Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

80-Buz Mavisi Gözler💧

Kır Çiçeklerim biliyorum uzun bir süredir bölüm atamıyorum, çünkü işe girdim çalışıyorum, boş zaman bulup yazamadım ne yazıkki, umarım bundan sonra ki bütün bölümleri daha erken yazıp atabilirim. Zaten daha öncesinde de dediğim gibi, finale çok yaklaştık. 5,6 bölüm birşey kaldı. Finale az kaldığı içinde biran önce bölümleri yazıp atmak istiyorum, umarım fırsat bulup ta yazıp atarım. Bölümün geç gelmesinin telafisi olarak yine upuzun bir bölüm yazıp attım. Umarım beğenirsiniz, şimdide sizi bu uzun bölüm ile baş başa bırakıyorum.

Okuma ve oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen? Okurken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Şimdilik hoşçakalın, bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

RABİA DENİZ KONUK
 

~Kerem~

Bugün kafede yaşanılan o gergin olaydan ötürü tatsız bir gün geçirmiş olsak ta daha bir kaç dakika öncesine kadar herşey yolunda bir şekilde ilerliyordu, ya da biz öyle sanıyorduk. Ne yaşanırsa yaşansın herşeyden önemlisi sevdiğim kadın yanımda olduğu için kendimi her zaman olduğu gibi mutlu hissediyordum. Ama az önce de söylediğim gibi bütün herşey bir kaç dakikasına kadar normaldi, ta ki doğum günü kızı diye beklediğimiz kızın benim yıllar önce hayatımda yer almış kadın olduğunu öğrenene kadar sürdü herşey.

Gördüklerimin beni yanıltmasını o kadar çok isterdim ki, onunla bir gün tekrar karşı karşıya gelmekten o kadar korkuyordum ki, ama kader zaman olduğu gibi yine kortuğumuz şeylerle yüzleşmemizi istedi.

Yeşim, bana ve tarıka selam verdiğinden beri ne ben, ne de tarık kendisine cevap vermedik, bizim sessiz kalıp konuşmamız bile yüzüne takındığı şu iğrenç gülüşü yok etmedi. Nasıl hangi yüzle bunca sene sonra karşıma çıkıp bana selam veriyor, yüzsüzlüğün bu kadarı.

O iğrenç gülümsemesi bütün yüzüne daha da yayıldı. Siz konuşmazsanız ben konuşurum tarzında dudaklarını ikinci defa aralayarak "sessiz kalmanızı anlıyorum, bunca yıl sonra eski dostunuzu karşınızda görmeyi beklemiyordunuz tabi. Aslında daha öncesinde karşınıza çıkmak istiyordum ama dedim ki hazır doğum günüm de yakından eski dostlarımın karşısına doğum günümün olduğu akşam çıkarım dedim hem fenamı iki eski dostuma da büyük bir sürpriz oldu."

Ağzından çıkan her bir cümle sinir hatta sinir ötesi bozucuydu, herşeyi geçtim, iki eski dostum diyor, tarıkı bir kenarı atıyorum, bana yaşattıklarından sonra beni hala bir dost olarak görmesine tahammül edemem. Belki yıllar öncesine kadar aramızdaki samimiyet dost veya arkadaştan çok daha ilerisiydi, hatta bu karşımda gördüğüm bayan ile ciddi şeyler düşündüğüm zamanları bile hatırlıyorum, ama şimdi o günleri hatırladıkça onunla geçirdiğim, ona ayırdığım her bir zaman için kendime acıyorum. Asla değmeyecek biri için ayrılacak 5 dakika bir süre bile ziyandan başka birşey değil.

"Kerem." Önce adımın zikredilmesi sonra ise kolumda bir el hissedince o elin sahibini zaten hemen dokunuşların dan tanırım. Başımı çevirip hemen yanımda duran Zeynep'e baktığım da burada olanlardan dolayı benden bir açıklama bekliyordu, ama bütün bu yaşanılanlar bana da kötü bir sürpriz oldu, rüyam da görsem kabus der gerçek olmadığı için sevinirim, dolayısıyla alakam olmayan birşey için nasıl bir açıklama yapabilirim ki?

Zeynep'in kaşları sinirden havaya kalkmıştı, kolumun üzerindeki baskısını daha da arttırmaya başladı. Ne söylemem gerektiğini bilemediğim için ağzımdan dökülen tek şey ismi oldu.