Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

44-Mardin Yolculuğu

Çileklerim benim,🍓🍓🍓 şaşırdınız değil mi? Şu bölüme kadar size hep Kır Çiçeklerim diye hitap etmiştim. Ama artık ÇİLEKLERİM demek istiyorum. Her biriniz benim ÇİLEĞİMSİNİZ. bölüme geçecek olursak eğer. 2 haftalık süreçte anca bölüm yetiştirebildim. Yeterince uzunda oldu. 4000 kelimeyi aştığına emin olabilirsiniz. Beğeneceğinizi ümit ediyorum. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Yorum yapmayı da ihmal etmeyelim HEPİNİZİ KOCAMAN ÖPÜYORUM. 😘😘😘 

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

Orada ne lazım olur gibi esasından düşünüp bavuluma olur olmaz kıyafetleri yerleştiriyordum. Kazağından, çizmesine, botuna aksesuarlarda dahil olmak üzere daha bir çok şey. Gerçi yazın ortasındayız bu sıcak havalarda böyle şeyler koymak pek cazip gelmiyor. Ama gideceğimiz yerin ne derece sıcak ve ya soğuk olduğunu bilmediğimiz için ne olur ne olmaz deyip tedbirimizi esirgemedik.

Aynada son bir kere daha makyajımın üzerinden geçiyordum. Dudağıma açık pembe rujumu sürerken telefonuma gelem mesajla bir saniyeliğine bu işime ara verdim.

"Güzelim hadi nerde kaldın seni bekliyoruz?"

Canım ya ağaç ettim çocuğu, eskiden bu kadar süslenen biri değildim ama adı üstünde eski. Artık bir çok şey değişmişti. Son dokunuşları mı da hallettikten sonra bavulumu tekerlekleri ile sürüyerek merdivenlerden aşağı doğru indim. Bizimkiler kahvaltı yapıyorlardı. Bir tek Kerem ve Bulut dışında. Kendileri iki saattir ağaç olmuş bit vaziyette kapının önünde beni bekliyorlardı.

"Çıkıyor musunuz canım?"

"Evet anneciğim geç olmadan bir an önce yola koyulsak iyi olur."

"Olur mu öyle şey, daha kalvaltı bile yapmadınız. Kerem de birşey yemeden çıktı."

"Tamam Selen, ben hizmetçileri söyledim. Gitmeden bir şeyler hazırladılar. Yolda acıktıkları zaman yerler."

"Cansın ya." Annemin yanağına sulu bir öpücük kondurdum, diğer aile üyelerini öpücükten geçirdikten sonra valizimle birlikte kapıya çıktığımda Kerem ve Bulut'un birbirlerine birşeyler anlattıklarını gördüm. Hayır ne anlatıyordu Kerem oldukça komik birşey olmalı. Zira ikisi de şu an gülmekten çatlayacaklar. O kadar dalgın vaziyetteler ki en değerli lerini bile farkedemediler. Kendimi belli edebilmek için yalandan öksürdüm.

"Öhö öhö!"

Sonunda göz temaslarının içine nihayet girmeyi başarabildim. Kerem beni görünce yüzünden o gülümsemesini eksik etmeden yaklaşarak beni kolları arasına alıp sıkıca sardı. Saçlarımı okşayıp öperken çekilmeden kulağıma fısıldadı.

"Sana daha önce güzellik sıfatının yakıştığı tek kadın olduğunu söylemiş miydin?"

"İmm bilmem hatırlayamadım?" Bazen  şımartılmak için bilipte bilmiyor ayaklarına yatmakta hiç kötü birşey değil bence."

"Bak seeen küçük hanıma da."

"Küçük hanım demeyi keser misin? Kendimi bildim bileli bu tabirden hiç hoşlanmıyorum."