Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

FİNAL SON PART- ÇİLEĞİN SON AŞKI 🍓

Kır Çiçeklerim benim size son defa bu hikayede Kır Çiçeklerim diye hitap ediyorum. Ama emin olun 3 yıl boyunca böyle demekten asla çekinmedim. Söze masol başlayacağımı pek bilmiyorum, 3 yıl önce bu hikayeye başlarken benimle beraber olup beni yalnız bırakmadınız ya, size ne kadar teşekür etsem az. ÇİLEK MEVSİMİ hikayemin bende yeri apayrı. Belki her hikaye gibi bununda sonu geldi ama üzülmeyin diğer Zeyker hikayelerimiz de olacak inşallah. O zaman da elimden geldiğince yazıp sizi mutlu etmeye çalışacağım.

ÇİLEK MEVSİMİ kitabımı üzülerek burada noktalıyorum. Zaten hiçbir zaman kısa bir bölüm sayısı düşünmemiştim. Dile kolay 85 bölüm boyunca azmim ve yazma isteğim ile birlikte yazdım ve nihayet bir finale kavuşturdum. Benim içinde bu hikayenin sonunda ayrılmak güç olacak ama, dediğim gibi her hikayenin bir sonu yokmudur, ben öyle hikayeleri yarım bırakmayı hiç istemem. En başta bunu sizi merakta bırakmamak için yapmam.

Artık yeni hikayemiz olan PAMUK ŞEKERİ hikayesini yoğunlaşacağım. Bu kitabımı yazdığım için ikisini aynı anda yürütemedim malesef, ama sizler için o hikayeyi artık yazabilirim. Eminim ki, ÇİLEK MEVSİMİ adlı kitapta nasıl ki beni yalnız bırakmadıysanız, PAMUK ŞEKERİ kitabım da da yalnız bırakmayacaksınız.

Sizden son bir ricam var, okuma ve oy oranlarını arttırmaya gayret edelim lütfen, okurken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Ve bu hikayeyi yayabildiğimiz kadar kitap severlere yayayım.

Bu arada şimdiye kadar ki en uzun bölüm şimdi okuyacağınız olan final bölümü oldu. Her zaman aklımdaydı finali en uzun bölüm yapacağım diye ve yaptım da. Okuyun okuyun bitmeyecek inanın.

Şimdi sizi ÇİLEK MEVSİMİ kitabımın final bölümü ile baş başa bırakıyorum. Hepiniz hoşçakalın. Hepinizi kocaman öpüyorum. 😘😘😘

RABİA DENİZ KONUK

~Kerem~

Biraz önce yaşadıklarım doğru muydu? Tarık beni öldürmemek için kendini mi feda etmişti, depoda yankılanan silah sesi gerçek miydi? Patlayan silah sonucu yere düşen besen gerçekten tarıkın bedeni miydi? Birk kaç dakika boyunca gözlerimi hiç açmadım, çünkü açarsam göreceğim görüntü karşısında daha fazla bedenimin o görüntüye dayanabileğine hiç inanmıyorum. Belki de gözlerimi açmamamın sebeplerinden biri de son olay da dahil olmak üzere bugün yaşadığımız bütün olayların aslında sadece korkunç bir rüyadan olduğuna inanmaktı.

Hiçbir şey yapmıyor sadece ağlamaya devam ediyordum, taki biraz önce depoda yankılanan o silah sesine oranla büyük bir alkış sesi duyana kadar.

Duyduğum alkış sesi git gide yaklaşıyor, benimse akan göz yaşlarım tek bir saniyeliğine durmuştu, gözlerimi açıp neler olup bittiğini anlamak istiyorum ama göreceğim o korkunç görüntüye kendimi hazır hissettiğimden pek emin değilim.

Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda etraf flu bir görüntü halinde görünse de yavaşça daha da net bir görüntü kendini belli etmeye başladı.

Gözlerim ilk yere kaydığında büyük bir şok yaşadım, tarıkın öldüğü gerçeği ile yüzleşmeyi beklerken o yattığı yerden yavaşça ayağa kalktı. Benim gibi o da büyük bir şok yaşamış gibi olanlara anlam veremiyordu. Ellerinde göğsünde hiçbir yerde kan izi neyim de yoktu.

"T-tarık?"

Tarık ellerinden başlayarak vücudunun bir çok yerini tek tek tarayarak bir kan yara izi neyim aradı ama hiçbir şey bulamadı, yaşadıklarım karşısında üzülsem mi yoksa tarıkı ölü bir vaziyette bulmayı beklerken yaşadığına sevinsem mi ne hissetmem gerektiğine bir türlü karar veremiyordum. Sadece kafamda binlerce soru aynı anda beynimi kemiriyordu.