Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

63-ÖZGÜR BİR KUŞ 🕊️🕊️

Kır Çiçeklerim 🌼🌼 yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Bu bölümü atarken de fazla beklettiğimi düşünmüyorum. Elimden geldiğince bölümleri erkenden atmaya çalışacağım. Ama lütfen sizde bu yazarımızın emeğinin karşılığını verin. Çok birşey istemiyorum sizden. Okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Okurken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Olumlu olumsuz her türlü yoruma açığım bilesiniz. Eleştirmeden olmaz elbette. İyi okumalar dilerim hepinize. Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Hepimizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zara~

Çocukluğumun geçtiği bu evde eskiden aradığım bir odayı bulabilmeye kalksam bu evin için kaybolur giderdim. Şimdi düşünüyorum da düne kaybolduğum bu saray gibi koca eve artık sığmaz oldum. Bulabildiğim bir köşeye geçip duvara sırtımı dayadığımda diğer duvarlar sanki üzerime üzerime gelip her geçen bir beni biraz daha boğmaya çalışıyordu. O duvar beni ne kadar çok boğarsa benim de nefesim o kadar çok tükeniyordu. Bu evde artık nefes falan alamıyordum. Zara duran deyince nefes kaynağı olarak, son model bir araba, pahalı giysiler, pırlanta kolye, yüzük, uzun süreli bir yurt dışı gezisi akla gelirdi. Bütün bunlar varsa Zara duran nefes alıyor demekti. Ama kelimeden de belli olduğu gibi geçmiş zaman kipi ile kullandım. Yani geçmiş geçmişte kaldı. Zamanında beni motive eden bu aktivitelerin yine işe yarayacağını bilsem, burda böyle beni ezmeye çalışan bu lanet olası duvarlara gücümü bir kez daha gösterebilmek için bu aktiviteleri yeniden denerdim ama, bunları bırakın gerçekleştirmeyi düşünce dünyama girmesi ile birlikte çıkması bir oluyor.

Çünkü artık biliyordum eskiden Zara Duranın nefes kaynağı olan şeylerin yerini çok daha güçlü birşey almıştı. Zara artık sadece o şeyle nefes alabiliyordu. Onun ne olduğunu artık söylemekten çekinmiyorum.

Adı TOLGA.

Daha fazla bu eziyete dayanacak değildim. Bir çok insan aşkını aşık olduğu ile yaşarken kimseye hesap vermezdi. Bende vermeyecektim. Haftalardır babamın beni hapsettiği bu hapishane den bugün ÖZGÜR BİR KUŞ olarak çıkacaktım.

*****

Babam arabama da el koyduğu için mecburen taksi ile buraya gelmek zorunda kaldık. Dık evet bergüzar da yanımda dışarı çıkmama fazla izin olmadığı için devreye Bergüzar sokmak zorunda kaldım. Annem günü nasıl geçireceğimize dair ifademizi almaya kalktığında benim halsizliğimden verecek cevabım falan yoktu ama neyseki bergüzar bir iki yalan la durumu kurtardı. Artık annemi ne kadar kandırabildiyse?

Evdekilerin varlığını her dakika üzerimde hissetmekten gerçekten çok yoruldum özellikle iznim olmadan üzerinde baskı kurulmaya başlandığından, beri bunun için eve olabildiğince uzakta bir yerde NEFES KAYNAĞIMLA buluşmak istedim.

Nihayet kafeye girdiğimde gözlerim beni çok fazla aratmadan aradığım şeyi kolayca bulmamı sağladı. Haftalardır hasret kaldığım o gözleri görünce ayaklarım beni olduğu yere çiviledi ama o gözlerin benim nefes kaynağım olduğunu hatırlamam o çivileri de rahatlıkla yerinden söktü.

Etrafımda kim varmış kim yokmuş umursamadım bile bir hızla koşarak benim için açılmış kollara kendimi serbest bıraktım. Benim kollarım zaten dünden hazırdı onu sarıp sarmaya.