dalgın giden günümün üzerine duygunun böyle aniden Zeynep diye çıkışması bir anlık korkmama neden oldu.

"Korkuttum mu?"

"Eh yani biraz." Onunla konuşurken bir yandan da Menemenle ilgileniyordum.

"Özür dilerim. Kahvaltı mı hazırlıyorsun kendine?"

"Hm ne demezsin, saat öğlenin biri olmuş ben elimdeki işleri bir kenara bırakıp anca bir şeyler yemeye fırsat bulabildim. Kahvaltı dan ziyade öğle yemeği desek daha doğru olur."

"Farkındayım ama kim dedi ki sana bu kadar kendini yor diye. Kafede bir sürü eleman var onlar hallederdi. Ama sen kimsenin hiç birşey ile ilgilenmesine izin vermedin. Bütün işleri tek başına yaptın"

Cevap bile vermedim. Versem ne diyecektim peki hayatımın en mutlu anını yaşadığımı sanarken hem arkasından gelen türlü türlü olumsuzluklar üzerine ancak bir şeyler ile meşgul olarak o durumu üzerimden atmaya çalıştım.

Menemenin tamamen piştiğine iyice emin olurken tava ile beraber bir tepsiye koydum. İki üç dilim ekmekle beraber yerken yutmamı kolaylaştırdı diye de bir bardak portakallı gazoz da koydum.

En ön masaya geçip yavaş yavaş yemeye başladım. Az önce sorduğu soruların cevabını alamayan duygu da tam karşıma oturdu.

"Zeynepçim halini iyi görmüyorum. Yani yeni de değil üstelik bir süredir böylesin. Ben senin arkadaşın değil miyim. Yeri geliyor sen benim zor zamanlarımda yanımda olmadın mı? Neler yaşadığını bilmiyorum ama hadi anlat bana ben de elimden geldiğince sana yardımcı olmaya çalışayım."