Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

22-Nişan Töreni

Kır Çiçeklerim upuzun bir bölümle yine karşınızdayım. Uzun zamandır bu kadar uzun bir bölüm yazmamıştım. Kıymetimi bilin lütfen 😂 Şaka Şaka Hepinizi Kocaman Öpüyorum.

Not: Okuma ve Oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen.

                  "Bir gün önce"

~Kerem~

Yapma be güzelim zorlama beni bu kadar. Sana karşı koyamıyorum istemesiğim şeyleri yaptırmaya zorluyorsun yanlış söyledim ne kadar istesemde asla yapamayacağım bir şeyi yapmaya zorluyorsun beni. Ama yapamam anla, başta amcam ve yengem var onlatın güvenlerini yıkamam. Şu ana kadar ne onları ne de aileme hayal kırıklığına düşürecek en ufacıcık şey yapmadım. Ailem onlar benim ben gözümü açtım onlar karşımda şimdi onları nasıl karşıma alıpta biz Zeynep'le bir- görüyorsun değil mi? Cümlenin devamını bile getiremiyorum dilim varmıyor. Dilim bile böyle bir şeyin ne kadar saçma ve asla mümkün olmayacağının farkında olmalıki konuşmamu engelliyor. Kaldıki ben nasıl yapacağım.

Zeynep bana öyle bir sarılmışki kımıldayamıyordum yavaş bir şekikde kendimi en sonunda kurtarabildim dönüp yüzünü inceledim. Elimi bir kaç saniye yumuşacık yüzünde gezdirdim. Onu üzmeyi hiç istemiyordum. Aslında Zeynep harika bir kızdı. Çok güzeldi. Hep yüzüne söylediğim gibi güzellik sıfatının yakıştığı tek kadın benim gözümde.

Keşke be güzelim, keşke herşey daha farklı olsaydı seninke başka yerde başka şekilde tanışmış olsaydık. Herşey daha farklı olabilirdi. Eğer o zamanda sana şu anki gibi bağlı olsaydım bir dakika olsun yanımdan ayırmazdım. Ya da belkide sırf seni kendimden uzak tutacağım diye Selin'le evlilik kararı almış olmasaydım belki şu an çok mutlu olabilirdik. Ama işte o olmasa bile dediğim gibi en önemli neden yengem ve amcamdı.

Bir gram bike uyumamıştım saat sabahın 6 sıydı. Kimse uyanmadan Zeynep'i burdan çıkarsam iyi olacak. Biri bizi böyle yarı çıplak sarılmış bir vaziyette görse sonunu düşünemiyorum bile.

Hızlıca kalkıp sessiz bir şekikde Zeynep'in kilitlediği kapıyı yavaşça açıp geri dönüp uyandırmamaya gayret edip Zeynep'i kucağıma aldım. Sessiz bir şekilde odasına getirip yatağına yatırınca bir süre daha o masum yüzünü izledim. Allah'ım bir insan bu kadar mı güzel olur? Yaklaşarak yavaşça yanağına bir öpücük bıraktıktan sonra yine az önce geldiğim gibi sessiz bir şekilde odadan çıktım.

~Zeynep~

Göz kapaklarımı zar zor açtığımda sabah olduğunu anladım. Doğrulup saate baktığımda 11 olduğunu gmrdüm şok olmuştum Kerem'in yanına gittikten sonra bayağı uyumuşum

Kerem demişken o nerde ya? Doğrulduğumda odayı görünce bir anlık şaşırdım. Kendi odamdaydım demek Kerem beyciğimizin odasına bile sığamıyorum. Ama saolsun en azından beni uyandırmadan kendi kucağında getirirebilmiş o kadar da hanzo değilmiş.

Üsütümü giyinip aşağı indiğimde Kerem hariç herkes kahvaltıdaydı. Zaten olsaydı şaşardım.

"Kerem yok mu?"

Bunu dediğimde bir saniyeliğine Zara'nın yüzündeki sinsi gülümsemesini gördükten sonra başımı tekrar yengeme çevirdim.

"Duş alıyordu gelir şimdi."

"Geldim bile."

Sesini duymamla başımı yüzüne çevirdim. Yine anlamlandıramadığım bir gülümsemeyle bakıyordu. Yüzüme ciddi yüz ifadesini takındıktan sonra cevap verdim.