Çilek Mevsimi🍓🍓🍓 (Kitap Oluyor)

24-Duygu'nun Acı Geçmişi

Kır Çiçeklerim yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Olabildiğince uzun bir bölüm oldu Umarım beğenirsiniz bir diğer bölümü olabildiğince erken atmaya çalışacağım. Diğer bölümde görüşmek üzere. Okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Hepinizi kocamam öpüyorum😘😘😘

Rabia Deniz KONUK

~Zeynep~

İki dakikadır hiçbir şey söylemeden sadece gözlerime bakıyordu. Sanırım onu biraz fazla kırmıştım. Ama benim yaptığım da iş sanki gösterip ama elletmemek diye buna derler herhalde beni yanlış anlamasını asla istemem onun olmayı tabikide onun kadar bende çok istiyordum. Ama doğru zaman olduğundan pek emin değilim açıkcası.

Gözlerindeki üzgün bakışlar içimi acıttı. Onu üzmek istemememiştimki birşey söylemeyecek anlaşılan o zaman ona kendimi açıkca ifade edebilmem gerekiyor. Ellerimle yüzünü tutup konuşmaya başladım.

"Sustun? Bir şey söylemeyecek misin?"

Sadece nefes alıp veriyordu. Gözlerimin içine bakıyordu.

"Ne olur Kerem susma? Birşey söyle?"

"Zeynep ben sanmıştım ki-?"

Yine sustu cevap vermedi cümlesinin sonunu bile tamamlayamıyordu. Ama sanırım ne demek istediğini anlamıştım. Yaklaşıp dudaklarına minik bir masum buse bıraktıktan sonra onun yarım kalan cümlesini ben tamamlamaya başlamıştım.

"Sandığın şey her neyse doğru. Sevgilim, beni yanlış anlamanı istemiyorum. Senin olmayı bende en az senin kadar istiyorum. Yapamam değil yaparım kimseye de hesap vermem. Sakın beni ailesinin korkusuyla hareket eden zavallının teki olarak düşünme. Alakası yok sadece şu an kendimi pek hazır hissetmiyorum. Malum benim için ilk olucak anlıyorsun değil mi?"

Yüzünü o hakettiği gülümseme alınca başınıda aynı anda salladı. Boynuna sımsıkı sarılıp ben onu o benim boynuma aynı anda birden fazla öpücükler konduruyorduk. Geri çekilip alnımı alnına dayayınca gözlerimiz kapalı bir biçimde nefes alıp veriyorduk.

"Sana söz veriyorum ilk öpücüğümü sana verdiğim gibi ilk masumluğu mu da sana vericem. Herşeyimle ilkim olucaksın. Bütün ilklerimi sadece seninle yaşayacağım. Bu beden bana ait ailemde dahil kimseye hesap falan vermem. Zamanı geldiğinde bedenimin sahibi sadece sen olacaksın herşeyimle sadece sana ait olacağım sadece sana. Söz veriyorum Sevgilim."

~Zara~

"Hadi kızım ya daha yorulmadın mı ben bittim Vallaha?"

Bergüzar'ın sesini duymamla bir saniyeline bakışlarım ona kaysa da işim odaklanmaya devam ettim. Kaslarımı geliştirmek için neredeyse 15 dakikadır halter kaldırıyordum. Aslında yorulmamıştım. Vücudum git gide alılıyor sanırım ilk geldiğim zamanlar bunun sadece bir kaç kilo düşüğünü kaldırmaya çalışıyordum. Ama o bile o kadar ağır geldi ki laf aramızda kimseye söylemedim ama biraz kaldırmaya yeltenmiştim ama caaart diye eşofman altım yırtıldı. Biri görse rezil olacaktım. Yanımda yedek bile yoktu. Neyseki Bergüzar'ın yanımda yedek eşofman altı vardı da kimseye belli etmeden değiştirebilmiştim olan benim eşofmanıma oldu ama benim kıyafetlerim hep en pahalı olanından o kadar pahalı bir eşofman nasıl olurda daha ilk denememde yırtılır aklım almıyor. Sorarım bunun hesabını aldığım mağazaya aman neyse. Nerden geldiyse aklıma bu saçma anı. Çıkarcı arkadaşım Bergüzar-ı daha fazla bekletmeyeyim malum ağaç oldu benden de bir cevap bekliyor.

"İyiyim ben. Bu hareketleri ne kadar uzun yapsam o kadar rahat nefes alabiliyorum."

"Doğru diyorsun da karnım zil çalıyor. Geldiğimizden beri birşey yemedik."