Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

83-EMRİNE AMADE

Kır Çiçeklerim biliyorum uzun bir süredir bölüm atamıyorum, çünkü işe girdim çalışıyorum, boş zaman bulup yazamadım ne yazıkki, umarım bundan sonra ki bütün bölümleri daha erken yazıp atabilirim. Zaten daha öncesinde de dediğim gibi, finale çok yaklaştık. 1, 2 bölüm birşey kaldı. Finale az kaldığı içinde biran önce bölümleri yazıp atmak istiyorum, umarım fırsat bulup ta yazıp atarım. Bölümün geç gelmesinin telafisi olarak yine upuzun bir bölüm yazıp attım. Umarım beğenirsiniz, şimdide sizi bu uzun bölüm ile baş başa bırakıyorum.

Okuma ve oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen? Okurken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Şimdilik hoşçakalın, bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

"Allah be! Duranlar ailesine minik bir Duran daha katılıyor."

Annemin hamile olmasının şokunu daha ne ben ne Zara özellikle de annem üzerinden daha atamazken bizimkilerin şok etkisi daha kısa sürdü, şoku hızla bir kenarı atıp yakından doğacak minik Duranın sevincini yaşıyorlardı.

Babam oturduğu koltuktan hızla kalkarak annemin yanına gelip onu sıkıca kolları arasına aldı. Yıllar sonra yeniden baba olacağını bilmek canım babacığımı anlaşılan bayağı bir mutlu etti, hayır sanki biz onun çocukları değiliz. Ne diyorum ben ya? Daha doğmadan kardeşimi kıskanacak hallere düştüğüme gerçekten inanamıyorum. Biri şu halimi görse kim bilir ne düşünür?

Babam annemi sıkıca sarıp sarmaladıktan sonra koltuğa doğru oturmasını sağladı. "Geç bakayım şöyle otur, bundan sonra senin yapacağın en ufak hareket çocuğumuza zarar verebilir, sen sadece dinlenecek sin, istediğin birşey olursa hepimiz EMRİNE AMADE' yiz.

Babamın bu üstü kapalı kullandığı sen dilediğin gibi yaşa, biz hepimiz senin köleniz lafı hepimizi güldürürken annemi şaşkına uğrattı.

"Hayatım saçmalama istersen, ne emri, ne amadesi, alt tarafı hamileyim, tamam heyecanını anlıyorum da, sonuçta ilk defa hamile kalmıyorum, sende ilk defa baba olmayacaksın, abartmasan diyorum yani." Dedikten sonra annem elini kaldırarak bize doğru uzattı.

Ben, Zara ve Bulut deminden beri tuhaf tuhaf ama diğerlerinin aksine daha sakin bir biçimde hiç ses çıkarmadan önümüzdeki filmi izliyorduk, bir tek izlerken çitletmek için çekirdeğinin eksik onu da elimize verdikleri an tam olacak.

Annem zaten bizi işaret etmese canım babamın bizi farkedeceği yok, annemde bize kıyak geçince babama bu kadar abartma senin üç çocuğun daha var demeye getirdi. Babam önce anlayamasa da daha sonra kafasına dank etti.

"Yok artık daha doğmadan kardeşinizi kıskanmıyorsunuz değil mi benim güzel yavrularım?" Canım babacığım nihayet üç tane güzel yavrusu olduğunu farkedebildi.

"Yok canım ne kıskanması, minicik bir bebeği neden kıskanalım, çocuk muyuz biz canım?" Bu sözü söyleyen tabiki bir boy ufak kardeşim Zara idi. Ben ailenin ilk göz ağrısı, bulut ailenin en küçüğü olduğundan istemsiz bir kıskançlık belirmişti elbette. Zara'nın ise doğacak kardeşimizi şimdiden kıskanmasının sebebi olarak acaba ortanca evlat olmasından mı kaynaklanıyor, yoksa yeni bir kardeşi olmasını istemediği için mi böyle tepki veriyor?

Babam yüzünün aldığı gülümseme ile annemin yanından kalkarak üçümüzünde yanında geldi, tek kolu ile beni kolunun altına alırken tek kolu ile de bulut ve zarayı kolunun altına aldı.

"Çocuklar bakın, sözümü geri alıyorum, ben size kıskanmayın desem de insanın içinden gelen birşey, kendi öz kardeşi de olsa her öz kardeşler arasında istemeden böyle kıskançlıklar belirebiliyor. Bizde çocukken sırf bu yüzden amcanızla az çekişmedik." Amcamın yüzüne karşı çocukken yaşadıkları söyledikleri ile amcam biraz sinir olsa da daha sonra kendiliğinden gülmeye başladı, e haliyle onun bu haline bizde gülmeden edemedik. Bu sırada babamda konuşmasına kaldığı yerden devam etti. Öyle içten öyle akıcı bir babalık konuşması yapıyorduki biz iç kardeş şimdiden bu kardeş fikrine alışmaya başlamıştık.