Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

51-Çilek Perisi

Kır Çiçeklerim 10 gün aradan sonra yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Yine bir kaç gün beklettim farkındayım ama ödül olarak çok uzun bir bölüm yazdım. Oku oku bitmeyecektir eminim. Umarım okudukça daha bir hoşunuza gider. Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Oy verirken yorum yapmayı da ihmal etmemenizi rica ederim. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

RABİA DENİZ KONUK

~Kerem~

Burası da neresi böyle? Kocaman bir meşe ağacının altında bulunduğum konumu idrak etmeye çalışıyorum. Ormanlık bir alanda gibiyim. Hava günlük güneşlik. Etrafta şu başımı güneşten koruyan meşe ağacı ve dalları, ilerde uçurumu andıran bir yamaç ve de yukarda havada süzülüp cıvıldayan bir kaç kuş dışında başka hiçbir şey yok. İyi de napıyorum burda? Buraya ne zaman geldim. İnsan hiç bilmediği bir yere neden gelmek ister ki?

Omzuma dokunan bir çift el ile neye uğradığımı şaşırdım.

"Sevgilim?"

Bu sesin sahibini tanımam çok ta zor olmadı. Güzelik sıfatının yakıştığı tek kadın olan biricik sevgilim şu an tam olarak nerde olduğumuzu hala anlayamasam da burda bile beni yalnız bırakmamıştı.

"Burdasın?"

"Her zaman olmam gereken yerdeyim?"

"Burası neresi? Ne işimiz var burada?"

"Ne önemi var? Biz birlikte olduktan sonra bulunduğumuz konumun bir önemi yok ki?"

Fısıltı halinde konuşuyordu. Kurduğu her bir cümle beni biraz daha cezbediyor. Tek eli ile elini yüzümde gezdirdi. Göz kapaklarımı bir kaç saniye kapatıp, yanağımdaki elinin üzerine bir öpücük kondurdum. Gözlerimi geri açtığımda Zeynep'i baştan sonra süzmeye başladım. Üzerinde bembeyaz bir elbise vardı. Saçlarını salık bırakmış, bukleleri hafif esen rüzgarda dalgalanıyordu.

"Kerem?"

"Efendim Aşkım?"

"Ben yapamıyorum."

Söylediği o üstü kapalı cümle ile ne demek istediğini anlamam çokta zor olmadı. Kalbimde ince bir sızı yavaş yavaş acıtırcasına vücudumun her yerini kaplıyordu.

"Ayrılacak mıyız yani?"

"Senden ayrılmak benim için ölümden başka birşey değil, ama böyle de gizli saklı bir ilişki yaşamaktan, insanları aptal yerine koymaktan çok sıkıldım. Artık herkes herşeyi öğrensin istiyorum. Herkes bizim birbirimizi ne kadar çok sevdiğimiz bilmeli. Söz ver bana Kerem."

Ellerini yüzümden çekmeden gözleri ile yalvarıyordu. Çok haklıydı, benim de tahammülüm kalmadı, artık herkese zeyneple sevgili olduğumuzu söyleyecektim. Kararımı verdim. Artık bizi hiçbir şey durduramaz.

Benden bir cevap bekliyordu. Söz verdiğimi yüzüne karşı söylemekten de ensesinden kendime çekip dudaklarına ardı ardına yerleştirdiğim öpücüklerle sözümü vermiştim.

Zeynep'in elleri benim yüzümde benim elim onun yüzünde birbirimize olan aşkımızı hiç konuşmadan miniklerimiz ile birbirimize sunarken duyduğumuz bir alkış sesi bu romantik ortamı yarım kıldı.